من خیلی میترسیدم و ۱۸ سالگی گواهینامه رو به اصرار مادر و پدرم گرفتم . اما پشت فرمون ننشستم . تا سالهای سال . و پارسال همه پس اندازم رو جمع کردم و یه ماشین گرفتم اما بازم نمیتونستم راحت بشینم . تا اینکه یه روز دوستم رو دیدم که تنها زندگی میکنه و از شهرستان اومده و تهران زندگی و کار میونه و ماشین گرفت و با ترس نشست و گفت تو چرا با ماشین نمیری سرکار !؟ همین حرفش باعث شد از روز بعد تنها ماشین رو ببرم و دیگه تماااام . الان بی ترس میرم و به همه کارام مستقل میرسم و واقعا شکررررر . رانندگی واقعا لذت بخشه
منم ۱۸ سالگی به خاطر یه اتفاق مجبور شدم رانندگی یاد بگیرم و با این کارم به یکی از نزدیکترین افراد زندگیم کمک کنم و الان خیلی خوشحالم چون اگر اون اتفاق نمی افتاد شاید هیچ وقت به رانندگی یاد گرفتن فکر نمیکردم یا شاید دیر تر یاد میگرفتم ولی الان خیلی ساله که راحت خودم کارهای خودم رو انجام میدم با اینکه از خودم ماشین ندارم و از ماشین پدرم استفاده میکنم .همینکه مجبور نیستم از کسی بخوام که منو تا جایی برسونه خدا رو هزار بار شکر میکنم .
