Պապիկս էլ Արագածոտնի մարզից էր ( Նորաշենից), որը նախկինում Արթիկի մաս է կազմել։ Եփում էր այլ կերպ։ Ձավարն ավելացնում էր շատ շուտ, ավելացնում էր նաեւ բոված ալյուր կամ ուղղակի ալյուրով խյուս։ Եփում էր շատ երկար, ժամերով ու անդադար դանդաղ խառնում էր, վերջում ձավարը հալվում էր ուղղակի, շիրա էր դուրս տալիս։
ՔՐՉԻԿԻ եփելու գաղտնիքները։ 1. Սոխարածին ավելացնել կարմիր բիբար 2. 2 ճաշի գդալ ալյուր , բովել 2֊3 րոպե։ 3. Ավելացնել կաղամբը , բովել մի քանի րոպե։ 4. Ավելացնել ձավարը , կարտոֆիլը, յեռացրած ջուրը և եփել մարմանդ կրակի վրա, մոտ 2 ժամ։ 5. Վերջում միայն ՉՈՐԱՑՐԱԾ ՌԵՀԱՆ։Սխտորը ըստ ցանկության ։ ԱՆՈՒՇ արեք։
Քրչիկն այդպես չեն պատրաստում։ Երբեք կաղամբը ջրի մեջ չեն ավելացնում։ Այն պետք է տապակել սոխեռածի մեջ։ Ճիշտ է, դուք մեկնաբան էք, բայց կան նաև արհեստավարժ տնային, շնորհքով տնտեսուհիներ։ Ձեր քրչիկը չհավանեցի։