Սիրելի դերասան , Աստված ձեզ առողջություն ու երկար տարիների կյանք տա , մեր ժամանակներում , դուք եզակի , դերասան եք , անհատականություն որ փայլ է տալիս արվեստին , ապրեք երկար , թող չխամրի մեր կինոն ու թատռոնը ։
Ես իմ անուշ Հայաստանի Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բարն եմ սիրում, Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում, Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման, Ու նաիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում։ Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսե, Արևն ամռան ու ձմեռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ, Մթում կորած խրճիթների անհյուրընկալ պատերը սև, Ու հնամյա քաղաքների հազարամյա քա՛րն եմ սիրում։ Ո՛ւր էլ լինեմ - չե՛մ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր, Չե՜մ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր, Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր - Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան - յա՛րն եմ սիրում։ Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հեքիաթ չկա․ Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա․ Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա․ Ինչպես անհաս փառքի ճամփա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։
Հիանալի դերասան .ասմունքող Դ. Հակոբյան Շատ ասմունքողների խղճին է մնացել: Արեւահամ բարն եմ սիրում, թե արեւահամ բառն եմ սիրում,: բար ու պտուղ - բերք բառ - Լեզվի միավոր՝ հնչյուն կամ հնչյունախումբ, որ ունի իմաստ և ինքնուրույն գործածություն: Հայաստանի բերք բարիքն է արեւահամ.. պիտի դիմենք Չարենցին...
Բայց մեր բառն էլ է արևահամ և քաղցր, դա լինի արևմտահայերեն թե մեր ժամանակների գրական հայերեն, Չարենցի դեպքում մի քիչ պարզ է հնչում բարը, իսկ բառը ավելի խոր միտք է, իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է
Հարգանքներս, պարոն Դավիթ Հակոբյան։ Դուք մեր ժամանակի լավագույն դերասանն եք, ձեր կերտած Աքլոր Վաչոյի կերպարը ուղղակի անկրկնելի է։ Ցավոք հնարավորություններս թույլ չեն տալիս հաճախել ձեր ներկայացումներին, բայց ֆիլմերի թարգմանություններին և հարցազրույցներին հետևում եմ։
@@user-zw5gb7cy5s Երբեք, արդեն ծերունական տարիքում է, էլ ե՞րբ կհասնի: Հետո Խորենի հմայքն ու թափը ո՞նց կարող ենք համեմատել: Դավիթը շնորհալի է, թեպետ 3 տարի թատերականը կտրել է ընդունելության քննությունից՝ որպես անտաղանդ: Ձայնը չորուկ է ու ամեն տեղ նույնն է, բայց շնորհալի դերասան է անշուշտ:
