ՕՋԱԽՈՒՄ Սրտանց արի, քո սերն եմ էս հյուրընկալ օջախում, Ազնիվ սրտի հուր սիրո, հիշատակ կա օջախում։ Մի՞թե սիրտը մութ է քո, չէ՞ որ դու իմ աստղն ես, Անհուն երկնի շողն առած, կենաց սիրտ կա օջախում։ Դե արի շորորա, Տաղ ասեմ նազերիդ, Օջախս տխուր է առանց քեզ, նազելի, Ախ, աչքս քո ճամփին խամրում է, ի՞նչ անեմ, Ախ, սիրտս կարոտից մարում է, ո՞նց ապրեմ։ Արագիլը գարունքին գալիս, գտնում է բույնը, Հազար շյուղեր նա բերում, նորոգում է իր տունը, Աշոտ, դու էլ էս գիշեր կառնես քո աչքի քունը, Թե սիրածդ սրտաբաց գա ու մնա օջախում։ Դե արի շորորա, Տաղ ասեմ նազերիդ, Օջախս տխուր է առանց քեզ, նազելի, Ախ, աչքս քո ճամփին խամրում է, ի՞նչ անեմ, Ախ, սիրտս կարոտից մարում է, ո՞նց ապրեմ։
