Արև ջան, ինձ թվում է լսում ես ինձ, շատ կարճ, բայց զրուցել ենք իրար հետ։ Ես պարուհի էի, փոքրիկ մի աղջիկ, որը ընօրինակում էր քեզ ու դա բոլորին դուր էր գալիս։ Մեր ֆիզիկայի ուսուցիչը ղարաբաղցի, խիստ մարդ էր, երբ ես դպրոցի հանդեսներին ելույթ էի ունենում, իմ պարերով, նա միշտ խնդրում էր պարել ,,14,ը, ,, Ուզումդարան,,։ Ավարտական քննության օրը ֆիզիկայից, երբ լաբարատորիայում նստած էին մանկավարժներ տարբեր դպրոցներից , ,, ՌԱՅԿՈՄԻՑ,,, երևում է պատասխանս չգոհացրեց իմ ուսուցչին, նա ասա․,, Եթե Լիլին հենց հիմա պարի ղարաբաղի պարը, կստանա ,, 4,,․․․ բոլորը ծափահարեցին, քանի որ ինձ ճանաչում էին․․․ Բայց իմ ուսուցիչը չգիտեր, որ այդ նուրբ ժպտացող աղջիկը, ,, կող,, ունի, ես հրաժարվեցի պարել, որը զարմացրեց բոլորին ու իմ ատեստատի մեջ մնաց միայն մեկ,, 3,, ֆիզիկայից։Աստված լուսավորի քո հոգին, իմ ղարաբաղցի պարուհի։
