Inch hetaqrqir thema eq @ntrel. U asem vor yes mek harc u ei, vor Tiroch@ tvel ei. U aystegh na indz dzer minjocov, hargeli u sireli hoviv Na indz shat manramasn pataskhanec. Parq Qez, Amena Kataryal u Amena Banimac mer Surb Astuac!
ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ «Եկե՛ք ինձ մոտ բոլոր հոգնածներդ ու բեռնավորվածներդ Եվ ես ձեզ պիտի հանգիստ տամ»։ - Ահա, եկել եմ, այնքա՜ն հոգնած եմ Այնքա՜ն կքված եմ, Ուսերիս ասես տոննաներ լինեն, Բայց սրանք ոչ կյանքի Ու ոչ էլ բեռի հոգնածություն չեն, Մտքերի բեռից լրիվ թեքվել եմ, Ահա՛ ես, եկել եմ, որ ամբողջ սիրտս Բացեմ քո առաջ, չնայած ամեն բան գիտես, Բայց դու ի՛նձ հետ զրույց ես ուզում Դեմ առ դեմ, մենակ ես ու դու, իմ Տեր. Ինչքա՜ն եմ ավա՜ղ ես քեզ անարգել Ինչքա՜ն եմ ավա՜ղ քո ձայնը խեղդել, Ինչքա՜ն եմ օ ՜Տե՜ր սիրտդ վշտացրել, Քո դեմ չեմ բերել ես իմ հոգսերը, Քո առաջ չեմ բացել սրտիս դռները, Քեզ չեմ կարդացել գրած տողերս, Ու չեմ թույլ տվել ինձ մխիթարես, Ների՜ր ինձ, տե՛ր իմ, ների՜ր որ այդքան քեզ վշտացրել եմ Ու իմ մերժումով քեզ մտրակել եմ, Քո դեմ չգալով քեզ ցավեցրել եմ, Չեմ աղաղակել ու քեզ չեմ կանչել, Ների՜ր ինձ, Տ ե՜ր իմ, որ քեզ խաչել եմ, Բայց արի ու տես Դու ինձ սպասել ես, Անգամ մերժվելուց Դու՛ ինձ չես մերժել, Դու ինձ սիրել ես, Ու միշտ սպասել ես, որ ես քեզ կանչեմ, Ու քո դեմ բերեմ բոլոր հոգսերս, Բոլոր մտքերս, Դու ինձ սպասել ես ու միշտ օգնել ես, Ձեռքս բռնել ես, որ ուղիղ քայլեմ, Որ կյանքի դավից, աշխարհի փայլից Արժեքներ չկորցնեմ, որ միշտ մարդ մնամ Ամեն վիճակում։ Դու միշտ քո ուսը ուսիս ես հենել, Ջերմություն տվել, ապավեն դարձել։ Նոր եմ հասկանում որ Դու՛ ես Տեր իմ միշտ ինձ սփոփել, Իսկ ես հիմարս քեզնից չեմ բռնել, Փակ էր ականջս, կույր էին աչքերս Ների՜ր ինձ, ների՜ր... Ահա՛, եկել եմ, ահա՛ կանչում ու աղաղակում եմ, Չունեմ այս կյանքում ուրիշ ապավեն , Չունեմ ես կյանքում բժիշկ իմ հոգուն, Չունեմ ես կյանքում մի մխիթարիչ, Դու՛ ես իմ Աստված մխիթարիչս , Իմ ապավենը, իմ բժիշկն անպարտ Դու՛ ես իմ Աստված ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆՍ, Ահա՛, եկել եմ, Խաչիդ առաջ եմ բերում ամեն ինչ... Վերցրեց Տերը բեռը ուսերիս Ու հանգիստ տվեց։ ԽՈՍՔԻԴ ՀԱՄԱՁԱՅՆ ԴՈՒՌԴ ԹԱԿԵՑԻ ՈՒ ԳԻՐԿԴ ԸՆԿԱ... 29.06.2020 Հեղինակ՝ Մուրադյան Ե. Վ
ՕՐ ԳՈՀՈՒԹՅԱՆ Եկեք այսօր մենք գոհանանք, միաբանվենք Ու գոհության օր հայտարարենք, Գոհանանք մեր կյանքի համար, Մեր ապրածի, կատարածի, Ապրելու ու շնչելու, Մահին կյանքով մեր հաղթելու համար։ Գոհանանք նախ մենք Տիրոջից, Որ մեզ հենց այս պահին ու վայրկյանին ու այս դարում, Որպես ծառի մի շիվ տնկեց, Ու ըստ կազմած իր պլանի Մեր հորն ու մորն հանդիպեցրեց, Ու հենց նրանց մերձեցումից Ծնվեցինք մենք այնպես ինչպես որ կանք։ Գոհանանք որ այսօր կարիք չունենք ոչ մի բանի, Ունենք առողջ մարմին, ձեռքեր, ոտքեր, Բայց քա՞նի մարդիկ այսօր կյանքում Ծնված օրից ոտքեր չունեն, Ծնված օրից ձեռքեր չունեն, Ծնված օրից բերան ունեն Լեզու չունեն ՄԱՄԱ ասեն, Ծնված օրից ականջ ունեն, Բայց չեն լսում իրենց ծնած ու փայփայած Ծնողների ձայնը անուշ, Բալիկների բլբլոցը, Որ չեն լսում ծիտիկների ծլվլոցը, Գետակների քչքչոցը, Իսկ մենք ունենք, Բայց արի ու տես ունեցածի համար Գոհացե՞լ ենք արդյոք կյանքում, Գեթ մեկ անգամ ծունկ դրե՞լ ենք՝ Աղոթք արել, գոհացե՞լ ենք մեր Տեր Աստծուց, Որ մենք ունենք և՛ ձեռք, և՛ ոտք, լեզու, բերան, աչքեր, Բայց շնորհակալ ու մարմնի մեջ գոհացող սրտեր չունենք։ Եկե՛ք այսօր մենք գոհանանք, Ծունկի իջնենք մեր անկյունում, Փառաբանենք մեր Տիրոջը Ու գոհանանք մեր ծնունդից, ծնողներից, սերունդներից, Ամեն, ամեն, ամեն ինչի համար մենք գոհանանք, Թեկուզ նաև՝ չունեցածի... Այսօր քանի - քա՜նի մանուկ Սոված փորով աչք է փակել, Այսօր ինչքա՜ն ծեր ալևոր Ցնցոտիով ու ցուրտ տան մեջ Սառն անկողնում էլի օրհնել Ու անարժան զավակների կյանքի համար է աղոթք արել, Քա՜նի կանայք այսօր նստած երազում են մանկան մասին, Իսկ քանիսն էլ «ավելցուկից» Որովայնը մի արյունոտ գերեզման են դարձնում... Մարդիկ, եկե՛ք այսօր ծունկի իջնենք, Ծունկի իջնենք, ապաշխարենք, Մեր արածի, մտածածի, գործածի, Մեղքով ապրած մեր կյանքերի մասին խորհենք, Ու թող այսօր մեր աղոթքից սրտեր հալվեն, ծնկներ ծալվեն, Իսկ երկնքում հրեշտակներ շուրջպար բռնեն, Թող նորահարս աղջիկները Վաղը սիրու՜ն մայրեր դառնան, Հիվանդները առողջանան, Ով մենակ է ՝ մխիթարվի Տիրոջ սիրով, Ով սեր չունի, Տիրոջ կամքով Գտնի իրեն հալալ կեսին, Չէ՞ որ կիսատ ապրել մենք չենք կարող, Կիսատ շնչել մենք չենք կարող, Կիսատ մնալն ինչի է պետք... Եկե՛ք այսօր ծունկի իջնենք ու գոհանանք, Եկե՛ք այսօր գոհության օր հայտարարենք... 03.02.20թ. Հեղ` Մուրադյան Երանուհի
Все точно! У меня есть сосед, живой, но кладбище себе уже сделал, продал недвижимость и приготовил могилу, ну чтобы сын не беспокоился и не утруждался! Мы конечно народ особенный, и в жизненных ситуациях и в вопросах смерти, но некоторые вещи мне совсем сложно понять! .....
