رفیق من سنگ صبور غم هام به دیدنم بیا که خیلی تنهام هیچکی نمی فهمه چه حالی دارم چه دنیای رو به زوالی دارم مجنونم و دل زده از لیلیا خیلی دلم گرفته از خیلیا نمونده از جوونیام نشونی پیر شدم، پیر تو ای جوونی پیر شدم، پیر تو ای جوونی تنهای بی سنگ صبور خونه ی سرد و سوت و کور توی شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست اگرچه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد اما تو کوه درد باش طاقت بیار و مرد باش تنهای بی سنگ صبور خونه ی سرد و سوت و کور توی شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست
رفیقِ من سنگ صبورِ غم هام به دیدنم بیا که خیلی تنهام هیشکی نمیفهمه چه حالی دارم چه دنیایِ رو به زَوالی دارم مجنونم و دل زَده از لیلیا خیلی دلم گرفته از خیلیا نمونده از جوونیام نشونی پیر شدم پیرِ تو ای جوونی پیر شدم پیرِ تو ای جوونی تنهایِ بی سنگ صبور خونه یِ سرد و سوت و کور توویِ شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست اگر چه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد اما تو کوهِ درد باش طاقت بیار و مرد باش تنهایِ بی سنگ صبور خونه یِ سرد و سوت و کور توویِ شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست اگر بیای همونجوری که بودی کم میارن حسودا از حسودی صدای سازم همه جا پُر شده هر کی شنیده از خودش بیخوده اما خودم پُر شدم از گلایه هیچی ازم نمونده جز یه سایه سایه ای که خالی از عشق و امید همیشه محتاجه به نورِ خورشید همیشه محتاجه به نورِ خورشید تنهایِ بی سنگ صبور خونه یِ سرد و سوت و کور توویِ شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست اگر چه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد اما تو کوهِ درد باش طاقت بیار و مرد باش تنهایِ بی سنگ صبور خونه یِ سرد و سوت و کور توویِ شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست
