آواي تنهايي، بانو الهه، آهنگ از فريدون شهبازيان در بيات اصفهان، شعر از تورج نگهبان 

نه آوایی نه رویایی نه دنیایی بی تو مانده به جا
نه میجویی نه میایی نه میخواهی عشق پاک مرا
نه میخوانی نغمه های مرا نوای بی همنوای مرا
نه میپرسی این سکوت سیه چرا بر لب ها نشسته
تو هم دیگر وفا با ما نداری که با غمها مرا تنها گذاری
نمیدانی ماجرای مرا دل با درد آشنای مرا
نمیبینی رنج دوری تو چو خاری در پا شکسته
تو هم دیگر وفا با ما نداری که با غمها مرا تنها گذاری
چو اشکی که در خیال تو ریزم ندانم چرا ز خود میگریزم
کجا میروم ندانم بیا تا مرا بود نیمه جانی
که میترسم افتم و برنخیزم نمانده به جان توانم
بهار دگر که گل شکفد خزان شود عمرم آه
چرا نشوی چرا نشوی ز درد من آگاه
تو هم دیگر وفا با ما نداری که با غمها مرا تنها گذاری