تحلیل فیلم برادران لیلا - والدین سمی و خودشیفتگی 

وای دختر تاحالا ندیدم کسی این فیلم و اینجوری نقد کنه باید کاشکی آدمای بیشتری ببیننت

زاویه دید بسیار جالبی بود💫

خیلی زیبا بود

اول از همه ممنونم بابت این تحلیل منطقی، من از دقایق اول همزاد پنداری عجیبی با لیلا داشتم و خودمو یک بچه قربانی میدونم، بچه اول خانوادم و در17 سالگی به خاطر بچه اول و تک پسر بودن کلی وظیفه بر روی دوشم بود، انتظارات و وظایف بیجایی که خودم و اطرافیان به خودم تحمیل کردم، مادرم یک زن خودشیفته که خواهرانمو بخاطر دختر بودن و لطافت دخترانه بیشتر مورد توجه قرار داد، من همیشه نقش حامی رو دارم و خودم و رویا و اهدافم رو قربانی خواسته های خانوادم کردم که الان در این سن هیچ انگیزه ای برای ادامه دادن زندگی ندارم، پیش روانکاو با مادرم رفتم و به جد بهش اعلام کرد از سمت ایشون مورد من به این وضعیت دچار شدن و احتمال از بین رفتن بیشترم هستش که مادرم این حرف دکتر رو یک مشت چرندیات خوند و گفت تو هیچ چیزیت نیست، کوتاه بخوام بگم من همیشه دغدغه ام سلامت روان خانواده بوده و شاید یکی از دلایلی که نشده تشکیل خانواده بدم همین موضوع بوده و است، این تحلیل چیزی بوده که چرا هیچ کس نمیخواد قبول کنه ما بچه های قربانی خودمون نخواستیم این باشیم دلیلش چیزی بوده که از کودکی توسط پدر و مادر در ما ایجاد کردن، بازم تشکر میکنم از تحلیل بجا و منطقی شما از فیلم و به امید آگاه شدن پدر و مادر از نوع تربیت صحیح و برخورد سالم با فرزندانشان، ارادت

🤩🤩🤩

پرستو عزیز تحلیل‌ های فوق العاه زیبایی داری ، استعداد بسیار خوبی در زمینه روانشناسی داری امیدوارم که خودت بیشتر پیدا کنی و با شهامت مسیرت ادامه بدی

سلام پرستوی قشنگم ممنون بابت اگاهی ک بهم دادی و بازم به اطلاعاتم اضافه کردی... ❤my best friend

چه تحلیل خفن و درست و به جایی بود👌🏻 کاملا میتونم درک کنم حرفایی که زدی رو💔 و احساس میکنم یه جاهایی بچه‌ی قربانی بودم و یه قسمتایی طلایی؛ کاش توی ویدیو دیگه بگی هر کدوم از این بچه‌ها باید چه کارایی انجام بدن تا زندگیشون تغییر کنه.

وای لطفا بیشتر ویدیو بزار تنهاچیزی ک حالمو خوب میکنه ویدیوهاتونه

مثل همیشه دلنشین...

خیلی ممنونم از ویدیوهایتون. دارم فارسی رو یاد میگیرم و توضیح شما واقعا بسیار عالی بود و خیلی بهم کمک کرده که این فیلم رو بفهمم!

سلام. چقد شما فوق العاده ای. و حرفه ای. واقعن سپاس.👏👏👍

Love uuuu💕

It was perfect 🙂

مرسی عالی بود🙏🏻

❤❤❤

پرستو جونن خیلی عالی و متفاوت بود از نقدای دیگهه👍😍

عالی بود پرستو جان👌🏻❤

دنبال چنلت بودم از ویدیو اعتماد بنفس و علی دایی یادت بودم یک روز کامل دنبالت بودم و با سرچ همون ویدیو پیدات کرد و واییییی کلی ویدیو جدید گذاشتی مرسی دختر ارامش بخش 😍😍😍😍😍

نمیدونم چجوری ازتون تشکر کنم :)) شما خیلی به من کمک کردید🙂🤍

خیلی خوب تحلیل کردی. من خودم فکر می کنم بچه طلایی بودم، ولی کم کم در شرف قربانی شدنم. طلایی بودم چون تک پسر بودم، نسبت به بقیه واکنش های هیجانی ام کمتر بود و دعوا رو آروم می کردم، درسم هم متوسط به بالا بود. همیشه دوستم داشتن، ولی منم احساس می کنم این دوست داشتن شرطیه، یعنی وقتی مثلا شروع کردم به نافرمانی در امورات مذهبی، قشنگ صحبت از بیرون انداختنم از خونه شد. یا بهم دروغ گفتن برای این من رو کنار خودشون داشته باشن، که باعث شد من تو انتخاب رشته ام شهر خودمون رو اولین انتخاب بزنم. نمیدونم چرا، شاید چون میخواستن من رو تو مسیری که خودشون میخواستن نگه دارن، شاید چون میخواستن محبت من رو داشته باشن، شایدم چون میخواستن من تو پیری عصای دستشون باشم، ولی عشق و علاقه واقعی نبود، منفعت خودشون پشتش بود. الان که 23 ام و دارم میرم 24 یه جورایی آگاه شدم و دارم سریعتر خودم رو برای بازار کارتا بتونم به استقلال اقتصادی برسم، چون به شدت من رو با پول دارن کنترل می کنن. این که تو این شرایط اقتصادی ایران، باید زندگی ام رو از صفر بسازم، مسخره ترین و ترسناک ترین جوکیه که باهاش روبرو ام. امیدوارم این چالش ها برام حل بشه

گاهی نامرئیم و گاهی قربانی ولی بیشتر نقشم قربانیه

خوشحالم دوباره میبینمت اونم با بحث جذاب تحلیل روانشناسی فیلم ممنون پرستوی عزیز❤ بعد در مورد موضوع کامنت میدم فعلا فقط اومدم یه تشکر کنم و برم❤

و اینکه من حلیگاه خودمو از بچه طلایی به بچه قربانی تبدیل کردم :))

پرستو جان من امروز کانال شما رو پیدا کردم لطفا ادامه بدید ویدیوهاتون خیلی خوبه امیدوارم ادامه بدی چون تو ویدیوی کامنتای شما گفتی معلوم نیست ادامه بدی لطفا بیا باز 🙏🏻💛

پرستو میشه یه ویدیو بسازی راجب مقایسه کردن خودمون با بقیه ... حقیقتا چند وقته زیر این مقایسه ها که از طرف خودم هم شکل میگیره دارم له میشم . و هر چقدر سعی میکنم که جلوشو بگیرم شدیدتر شده . یا اینکه سعی میکنم از اون محیطی که تشدید میکنه دور باشم ولی بازم احساس میکنم دارم صورت مسئله رو پاک میکنم . و احساس درماندگی میکنم .

چقدر سخته برای قربانیا دور کردن خودشون از اون شرایط و ساختن دوباره(حس میکنم هست چون آدمایی که اطرافم میبینم با این شرایط به شدت و عمیقا وابستگی احساسی دارن به آدمای اطرافشون)/چقدر"غیرقابل فرار کردن" دیدم خودمو از دست آدمایی با همچین اخلاقایی (همشون منظورمه)که ممکنه حتا در حد یه دوست تو راه زندگیم باشن حسش مثل تنگیه نفس بود وقتی نمیدونی چطوری باید به حالت نفس کشیدن عادیت برگردی/بچه طلایی انگار یه شکلاته با روکش خوشمزه ولی مزه بد :))) /نظرم اینکه نقشی که تو سن کم داده میشه به آدما خیلی سخت پاک میشه /خوشحالم دوباره دیدمت ❤

سلام پرستو عزیز من نقش بچه ی قربانی رو بازی میکنم و گاهی خودشیفته و برادرم نقش بچه ی طلایی رو بازی میکنه همیشه ام با برادرم درگیرم

به شما خسته نباشید میگم. به جرات می تونم بگم تحلیل و برداشتی که نسبت به این فیلم ارائه دادید از بقیه نقد و بررسی های فضای آنلاین فارسی زبان متحیر‌کننده و ارزشمندتر بوده و باعث شد اندکی نظر منفی و سیاه شخصی من در مورد فیلم تلطیف بشه.

ممنون از تحلیل عالی تون به نظرم این فیلم خیلیی عالی مهرطلبی ایرانی ها و آداب و رسوم های مسخره رو به تصویر کشید. تعصب هایی که حتی منطق خاصی پشت اون نیست. مثل عزیز بودن فرزند پسر. مثل خوندن پول توی مراسم عروسی و... مهرطلبی که حاضری خودت و خانواده ات آزار ببینی تا فقط تایید آدمها رو داشته باشی. تازه تاییدی که خودت کاملا آگاهی بهش که الکیه. فقط به خاطر سواستفاده شدن داره نصیبت میشه. مثل همون فرهنگ های ایرانی که خانواده ها قبلا حاضر بودن بچه هاشون آزار ببین توی خونه همسر اما آبروشون حفظ بشه. آخ که چقدر ایران فرهنگ وابستگی و مهرطلبی های بیخودیه. چیزی که واقعا توی کشورهای دیگه معنایی نداره.

سلام پرستو جان عزیزم ، دونستن این موضوع ی جورایی برام حکم مرگ و زندگی داره که با جواب دادنش لطف بزرگی در حقم میکنی ، عزیزم سوالم اینکه اگ طبق گفته خودتون روی پای خودت وایستادی و به هر زور و زحمت و تلاشی از خانواده ات جدا شدی و کاملا از خانوادت مستقل شدی که نه دیگ نیازی بهشون داشتی چه عاطفی و چه مالی ، اونوقت تکلیف چی میشه ؟؟؟ میتونی والدینتو ببخشی ؟ میتونی باهاشون ادامه بدی ؟؟؟ چون من فک میکنم نمیتونم والدینم رو ببخشم و همون طور که خودت گفتی ادما و دوستان سمی رو بهتره از زندگی مجازی و واقعی خودت حذف کنی ( حتی اگ دوستی که ۱۰ سال ۱۵ سال باهاش دوست بودی اما وقتی حالت باهاش خوب نیست و تاکسیک هست رو هم فرمودی بهتره حذف کنی ) ، با پدر و مادر رو هم همین طور باید رفتار کرد ؟؟خیلی خیلی سخته و دلشکستگی و اثار روحی اش خیلی دردناکه اخه پدر و مادر مثل خواهر یا برادر یا دوست نیست که حذفشون راحت باشه و از طرفی هم نمیتونی باهاشون ادامه بدی حالا که حتی از همه لحاظ جنگیدی و به سکو موفقیت رسیدی و بهشون نیاز نداری و زمانی که نیاز داشتی تنهات گذاشتن ..... لطفا لطفا بهم بگو که تو این مواقع باید چیکار کرد ؟؟ خیلی خیلی سوال بزرگیه برام و سردرگمم و اگه راهنمایی ام کنی ممنونت میشم ....❤

حس میکنم نقش بچه طلایی به من داده شده و از پس این نقش براومدن واقعا سخته چون تو به صورت غریزی نمی‌خوای ک پدر مادرت ناراحت کنی و حتی شاید از آینده خودت بگذری تا بتونی نیازهای اونها رو برطرف کنی به نظرم یه جورایی بچه طلایی این وسط قربانی میشه

سلام و خسته نباشید به شما از بلندای سرزمینی که انقدر اینترنتش با کیفیته که ویدیو ۱۷ دقیقه ای رو تو ۴۵ دقیقه میبینن تهشم خوشحالن که موفق شدن 🙂 مرسی پرستوی عزیزم مثل همیشه تحلیلت آموزنده و عالی بود 💕

از اول تا به الان که 26 سالمه قربانی بودم لیلای خونه بودم اما از یه طرفم فک میکنم به اینکه بقیه خواهربرادرام چه نقشی داشتن اما من تونستم خودم. بکشم بیرون تا حدی و ازاین بابت خوشحالم اما الان حد اقل داشتن اعتماد به نفس رو فیک میکنم یا شایدم بخاطر یه سری چیزا دیگه یکم خودمو قبول دارم اما همچنان خیلی عقبم خیلی صدمه خوردم مثلا اعتماد به نفس دوست داشته شدن توسط کسی رو ندارم اعتماد به نفس عروس شدنو ندارم اعتماد به نفسه اینکه کسی برام یه جشنی بگیره یه تولدی بگیره یه کاری کنه رو ندارم میگم خب که چی اصلا چرا؟ و خیلی چیزای دیگه ... فقط الان حرص دارم حرصه ثابت کردنه خودمو و این هم بده هم خوب

و سوالی دیگ ای هم ازتون داشتم ، بنده خودم ازمون ورورودی مدارس تیزهوشان رو قبول شدم و والدینم موافقت نکردن که من وارد این مدرسه شم و زمانی هم ک ۱۸ سالم شد و خواستم کنکور بدم اصلا ساپورت و حمایتم نکردند ، و از همون ۱۳ سالگی ام به مدت ی ترم مدرسه نرفتم ، در درمانگاه برای اضطراب و افسردگی بستری شدم و تا زمان ۱۸ سالگی شده بودم یه زنده توی خاک ، از هیچ کدوم از سالهای زندگی ام لذت نبردم و بعد ۱۸ سالگی مشکلاتم بیشتر شد ، مثانه عصبی گرفتم و کلی بیماری روحی روانی که پرشکان میگفتند از لحاظ جسمی سالم هستی و کاری برات نمیتونم بکنم و باید روان درمانی شروع کنی و خلاصه جنگیدم و جنگیدم و ۵ سال دیر به دانشگاه رفتم و به جاش هم تونستم مامانم مجبور کنم ک بزاره کنکور بدم و هم بزاره کلاس زبان آیلتس بدم و قبول شدم و حالا سال اول دانشگاهمه همون شهر و رشته و دانشگاه تاپ ک مد نظرم بود ( دندان پزشکی ) قبول شدم و دارم تازه زندگی رو زندگی میکنم اما منتها همیشه از ته دلم والدینم رو لعنت میکنم و نمیتونم بیخشمشون ، سوالم از شما اینکه با این گونه والدین چکار باید کرد ؟ راستش رو بخوای هم الن دارم دیووونه میشم چون ک کلی نشخوار فکری دارم که این ۵ سال از عمرم که عقب موندم هیچ از ۱۳‌تا۲۳‌سالگی ام ک‌ وارد دانشگاه شدم ، به مدت یک دهه اسیر دستشون بودم و باهاشون جنگیدم ، از هیچ یک از مراحل نوجوانی ام لذت نبردم و النم همشو همش خسرت و افسوس اون ۵ سال که جاموندم از بقیه رو میخورم ، اصلا و اصلا نمیتونم از فکر گذشته ها بیرون بیام ، واقعا خیلی سخته .... به‌نظرت چیکار کنم ؟؟

مسئله این فیلم اصلا خودشیفتگی نیست. من این فیلم را دیروز دیدم و حس کردم در واقع یه نسخه ایرانیزه شده از فیلم آمریکاییه "دره من چه سرسبز بود" اثر جان فرد هست. موضوع فیلم جان فرد و این فیلم اقتباس شده، "فروپاشی طبقه کارگره" در نهایت هم با مرگ پدر از هم می پاشه و با تم تولد و آهنگ، روستائی سعی داره بگه مرگ پدر اول راحتیشه. چون کارگری مبتنی بر زور بازو هست، در این سیستم پسر بودن و یا داشتن ارزش زیادیه و در مقابل دختران خیلی بهشون توجه نمیشه، مطمئنا به سمت مردسالاری سوق پیدا می کنه. پدر به شدت تحقیر شده و حتی مادر هم که یک زنه چون در این سیستم عددی نبوده، الان حتی خودشم حامی زن نیست و از دخترش بدش میاد. طبقه کارگر با همه زیبایی هایی که داره که در فیلم می بینیم خنده ها، بچه ها، با هم بودن، عدم مادی گرایی، اما به شدت نسبت به مشکلات اقتصادی آسیب پذیره و همیشه لب پرتگاهه و سرانجام هم با بد شدن اوضاع اقتصادی کشور از هم پاشید. پدر و مادر تحقیر شدن و اینقدر خودشون آرزو برآورده نشده دارن و انقدر تعداد بچه ها زیاده "بچه بیشتر در کارگری مزیته چون یعنی قدرت کار بیشتر" که اصلا محبت و پولی از سمت والدین به بچه ها نمیرسه، برسه هم به شکل سلسله مراتبی میرسه و شرطی، بیشتر به اونی که کار درست و حسابی داره و در خدمت اقتصاد خانوادست. در نهایت یه فیلم خوب در این زمینه میتونه فیلم "بچه های آسمان" باشه. مجید مجیدی توصیف بهتری از این طبقه داره، برخلاف روستائی که اون را مفلوک نشون داده و فیلم جان فرد هم که ده تا سر و کله از این بهتره. من هم تقریبا تو این سیستم بزرگ شدم.

Parasto khanom chjori pisnhad hamkari b channel toon ro baraton bfrstim🙏🙂

مرسی پرستو جان. من با این ویژگی هایی که گفتی متوجه شدم پدر خودشیفته ای دارم و من بچه طلایی بودم. همین باعث شده بخوام تو هر کاری تایید همه رو داشته باشم. و همین نکته به ضررم تموم شده چون همیشه برای بچه طلایی بودن برای انجام دادن هرکاری سئوال میکردم که نکنه اشتباه انجام بدم و مطابق نظر مادر و پدرم نباشه، رفتم سرکار و همین ویژگی باهام بود دائم از مدیرواحدمون سئوال میکردم تا اشتباهی رخ نده و همین موضوع باعث شد ترفیع و افزایش حقوق نگیرم و حقوقم از همه تو شرکت پایین تر باشه و بعد یکسال و نیم که با تمام عشق و وجودم کار میکردم به خاطر حقوق پایین و ساعت کاری طولانی از کارم بیام بیرون. بچه طلایی بودن خوب نیست😢

Id insta