Я знаю все песни Владимира Семеновича наизусть. Я с ними жил. И сейчас, когда уже сам стал бардом, пройдя курс игры на гитаре на скамейках возле жилых домов, а после уже участвуя в международных фестивалях авторской песни, до сих пор помню их.
Песни Владимира Семеновича реально воспитывают. Эту песню слушал много раз мне было 10 лет и во многом именно благодаря этой песне впервые дал отпор местной шпане, они реально охренели от этого, после был во дворе реально в "авторитете" ))). Эххх молодость моя
А я услышал єту песню впервіе только в 22 и ушел осознанно в десантуру, в 2011-ом говрили, мол, десант своих не бросает. А я был еще лохом и я каждый день в иечении около недели на перчатках дрался с более сильными и опытными. Получил три сотрясения за два дня и отправили в на медроту с головной болью и ухудшением зрения. Я был сломлен и меня пиздили и я постели заправлял, подшивки пришивал и грязную работу делал... Обрел силу духа и начал давать отпор, только через девять-десять мес, причем сразу срывался и без всяких перчаток, "Пошли, сука выйдем" и всего этого дерьма . Вот тогда и уважать начали. Да и вообще, выяснилось что я в драке без правил в пару-тройку раз лучше чем в по боксерским правилам.
W tę noc nie piłem nic - to fakt, Tylko patrzyłem na nią tak, Jak patrzą dzieci, jak patrzą dzieci... Ale ten, co z nią przedtem był, Rzekł: „Po tych schodach pędź co sił!" Tak do mnie mówi: „Pędź, nim po nich zlecisz!" Ten, co z nią przedtem był, mnie lżył I dobrze mi się w pamięć wbił, Bo nic nie piłem - ni wódki, ni wina, Lecz kiedym kładł paletko me, Ona szepnęła: „Nie śpiesz się..." Tak mówi do mnie: „Nie śpiesz się, młoda godzina..." Ten, co z nią przedtem był On w tę noc także zapamiętał mnie, Stał z boku i spoglądał groźnie. Czas minął, aż w pogodę złą Idę po parku, patrzę - są, Idę po parku, patrzę - dokładnie ośmiu... Myślałem: „Żegnaj, jasny dniu, Lecz nim mnie dorwą, będą tu Harce, aż miło, harce, aż miło!" Nim pomyślałem - błysnął nóż, Ja uderzyłem pierwszy, cóż, Ja uderzyłem pierwszy, to co? Tak trzeba było... Ten, co z nią przedtem był On w te maliny chytrze wpuścił mnie - Stał z boku blady, stał z boku blady. Zawlekli mnie na parku skraj, Koleżka woła: „Dyla daj!" Koleżka woła: „Dyla daj!" Nie dało rady... A potem zgrzyt więziennych bram, Lazaret także mają tam, Tam to cierpiałem i duszą, i ciałem. Chirurg na żywca zszywał mnie I mówił: „Synu, trzymaj się..." I mówił: „Synu....", Więc się trzymałem... Koniec odsiadki, zwykła rzecz, Ona nie przyszła po mnie, lecz Ja jej wybaczam - gołąbce słodkiej, Wybaczam jej ze wszystkich sił! Lecz tego, co z nią przedtem był, Lecz tego, co z nią przedtem był - Ja jeszcze spotkam... tłum. Wojciech Młynarski Przedstawienie "Wysocki" (premiera 1989 r.) - Teatr Ateneum, Warszawa
Так и он и сам всегда говорил не воевал, не сидел. Это не мешало ему писать гениальные песни. А нынешние о чем поют-бла бла бла жопа затекла, хочется всю нынешнюю эстраду угандошить прости господи.
