Прамова Зянона Пазьняка на мітынгу ў Дзень вайсковай славы 

@@user-qs8oe1vg8h гэта твая подпіс?🤣🤣🤣

Жыве вечна 🤍❤️🤍

Жыве вечна!!!

Лидером должен быть Латушко , 3янон уже староват

​@@user-jd1nv1wd6t 🤣🤣🤣 дуркуеш!

@@user-jd1nv1wd6t мда..глыбіня мыслення

From the bonny bells of heather They brewed a drink long-syne, Was sweeter far then honey, Was stronger far than wine. They brewed it and they drank it, And lay in a blessed swound For days and days together In their dwellings underground. There rose a king in Scotland, A fell man to his foes, He smote the Picts in battle, He hunted them like roes. Over miles of the red mountain He hunted as they fled, And strewed the dwarfish bodies Of the dying and the dead. Summer came in the country, Red was the heather bell; But the manner of the brewing Was none alive to tell. In graves that were like children's On many a mountain head, The Brewsters of the Heather Lay numbered with the dead. The king in the red moorland Rode on a summer's day; And the bees hummed, and the curlews Cried beside the way. The king rode, and was angry, Black was his brow and pale, To rule in a land of heather And lack the Heather Ale. It fortuned that his vassals, Riding free on the heath, Came on a stone that was fallen And vermin hid beneath. Rudely plucked from their hiding, Never a word they spoke; A son and his aged father -- Last of the dwarfish folk. The king sat high on his charger, He looked on the little men; And the dwarfish and swarthy couple Looked at the king again. Down by the shore he had them; And there on the giddy brink -- "I will give you life, ye vermin, For the secret of the drink." There stood the son and father, And they looked high and low; The heather was red around them, The sea rumbled below. And up and spoke the father, Shrill was his voice to hear: "I have a word in private, A word for the royal ear. "Life is dear to the aged, And honour a little thing; I would gladly sell the secret," Quoth the Pict to the king. His voice was small as a sparrow's, And shrill and wonderful clear: "I would gladly sell my secret, Only my son I fear. "For life is a little matter, And death is nought to the young; And I dare not sell my honour Under the eye of my son. Take him, O king, and bind him, And cast him far in the deep; And it's I will tell the secret That I have sworn to keep." They took the son and bound him, Neck and heels in a thong, And a lad took him and swung him, And flung him far and strong, And the sea swallowed his body, Like that of a child of ten; -- And there on the cliff stood the father, Last of the dwarfish men. "True was the word I told you: Only my son I feared; For I doubt the sapling courage That goes without the beard. But now in vain is the torture, Fire shall never avail: Here dies in my bosom The secret of Heather Ale." HEATHER ALE R.L.S.

Жыве вечна 🤍❤️🤍

Лидером должен быть, только Латушко !

Абасраццо🤡 Латушка🤡

@@user-jd1nv1wd6t 🤣 Латушка? Я пра лідараў нацыі, а не кіраўнікоў прыватных арганізацый

​@@user-jd1nv1wd6tНе. Латушка- не лідар нацыі.

be-tarask.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D1%96%D1%82%D0%B2%D0%B0_%D0%BF%D0%B0%D0%B4_%D0%92%D0%BE%D1%80%D1%88%D0%B0%D0%B9

Бітва пад Воршай была ў 1514 годзе, а Рэч Паспалітая Абодвух Народаў зьявілася ў 1569. Жыгімонт Стары займаў два пасады адначасова - у Вільні і Кракаве, але гэта яшчэ не была адна дзяржава. Для нас гэта вялікі князь літоўскі, для палякаў - кароль польскі.

Майнiць - гэткае слова ёсць?

Можна: ва Ўкраіне. Але галоўнае быць на баку Украіны.

@@niealień8478 "Va Ukrainie" - ok, "na Ukrainie" - aburaje ukraincaw, tamu shto aznachaje chastku krainy, a nie celuju.

Уладзімір Караткевіч «На Беларусі Бог жыве» «На Беларусі Бог жыве» - Так кажа мой просты народ. Тую праўду сцвярджае раса ў траве І адвечны зор карагод. Тую праўду сцвярджае Упартасць хваль, І продкаў запавет, І мовы залатая сталь, І нашых дум сусвет. Тую праўду сцвярджае Ўсё зноў і зноў Ўсім лёсам, - Няхай спакваля, - У хмарах дубоў, У вясёлках агнёў Купальская наша зямля. І няхай давядзе мне Іншая кроў, Што брашу, Як сабачы сын, - А няма нідзе Вярнейшых сяброў І прыгажэйшых жанчын. Гэта край раскрытых душ і дзвярэй, Гэты край - Твой дом і сабор... Ў нас дваццаць з лішнім тысяч рэк, Адзінаццаць тысяч азёр. Нам ёсць што піць, З падмосткаў ліць, Чым палі свае акрапіць, А як давядзе, то ёсць нам дзе І ворага ўтапіць. І тая памяць жыве не ў царкве, А ў кожнай жыве галаве: «На Беларусі Бог жыве...» - І хай сабе жыве. А калі ён шле на нас кару і гнеў, - Ну што ж, - мы з ім свае: Ў вяршыні самых гонкіх дрэў Маланка з неба б'е. У вяршыні маленькіх і ніцых дрэў Маланка ніколі не б'е. І пра тое кожны пяе салавей Росным кветкам у роднай траве: «НА БЕЛАРУСІ БОГ ЖЫВЕ», - І няхай да веку жыве.

@@user-qk2pk6nv3k Vy pachytajce „Ziamliu pad bielymi krylami” Karatkievicha, dyk tam zusim hnily kalanijalny savok, a nie tolki prynizhalnaja forma nazvy krainy.

Ноги есть?

Аминь.