آمد اما ( مستي رؤيا) ، بانو الهه، آهنگ از مهندس خرم در بيات اصفهان، شعر از شادروان ابوالحسن ورزي 

آمد آمد
آمد اما در نگاهش
آن نوازش ها نبود
چشم خواب آلوده اش را
مستی رویا نبود
نقش عشق و آرزو از چهر دل شسته بود
عکس شیدایی در آن آیینه سیما نبود
مست و بی پروا نبود
لب همان لب بود اما
بوسه اش گرمی نداشت
دل همان دل بود اما
مست و بی پروا نبود
مست و بی پروا نبود
در دل بیزار خود جز
بیم رسوایی نداشت
گر چه روزی هم نشین جز
گر چه روزی هم نشین جز
با من رسوا نبود
مست و بی پروا نبود
لب همان لب بود اما
بوسه اش گرمی نداشت
دل همان دل بود اما
مست و بی پروا نبود
مست و بی پروا نبود
بر لب لرزان من
فریاد دل خاموش بود
آخر آن تنها امید جان من
تنها نبود