Պատրաստեցի,Իռա ջան,շատ համեղ ստացվեց։ Ընկա հիշողությունների գիրկը։ Այն ցուրտ ու մութ տարիներն էին, կարծեմ 95-ին էր։ Հարևաններով գնացել էինք հաց գտնելու,մի կերպ գնեցինք ու ուրախացած տուն էինք դառնում։ Իմ շենքի մոտ(8-րդ հարկ) կանգ առանք։ Բա սուրճ չխմենք? Ես ասացի հոսանքը չունենք,միայն խավիար ունեմ տանը։ Մինչև հիմա հիշում եմ բոլորի ուրախ դեմքերը։ Բարձրացանք ոտքով ,բացեցի սմբուկի խավիարները 5 բանկա։ Բոլորս միասին կերանք ամբողջ հացը։ Բա էսպես ոնց կլինի? հարցրեցի։ Հարևան թե-մի մտահոգվի վաղն էլ կգնանք հացի,ես հերթ կպահեմ բոլորիս համար։ Հա,հոսանքն էլ տվեցին,սուրճն էլ խմեցինք 😂։ Հիմա մեկը Ամերիկա է,մյուսը Գերմանիա, մեկելը մեկնեց Լեհաստան,իսկ ես' Ուկրաինա,բայց հիմա Ֆրանսիայում եմ։😂
Եսել հիշեցի այդ տարիները ընդհամենը 9 10 տ էի ցուրտ և մութ ,հացի հարցը ,անգամ պատերազմը ,մեր տուն եկել էին մարդիկ ,որպեսզի մեր նկուղը չափ ու ձև անեին ,այնտեղ պատսպարվելու համար ,փառք Աստծու մեր քաջերը չթողեցին թշնաշին ոտք դներ մեզ մոտ Գավառ Հայրավանք գյուղը❤❤❤🙏🙏🙏🙏🥰🥰🥰🥰
