Մատաղ անողը չի ասում թէ մատաղ եմ անում: Այլ ծածուկ օգնում ու կերակրում է մարդկանց: Այս մասին գրում եմ, որովեհտև այս օրերին ոմանք հարցնում են թէ արդյոք կարելի՞ է պահքի ժամանակ մատաղ անել: Եկեղեցու կանոնն այն է, որ հավատացյալները հրաժարվեն կենդանական ծագման ուտելիքներից պահքի շրջանին երբ հարցը գալիս է ուտել չուտելուն: Բայց պահքը միայն ուտել չուտելը չի: Ուրեմն, այս իմաստով մատաղ չեն անում: Բայց եթե մատաղին նայում էք, որպես ծածուկ ողորմություն, ապա դա միշտ պետք է անել: Պարզապես Պահոց շրջանին կարող էք այլ կերպ ձեզանից մի բան զոհել ու տալ մարդկանց: Այն էլ ծածուկ, որ ոչ ոք չի մանա: Եթե դու բարի գործ ես անում և ցույց տալիս մարդկանց, ապա դա էլ Աստծուց չի պարգևատրվում, քանի որ մարդիկ քեզ կգովեն ու դու քո վարձը կաստանաս: Տեր Հիսուսն ասեց, ձեր ձախ ձեռքը չիմանա թէ աջն ինչ է անում: Իսկ սա նշանակում է, որ իրական մատաղ անողը (երբ քեզանից մի բան զրկում ես չունեվորին օգնելու կամ կերակրելու համար, այլ ոչ թէ բարեկամներով քեֆ անելու համար), երբեք չի հայտարարի կամ ասի թէ ես մատաղ եմ անում: Էտ, ոնց որ ասես, տեսեք ես ինձանից զրկում եմ, ուրիշին հասնելու համար:
4 окт 2024
