Қайран менің жүрегім, жас жүрегім, Көктем едің бір кезде, тасқын едің. Жастық дәурен, жалтақтап қарайлайсың, Сені ойласам ұйқым да қашты менің. Дәурен бар ма жанымда саған жетер, Қарайлайсың, жас дәурен, маған бекер. Сен де тоқтап қаларсың, сыршыл жүрек, Аққан жылмен жарысып заман да өтер. Қайран менің жүрегім, қыран құстай, Қанат барда шыдайсың қайтіп ұшпай? Оңашада жылайсың ағыл-тегіл, Қаларың да белгісіз қайсы тұста. Өкінбеймін, күн зулап, өте берсін, Кейінгілер, жүрегім, мені көрсін. Жырым мені ешқашан өлтірмейді, Әнім, мені алысқа жетелерсің.
Нұрғиса Тілендиевтің әні, сөзін жазған Тұманбай Молдағалиев. Нұрағаң сырқаттанып қалғанда көңілін сұрап Тұманбай ағамыз барыпты. Сонда Нұрағаң жүрегім ауырып жүр депті. Ақын інісі сол арада өлеңнің бірнеше шумағын жазып үстелінің үстіне қалдырып кеткен екен
