Шаҳодати Ҳазрати Усмон (р) ва Халифа шудани Ҳазрати Алӣ (р) || Эшони Маҳмудҷон 

@@musoaliAliev с 2007 ум сол

Салом алекум. Аз нигоҳи аҳли суннат ва махсусан мазҳаби Ҳанафӣ, Аҳли байт - ки ҳазрати Алӣ (р), ҳазрати Фотима (р), ҳазрати Ҳасан (р), ва ҳазрати Ҳусайн (р) ва дигар аъзои хонадони Паёмбар Муҳаммад (с)-ро дар бар мегиранд - дорои мақоми махсус ва эҳтироми баланди динӣ мебошанд. Онҳо ҳамчун аъзои хонадони Паёмбар (с) дӯст дошта мешаванд ва дорои тақво, фазилат ва мақоми хосса дар Ислом ҳастанд. Мафҳуми “Мухласин” дар Қуръон ва Ислом: Дар Қуръон, истилоҳи “мухласин” (муқлисин) ба маънои шахсоне истифода мешавад, ки Аллоҳ онҳоро аз ҳар гуна гуноҳ пок карда ва онҳоро барои худ ихтисос додааст. Ин мафҳум ба шахсоне ишора мекунад, ки самимона ба Аллоҳ хидмат мекунанд ва дар бандагии Худо хос ҳастанд. Аҳли байт ва мафҳуми “мухласин”: Аз нигоҳи аҳли суннат, аъзои Аҳли байт, ба мисли ҳазрати Алӣ (р), ҳазрати Фотима (р), ҳазрати Ҳасан (р) ва ҳазрати Ҳусайн (р) ҳамеша намунаҳои олӣ аз имон, тақво ва садақати динӣ буданд. Ҳадисҳои зиёде вуҷуд доранд, ки ба покии онҳо ишора мекунанд. Масалан, ривояти маъруфи “Ҳадиси Кисо” (ҳадиси чодар), ки дар он Паёмбар (с) барои Аҳли байт дуо мекунад ва онҳо ба василаи дуои Паёмбар (с) аз ҳар гуна нопокӣ пок дониста мешаванд: “Худо мехоҳад, ки аз шумо, эй Аҳли байт, ҳар гуна палидиро дур кунад ва шуморо комилан пок кунад.” (Сураи Аҳзоб, ояти 33) Аз ин оят ва ривоятҳо чунин бармеояд, ки Аҳли байт дорои фазилати махсус ҳастанд ва дар ҳақиқат намунаҳои покиву тақво мебошанд. Вале, аҳли суннат онҳоро ҳамчун инсонҳои бо тақво, вале на “мухлас” ба маъное, ки масунияти куллӣ дошта бошанд, мебинанд. Яъне, онҳо мисли дигар инсонҳо метавонанд итоат кунанд ва мисли ҳар мусалмон бояд кӯшиши бандагӣ ва такомули динӣ кунанд. Хулоса: Дар аҳли суннат, Аҳли байт ҳамчун инсонҳои пок, тақводор ва намунавӣ барои мусалмонон шинохта мешаванд. Ҳарчанд онҳо мақоми баланди динӣ доранд ва дар байни саҳобаҳо ҳамчун наздиктарин хешони Паёмбар (с) эҳтиром доранд, онҳоро мухлис (масуниятёфта) намедонанд. Аҳли суннат ба покии динии Аҳли байт ва муҳаббат ба онҳо таъкид мекунанд, вале мафҳуми “мухласин” дар Ислом танҳо барои шахсони махсусест, ки Аллоҳ онҳоро аз ҳар гуна гуноҳ пок карда ва барои вазифаи хосса интихоб намудааст. (Админи шабака)

Салом алеким. Дар мазҳаби Ҳанафӣ ва аҳли суннат, эҳтироми хонадони Паёмбар Муҳаммад (с) (Аҳли байт) яке аз рукнҳои муҳими ақида мебошад. Ҳасан (р), Ҳусайн (р) ва модарашон ҳазрати Фотима (р) ҳамчун узви Аҳли байт (хонадони Паёмбар) мақоми баланд ва эҳтироми хосса доранд. Дӯст доштани онҳоро ҳамчун нишонаи дӯстии ҳақиқӣ бо Паёмбар (с) медонанд. Дидгоҳи аҳли суннат дар мавриди дӯстӣ ва душманӣ бо Аҳли байт: 1. Дӯстӣ бо Аҳли байт: Дар аҳли суннат, дӯст доштани Аҳли байт (Хазрати Алӣ (р), Фотима (р), Ҳасан (р), Ҳусайн (р) ва дигарон) як амалест, ки онро ҳамчун ҷузъи муҳаббати самимӣ ба Паёмбар (с) медонанд. Онҳо беҳтарин намунаҳои Ислом ҳастанд, ва дӯсти онҳо нишонаи муҳаббат ба Паёмбар (с) ва муҳаббат ба дин аст. Ҳадисҳои зиёд ҳастанд, ки Паёмбар (с) хонадони худро дӯст медошт ва дигаронро низ ба дӯстии бо онҳо ташвиқ мекард. Аз ҷумла ривояти маъруфе, ки Паёмбар (с) фармудааст: “Ҳасан ва Ҳусайн сарварони ҷавонони аҳли ҷаннат ҳастанд.” (Саҳеҳи Бухорӣ ва Саҳеҳи Муслим) Ин баёнгари мақоми бузурги онҳо дар назди Аллоҳ ва дар дили мусалмонон аст. 2. Душманӣ бо Аҳли байт: Дар аҳли суннат, душманӣ бо Аҳли байт ҳамчун як амали носавоб, хилофи дин ва хилофи муҳаббати Паёмбар (с) ҳисобида мешавад. Агар касе нисбат ба хонадони Паёмбар (с) бадбинӣ дошта бошад ё онҳоро таҳқир кунад, онро ҳамчун таҳқир ба Паёмбар (с) медонанд. Ҳазрати Муҳаммад (с) борҳо таъкид кардааст, ки муҳаббати Аҳли байт ҷузъи муҳаббати ӯст, ва душманӣ бо онҳо хилофи риштаи дӯстии бо Ислом аст. Ривоят аз Паёмбар (с) вуҷуд дорад, ки фармудааст: “Ҳар кӣ Ҳасан ва Ҳусайнро дӯст дорад, ӯ маро дӯст доштааст, ва ҳар кӣ онҳоро душман дорад, ӯ маро душман доштааст.” Аз нигоҳи мазҳаби Ҳанафӣ: Мазҳаби Ҳанафӣ, ки қисми аҳли суннат аст, низ бар ин ақида аст, ки эҳтиром ва муҳаббати хосса нисбат ба Аҳли байт бояд дар дилҳои мусалмонон ҷой дошта бошад. Ҳар гуна душманӣ бо хонадони Паёмбар (с) ҳамчун хилофи ақоиди дурусти Ислом ва суннат ба шумор меравад. Хулоса: • Дӯстони Ҳасан, Ҳусайн ва ҳазрати Фотима (р) дӯстони Расули Худо (с) мебошанд. • Душманони онҳо душманони Паёмбар (с) ҳисоб мешаванд, ки ин хилофи таълимоти Ислом ва муҳаббати ҳақиқӣ ба Паёмбар (с) аст. Пас, эҳтироми онҳо ва пешгирӣ аз душманӣ бо Аҳли байт яке аз усулҳои муҳими мазҳаби Ҳанафӣ ва аҳли суннат мебошад. (Админи шабака)

Салом алекум Саволҳои шумо дар бораи мавзӯъҳои хеле муҳим ва пуршиддати таърихӣ мебошанд, ки ба ихтилофоти байни мусалмонон пас аз вафоти Паёмбари Ислом (с) марбутанд. Ин мавзӯъҳо асоси бисёр баҳсҳои тӯлонӣ ва назарҳои гуногунро дар таърих ва мазҳабҳои гуногуни исломӣ ташкил медиҳанд. 1. Ҳодисаи Ғадири Хум Ғадири Хум воқеае мебошад, ки баъд аз Ҳаҷҷи Видоъ, Паёмбари Ислом (с) ҳангоми бозгашт дар маконе бо номи Ғадири Хум истод ва ҳазрати Алӣ (р)-ро дар пеши мардум гиромӣ дошт. Он ҷо Паёмбар (с) сухане гуфт, ки мазмуни он аз тарафи гурӯҳҳои гуногун фарқ карда тафсир мешавад. Мавқеи Шиъаҳо: Шиъаҳо эътиқод доранд, ки дар Ғадири Хум Паёмбар (с) ҳазрати Алӣ (р)-ро ба таври расмӣ ҳамчун ҷонишини худ таъин кард. Онҳо ба ривояти машҳур такя мекунанд, ки Паёмбар (с) гуфтааст: «Ман кунту маулаҳу фаҳаза Алӣ маулаҳу», яъне “Ҳар кӣ ман мавлои ӯ ҳастам, пас Алӣ мавлои ӯст.” Мавқеи Аҳли Суннат: Сунииҳо эътиқод доранд, ки ҳодисаи Ғадири Хум на ба маънои таъини халифа, балки ба маънои таъкиди муҳаббат ва эҳтиром ба ҳазрати Алӣ (р) буд. Онҳо мегӯянд, ки маънои суханони Паёмбар (с) ин буд, ки Алӣ (р) шахси муҳтарам ва дӯсти тамоми мусалмонон бошад, аммо ин лаҳза таъини хилофат набуд. 2. Байъат ва ҳодисаҳои баъдӣ Баъд аз вафоти Паёмбар (с), масъалаи хилофат ба як мавзӯи баҳснок табдил ёфт. Дар Сақифа ҳангоми интихоби халифа, баъзе саҳобаҳо ҳазрати Абубакр (р)-ро ҳамчун халифа интихоб карданд. Ҳазрати Алӣ (р) дар аввал ба ин интихоб мухолиф буд, аммо баъдан ба хилофати ҳазрати Абубакр (р) ва сипас ҳазрати Умар (р) ва Усмон (р) байъат кард. 3. Ҳодисаҳои баъдӣ ва фитнаҳо Ихтилофҳои сиёсӣ ва иҷтимоӣ дар Ислом баъд аз вафоти Паёмбар (с) боиси пайдо шудани шиддат ва ҷангҳои дохилӣ шуданд. Шӯриши баъзе гурӯҳҳо дар давраи ҳазрати Усмон (р) ва баъдтар дар давраи ҳазрати Алӣ (р) нишон дод, ки ихтилофоти сиёсӣ ва фикрӣ дар миёни мусалмонон вуҷуд дошт. Хулоса: Ин саволҳо баҳсҳои мазҳабӣ ва таърихӣ доранд, ки дар байни суннӣ ва шиъаҳо ихтилофоти бузурге ба вуҷуд овардаанд. Мавқеи аҳли суннат таъкид мекунад, ки ҳазрати Алӣ (р) халифа шуд, аммо шӯришиҳо ва ҷангҳои дохилӣ ба вазъияти шадиде расонданд. Шиъаҳо таъкид мекунанд, ки ҳазрати Алӣ (р) ба таври расмӣ аз тарафи Паёмбар (с) таъин шуда буд. (Админи шабака)

@@TURAJONTV саломат бошед. Салому салавоти Худо бар Муҳаммад Оли Муҳаммад с а ва Оли ва саллам Охиронаш Маҳди а

Дар мазҳаби Ҳанафӣ ва умуман дар аҳли суннат, фиристодани салавот бар Паёмбар Муҳаммад (с) як амалест, ки аҷру савоби бузург дорад ва тибқи суннати Паёмбар (с) аст. Аммо дар бораи салавоте, ки шумо ном бурдед (бо зикри номи Маҳдӣ (а) ва дигар ҷузъиёти иловагӣ), дар мазҳаби Ҳанафӣ чунин салавот маъмул нест ва бештар дар доираҳои мазҳаби шиъа маъмул аст. Дар мазҳаби Ҳанафӣ, тавсия мешавад, ки салавотро тибқи суннати Паёмбар (с) фиристод. Шакли машҳури салавот, ки дар аҳли суннат, аз ҷумла мазҳаби Ҳанафӣ, маъмул аст, ин аст: “Аллоҳумма солли ало Муҳаммадин ва ало оли Муҳаммад, камо соллайта ало Иброҳима ва ало оли Иброҳим, иннака Ҳамидун Маҷид.” (Аллоҳ! Бар Муҳаммад ва хонадони Муҳаммад салавот фирист, чунон ки бар Иброҳим ва хонадони Иброҳим салавот фиристодӣ. Ба ростӣ, Ту Ситоишшуда ва Ҷалолмандӣ.) Ин салавот дар намоз ва берун аз намоз хонда мешавад ва дар ҳадисҳо тасдиқ шуда, ба он тавсия шудааст. Оё зикри номи Маҳдӣ (а) дар салавот дуруст аст? Дар аҳли суннат, Маҳдӣ (а) ҳамчун яке аз шахсиятҳои охирзамонӣ эътироф шудааст, аммо ӯ на ҳамчун шахсияте ки дар салавот зикр шавад. Салавот танҳо бар Паёмбар Муҳаммад (с) ва хонадони ӯ фиристода мешавад, чунон ки дар суннат омадааст. Зикри Маҳдӣ дар салавот маъмул ва мустаҳаб нест, зеро дар аҳли суннат барои дуо ва салавот намунаҳои мушаххас аз суннат мавҷуданд. Тавсияи асосӣ: Шумо ҳамчун пайрави мазҳаби Ҳанафӣ, метавонед ба салавоте, ки дар ҳадисҳо ва суннат тасдиқ шудааст, пойбанд бошед, ки онро хондан дар намоз ва берун аз намоз аҷру савоби зиёд дорад. Беҳтар аст, ки аз иловагиҳо ва тағйироте, ки дар суннати Паёмбар (с) ва саҳобаҳо ривоят нашудаанд, худдорӣ кунед. Агар савол ё баррасии иловагӣ дошта бошед, ман омодаам кӯмак кунам! (Админи шабака)

Салом алекум. Масоили таърихӣ ва ихтилофоти замонҳои гузашта, ба монанди масъалаҳои дафни ҳазрати Алӣ (р) ва ҳазрати Фотима (р), гарчанде ҷолибанд, дар асли имон ва ақидаи мусалмонҳо таъсири мустақим надоранд. Он чизе, ки дар асли дин муҳим аст, асосҳои имон, амалҳои дуруст ва ибодатҳои мувофиқ ба суннати Паёмбар (с) мебошанд. Вақтро ба масъалаҳое сарф кардан, ки ба беҳбудии уммат ва ҷомеа мусоидат мекунанд, мисли даъват ба амалҳои солеҳ ва кӯмак ба дигарон, барои мусалмон муҳимтар аст. Мусалмон бояд саъй кунад, то дар хидмати ҷомеа, оила, ва пайравии дуруст аз таълимоти Ислом бошад. Таълим додани фарзандон, хидмати волидон, даъват ба сӯи Худо ва ҳалли мушкилоти рӯзмарра бояд афзалият дошта бошанд. Албатта, донистани таърихи Ислом ва ривоятҳо метавонад дониши моро ғанӣ гардонад, аммо муҳимтар аз ҳама, амалӣ кардани таълимоти Қуръон ва суннат дар ҳаёти рӯзмарра аст. -------------------------------------------------- Масъалаи дафн ва пайдо нашудани ҷасади ҳазрати Алӣ (р) ва инчунин дафни пинҳонии ҳазрати Фотима (р), ки дар таърих ва ақидаи исломӣ ҷой доранд, дар аҳли суннат ва шиъа бо назарҳои гуногун шарҳ дода мешавад. Барои шарҳи ҳар як аз ин мавзӯъҳо аз нигоҳи аҳли суннат, чунин метавон гуфт: 1. Чаро ҷасади ҳазрати Алӣ (р) пайдо нашуд? Ҳазрати Алӣ (р) баъд аз захмӣ шудан дар натиҷаи қасди сӯиқасд дар Куфа, дар соли 661 милодӣ, даргузашт. Баъд аз марги ӯ, фарзандонаш, аз ҷумла ҳазрати Ҳасан (р) ва Ҳусайн (р), тибқи ривоятҳо ҷасади ӯро пинҳонӣ ба хок супориданд. Сабаби дафни пинҳонӣ ин буд, ки дар он замон фитна ва ихтилофоти сиёсӣ дар миёни уммат зиёд буд ва хавфи таҳқири қабри ҳазрати Алӣ (р) ё истифодаи сиёсии он вуҷуд дошт. Ба ҳамин хотир, макони дафни ҳазрати Алӣ (р) махфӣ нигоҳ дошта шуд, то аз ҳар гуна беэҳтиромӣ ва хатарҳои дигари сиёсӣ ҳифз гардад. Аз нигоҳи аҳли суннат, ҳурмат ва эҳтироми шахсиятҳои исломӣ, махсусан саҳобаҳо ва аҳли байт, аз аҳамияти хос бархурдор аст. Махфӣ дафн кардани ҳазрати Алӣ (р) яке аз тадбирҳое буд, ки барои ҳифзи шахсияти ӯ аз эҳтимоли фитнаҳо ва таҳқирҳои баъдӣ гирифта шуд. 2. Чаро ҳазрати Фотима (р) пинҳонӣ дафн карда шуд? Ҳазрати Фотима (р), духтари Паёмбар (с) ва ҳамсари ҳазрати Алӣ (р), баъд аз вафоти падараш (Паёмбар) дар соли 632 милодӣ даргузашт. Бисёр ривоятҳо мегӯянд, ки ҳазрати Фотима (р) ба ҳазрати Алӣ (р) васият карда буд, ки ӯро шабона ва пинҳонӣ дафн кунад ва аз ширкат кардани баъзе шахсиятҳо дар дафни ӯ худдорӣ шавад. Дар мазҳаби аҳли суннат, сабабҳои васияти ҳазрати Фотима (р) асосан ба эҳсосоти шахсӣ ва равобити баъдӣ дар миёни саҳобаҳо рабт дода мешаванд. Ҳазрати Фотима (р) баъд аз вафоти Паёмбар (с) бо баъзе саҳобаҳо ихтилофи фикрӣ дошт, махсусан дар масъалаи мерос ва Фадак (замине, ки ӯ аз падараш мерос мехост). Ин ихтилофҳо дар ниҳоят сабаб шуданд, ки Фотима (р) мехост дафни ӯ дар оромӣ ва пинҳонӣ сурат гирад. 3. Мавқеи аҳли суннат дар бораи ин масъалаҳо Аҳли суннат бо эҳтироми бузург ба шахсияти ҳазрати Алӣ (р) ва ҳазрати Фотима (р) менигарад. Дар суннат таъкид шудааст, ки ҳамаи саҳобаҳо ва аҳли байт бо вуҷуди баъзе ихтилофҳо, шахсиятҳои муқаддас ва бузурганд. Дар мавриди ин ду шахс, ки аҳли байти Паёмбар (с) мебошанд, эҳтиром ва муҳаббати хоса вуҷуд дорад. Аҳли суннат ихтилофҳои баъдиро ба унвони ихтилофоти сиёсию иҷтимоӣ мебинад ва онҳоро бо эҳтироми осоиштаи таърихӣ меомӯзад. Аз ин рӯ, дар таърихи аҳли суннат, дафни пинҳонӣ ва пайдо нашудани ҷасадҳо бештар ба сабабҳои амниятӣ ва нигоҳ доштани ҳурмати шахсиятҳо рабт дода мешавад, на ба масъалаҳои мазҳабӣ ё ақидатӣ. (Админи шабака)

@@user-bu5qd1jg4v ихтилоф фитна нофахми хаворичихо фитнаи яхуд бо сардори ибни сабаи яхуди

@@TURAJONTV бародар админ аллох нигахбони шумо бошад ба падару модари шумо хазор рахмат сарбаланд бошед