Բարեգործության մի տեսակ կա որ արարքների հետ կապ չունի, այլ միայն հիշողության: Դա կոչվում է մահվան հիշողություն: Քրիստոնեական եկեղեցու հայրեը Մահվան Հիշողությունը կոչել են բարեգործություն՝ շատ օգտակար բան մարդու համար: Առաջներում, վանքերում վանականներից մեկին հանձնարարություն էին տալիս մյուս հայրերին հիշեցնել մահվան մասին: Երբ մյուս եղբայրները վանահոր տված հանձնարարություններով էին զբաղված լինում, այդ վանականը մոտենում էր նրանց և յուրաքանչյուրին ասում. «Եղբայրներ, մեզ սպասում է մահը»: Երբ մարդը հիշում է, որ իր կյանքը ժամանակավոր է այս աշխարհի վրա, նա ավելի զգուշությամբ ու իմաստությամբ է ապրում: Իսկ զգուշությամբ ապրող մարդը ավելի քիչ սխալներ է գործում: Իսկ ավելի քիչ սխալներ գործող մարդն իրեն ավելի քիչ է վնասում: Մահվան մասին հիշողությունը խոնարհեցնում է մարդուն: Պատկերացրեք եթե աշխարհում շատ-շատանային խոնարհ մարդիկ: Ինչքան բան կփոխվեր:
30 сен 2024
