Абдуллаһ Ибн Умар ( رضي الله عنه ) былай деген: “Табук жорығына барған кезімізде бір кісі: “Мына біздің Құран оқушыларымыздан асқан мешкей, өтірікші және шайқаста қорқақ адамдарды көрмедік”, - деді. Сонда ‘Ауф ибн Мәлик: “Сен өтірікшісің, сен екіжүздісің! Мен бұл туралы міндетті түрде Аллаһ елшісіне (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) жеткіземін”, - деді. Осыдан кейін ‘Ауф пайғамбарға (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) болған жайттың барлығын жеткізу үшін жүріп кетті. Бірақ, ол пайғамбарымызға (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) келген кезде осы іске байланысты аян оны озып кеткенін көрді. Әлгі кісі Аллаһ елшісінен (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) кешірім сұрау үшін келген кезде пайғамбар (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) түйеге отырып, сапарға шыққалы жатыр еді. Әлгі кісі: “Әй Аллаһтың елшісі, біз жәй ғана мылжыңдап көңіл көтеріп отқан едік”, - деді. Ол пайғамбарымыздың (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) түйесінің айылына байланып қалған тәрізді болды, әрі оның аяғы тасқа ұрылды, ал өзі: “Біз әншейін әңгімелесіп отырып әзілдедік”, - деп қайталай берді. Ал Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) оған мына аятты қайта-қайта оқи берді: «Егер олардан сұрасаң: “Әрине біз әншейін сөзге кірісіп, ойнап едік” дейді. Оларға: “Аллаһпен, аяттарымен және Елшісімен қылжақтадыңдар ма?” - де. Кешірім сұрамаңдар! Сендер иман келтіргеннен кейін кәпір болдыңдар» (Тәубә сүресі, 65-66-аяттар). Ол (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) әлгі кісіге түк назар аудармады және айтылған сөзге ешнәрсе қоспады” (Ибн Әбу Хатим 10046, әт-Табәри 16928. Хадистің сенімділігін шейх Муқбил мен шейх ‘Абдул-Қадир әл-Әрнәут растады)
Аллаhты сипаттайтындай кəпірсіңдерма адамға ой салар болсаңдар басқаша салыңдар Аллаhты өлiмді періштелерді мазақ етпей сұрақ-жауап алатын періштенің түрін көріп келдіңдерме Аллаhты сипаттайтындай жүздесіп келдіңдерме Періштенің түрі сен сияқты болмас түріңе болайын сайтанға ұқсаған
