Туктап калдым тормыш юлларымда,
Утыр әле, әни, яннарыма.
Кайгыларга ничек түзәем,
Серләремне кемгә сөйләем.
"Дөнъя булгач була төрле хәлләр,
Вакытлыча булсын авыр мәлләр.
Шулай үтә инде ул бу тормыш,
Нык бул, балам, яшәргә тырыш!"
Киңәшеңне тотам, әнием,
Сабыр итә-итә яшәем,
Тик шулай да минем чәчләремә
Еллар инде ап-ак карлар сибә.
"Дөнъя булгач була төрле хәлләр,
Вакытлыча булсын авыр мәлләр.
Шулай үтә инде ул бу тормыш,
Нык бул, балам, яшәргә тырыш!"
Ике балам үсеп буйга җиттәр,
Тормыш үзәнненән атлап киттәр.
Алар шулай миңа килерме:
"Киңәш бирче, әнием!" - диярме?
"Дөнъя булгач була төрле хәлләр,
Вакытлыча булсын авыр мәлләр.
Шулай үтә инде ул бу тормыш,
Нык бул, балам, яшәргә тырыш!"
22 фев 2020
