Դու չշտապեցիր, պարզապես կյանքդ ուշացավ, բայց փոխարենը ես եկա, Եկա, որովհետև գնացողներից չեմ, որովհետև գնացողդ չեմ... Առանց ամոթից փշաքաղվելու օրը ցերեկով եկա ու գիշերներդ էլ կիսեցի հետդ, իսկ դու էլի քնած էիր, չլսեցիր ոտնաձայներս, մի քիչ շուռ եկած, գլխիվայր կախված, բայց եկա. Եկա, որ մաշկիս տակ առնեմ ցավդ երկրային, ու սրտիս տակ կրեմ անունդ։ Քո հոգին ես եմ արարել, մարմինդ՝ ինքդ էլ կարող էիր։ Հիմա ինձ լսիր առանց ընդհատելու և երբեք մի փորձիր կանգնել այն ձեռքերի դեմ, որոնք միմյանց շփվելիս նախապատմական հրաբուխների լույսն են արթնացնում, որոնք երազանքներ են կողոպտում, եթե պետք է լինում և որոնք նույնիսկ եփել ու թափել գիտեն, Մի' փակիր աչքերս իմ փոխարեն, քանի որ ինքդ էլ ես գիտակցում, որ մատներիդ արանքով թաքուն քեզնից պիտի նայեմ դեպի ինձ չվող կարոտիդ երամին, բայց ինձ բան չմնաց հասկանու՞մ ես, հոգիս բաժանվեց ինձնից ու դա էլ քիչ էր մի բան էլ արտագաղթեց։ Քեզ մնաց շատը ու շատից էլ ավելին ՝ ես մնացի, գամելով ծուռ պարանոցիս մեր ճակատագրերը։ Շուտով վայրէջք կկատարի այս ինքնաթիռը, արդեն երևում է փրկության ափը՝ այն սպիտակ քաղաքը, որտեղ արևն անգամ ստվեր չի թողնում, որտեղ դատապարտված չեմ հույզի տաժանքում, վաղնջական կոտորածի քամին չի փչում, ուր հողը չի դողում համազարկից կատաղի և հայր ու որդի հաղթանակին դեմ դիմաց քաջությամբ հավասար են կռվում... Հեղինակ՝ Պետրոս Հոկտանյան
Չեմ հիշում քանի անգամ եմ լսել, չեմ հոգնում լսելուց, Բաբկեն Չոբանյանին անվերջ կարելի է լսել, իսկ Պետրոսի ստեղծագործությունները ուրիշ են, հոգեհարազատ։ Կեցցե՛ք երկուստեք, հարգանքներս Ձեզ 👏 👏 👏
Պետրոս ջան լսել Ձեր անասելի անկեղծ ստեղծագործությունները, Վաստակավորի իրական կոչման արժանի՝ Բաբկեն Չոբանյանի կատարմամբ, էսթետիկական հաճույք է։ Ես վստահ եմ որ կան Ձեզ մշտական հետևողներ, շնորհակալ եմ այսպիսի աշխատանքի համար։ Սպասում ենք, էլի ու էլի....❤
Լսում եմ, լսում եմ ու անվերջ լսում։ Պետրոս Հոկտանյան ու Բաբկեն Չոբանյան։ Այս երկու տաղանդներից հենց նման հրաշք էլ պետք էր սպասել։ Շնորհակալ եմ, որ կաք💋💋
Ինչքան լույս ու միաժամանակ թախիծ կա այս ստեղծագործության մեջ։ Շնորհակալ եմ, որ տխրության պահերին, երբ լսում եմ ձեր ասմունքը, կյանքն ապրելը մի քիչ ավելի հեշտ է դառնում։
