Менің әкем марқұм, Құлымғара Едігеұлы да қарусыз қасқыр соққан адам. Анам Ұлжан Құдабайқызы марқұмның айтқаны есімде. Әкем үнемі мылтықпен жүретін. Бір күні дайындап қойған жерінде ұмытып кеткен. Оны Анамда кеш көрген. Быраз уақыт өткенде Әкем Анама: “Ұлжан, мен қасқыр соғып әкелдім”,- десе, Анам сенбепті,- нанбасаң, жүр, көрсетем”,- деп екеуі сыртқа шығады. Анам айтқан: “Үлкееен қасқырды аттың үстіне өңгеріп әкелген”,- деп. Таң қалып, қалай соққанын сұрамайма?! Сонда Әкем: “Ойда жоқта алдымнан қасқыр шыға келді! Атылуға дайын тұр! Ердің үстіне салған киізшені тез суырып алып, қолыма орап алғаным сол екен, қасқырда атылған !!! Бар күшіммен қолымды қасқырдың ауызына көздеп жұмсап, көмекейін езе бердім!”,- деп Әкем айтып беріпті… “Әкеңнің қол күші керім еді”,- деп Анам мақтанышпен айтушы еді… Жандарың Жәннатта болсын менің асыл Ата-Анам…
Әкем марқұм, орта бойлы, шымыр денелі болды. Алақандары кең болатын. Бала көңілмен таң қалып, сұраушы едім неге олай болғанын. Сонда әкем: 7 жасымнан жетім қалдым, әркімнің босағасында, әркімнің тепкісімен өстім… бала кезімнен қолымнан лом, айыр-күрек түскен жоқ… содан жайылып кеткен болар,- деп айтқаны есімде… Әкемнің мықтылығын тамақ ауруымен ауырғанда көрдім… Қандай ауруының қиынына бір дыбысын шығарып, ухілеп көрген емес… Тамағынан ас өтпей қалған кезінде бізге ас бөлмеде тамақ ішуімізге рұқсат етпеді: Мен қызғанбаймын, сендердің ішкендеріңді көріп, тоямын,- деді… Үш арсыз бар деп айтқан бар емеспе? Ұйқы арсыз, күлкі арсыз, тамақ арсыз - деген, рас екен, басында бізге қиын болды, кейін үйрендік: өңешінен қара су өтпей жатқан Әкеміздің қасында тамақ іштік… Өйткені, ол Әкемнің тілегі болды… Имандарың саламат болсын, Ата-Анам, Бауырларым… Мен тоғызыншы перзенті едім, жалғыз қалдым осы күні…
Салем Хуат бхуырм . Исин илгери болсын. 1000 адамнын ишинде 1- ге гана берилетин тамаша дауыс ,тамаша нагыз казах магерли анык оку… ешбир катесиз…. Кино көргендей боламын… рахмет. 👍👍👍👍👍❤️❤️❤️❤️❤️
