Մեղքը քեզ բաժանում է քո սիրելիներից։ Տես թէ ինչպես 

Մեղքը մարդուն բաժանում է ոչ միայն Աստծուց, այլ նաև մարդուն բաժանում է իր սիրելիներից։
Գրում է Շենուդա պատրիարքը իր "Վերադարձ առ Աստված" գրքի առաջին բաժնում։
--
Այստեղ, երկրի վրա բոլորը միասին են լինում․ սուրբը մեղավորի հետ։ Բայց երկնքի մեջ նրանք իրարից պետք է բաժանվեն։ Եթե երկրի վրա մեկն անմեղ մեկին սիրի՝ երկնքի մեջ անմիջապես նրան չպետք է տեսնի, այլ փնտրելուց հետո, եթե ինքն էլ անմեղ է և արժանի գտնվելու նրա գտնված տեղում։
Սակայն, եթե մեղավոր մնա՝ այդ սիրելիի հետ կապը վերջնականապես կխզվի, թեկուզ նա իր զավակը լինի, երբայրը, հայրը կամ բարեկամը։
Նա անպայման տվյալ անմեղի նման պետք է լինի, հավիտենության մեջ վայելելու համար սիրած անմեղի հետ մտերմությունը։
Իսկ, եթե իրար սիրող երկու անձինք միասնաբար մեղավոր են, ի՞նչ է պատահելու նրանց հետ։ Տառապանքը, որին կենթարկվի նրանցից յուրաքանչյուրը հավիտենության մեջ, նրանցից ոչ մեկին թույլ չի տա մտածել մյուսի մասին: Ավելին, նրանց մտերմությամբ ակնկալված հաճույքի փոխարեն, սիրելիի տառապանքն էլ կգումարվի իր տառապանքին:
Ուստի միակ լուծումը, որը կհամախմբի սիրելիներին՝ վայելելու համար իրար մտերմությունը, այն է՝ որ հարկավոր է այստեղ՝ երկրի վրա առաքինի կյանք ապրել, որպեսզի երկնքում միասին լինել։
Մեղքը մարդուն բաժանում է Աստծուց, Նրա սրբերից, իր սիրելիներից, ինչպես նաև հրեշտակներից։