بزرگ علوی -هدایت -بخش دوم.wmv 

چقدر شیرین. من از قم در روز پنج فروردین سال نود و هشت در یک عصر زیبای بارانی در حال کار و همزمان گوش دادن به این صحبت های شیرین هستم. با مهر .

جای تاسف اینجاست که ما مردم ایران بخصوص در دوران معاصر قدر مردان بزرگ را ندانستیم و قطعا این بدبختی و عقب افتادگی ما نتیجه این برخورد ما با خرد و هنر است و نیز نتیجه خرافه پرستی و ستایش مردان روان پریش و جانی می باشد بزرگان مشروطه را قدر ندانستیم و گرفتار دیکتاتور شدیم مصدق بزرگ را قدر ندانستیم و گرفتار دیکتاتور و مستعمره رسمی شدیم در این بین هنرمندان و نویسندگانی همچون صادق هدایت و احمد کسروی. امیرحسین خنجی (در تاریخ نویسی) را قدر ندانستیم و تاسف بار تر اینکه هم اکنون نیز قدر نمیدانیم آثارشان را نمیخوانیم و برداشت های درست و منطقی نداریم مطمعنم فقط آثار احمد کسروی که کمی از فیلسوفان بزرگ نداشت را خوانده بودیم و بخوانیم و مردم منطق و عقل خود(این ماشین های پارک شده در پارکینگ که در بعضی همه عمر بدون استفاده خاک میخورد) را بکار بیندازند پیشرفت فرهنگی بزرگی در زندگی و رفتار اجتماعی و واقع بینی و جهان بینی و دموکراسی صورت میگرفت و میگیرد و اواخر بعد از مصدق بزرگ بخاطر مغز های خرافی و بدون عقل و کوته نظر به ستایش افراد اشتباهی پرداختیم و در مقایسه ها بشدت گمراه شدیم و فرق عالم و جانی را نمیدانستیم بجای خواستن حقوق خود و دموکراسی فقط دنبال فرد آن هم فرد تندرو دینی افتادیم و به این روز افتادیم واقعا ما اگر دموکراسی را فهمیده بودیم دموکراسی غیر از این هست که نمایندگان مردم مجلسی تشکیل دهند و قدرت ها تفکیک شده و دولت در دست نماینده منتخب هر 4 سال قرار گیرد و قانون اساسی بر محور حقوق مردم و مردم سالاری باشد؟ بختیار و دولتش غیر از این بود؟ دیگر شاهی هر چقدرکم و زیاد دیکتاتور در کشور نبود و قدرت نظامی در دست یک نفر نبود دولت و قوه قضایی جدا بود و قانون گذاری در دست نمایندگان مردم بود بدون خونریزی و قیمت گزاف انقلاب به دموکراسی از دست رفته مشروطه رسیده بودیم اما قدر ندانستیم چون مغز های مردم تشخیص های درست نداشت و ندارد چون اکثرا بدون خواندن کتاب و آگاهی و بکار انداختن عقل و شناخت درست قوانین طبیعت و بدون درک درست علم هستند انتظاری نیست. خلاصه ما مردم ایران در تاریخ معاصر هیچ تشخیص درستی در انتخاب افراد چه در سیاست. و چه در هنر و فرهنگ و نویسندگی نداشته و نداریم و تا حال ما اینگونه هست و تا آگاهی ما برگرفته از گوشهایمان و پدرانمان و افراد روی منبر هست و هیچ کوششی در جستجوی حقیقت باخواندن کتاب های تاریخی و فلسفی و علمی همراه با شک به باور و عقایدمان نداریم و هنوز نفهمیده ایم فقط انسان مقدس و قابل ستایش هست چون هر چه داریم از انسان داریم از سلامتی و رفاه امروزی تا اختراعات فراوان مثل همین گوشی در دستمان که انسان با زحمتی که در شناخت قوانین حاکم بر جهان کشیده و علم را بوجود آورده به حاصل آورد و دیگر اینهمه وقت و هزینه صرف باور های خرافی و امامان مرده و غایب که هیچ کمکی از ایشان ندیده ایم نکنیم و صرف علم کنیم و دیگر منتظر کمک خدا از طریق دخالت در قوانین طبیعت ننشینیم که هیچوقت در تاریخ رخ نداده و هیچوقت خداوند دخالتی نکرده و فقط قوانین را بر جهان آفریده خود حاکم کرده و هیچوقت مثلا آب سر بالا نرفته و هرچه دعا کنیم و گوسفند بکشیم قوانین را به نفع ما تغییر نمیدهد. تا به این نتایج نرسیم و کوشش هایی که گفتم انجام نشود هیچ زمانی وضعیت ما درست نمیشود و همیشه عقب افتاده و استبداد زده و برده و بیمار باقی خواهیم ماند