منم که ديده به ديدار دوست کردم باز
چه شکر گويمت اي کارساز بنده نواز
نيازمند بلا گو رخ از غبار مشوي
که کيمياي مراد است خاک کوي نياز
ز مشکلات طريقت عنان متاب اي دل
که مرد راه نينديشد از نشيب و فراز
طهارت ار نه به خون جگر کند عاشق
به قول مفتي عشقش درست نيست نماز
در اين مقام مجازي بجز پياله مگير
در اين سراچه بازيچه غير عشق مباز
به نيم بوسه دعايي بخر ز اهل دلي
که کيد دشمنت از جان و جسم دارد باز
فکند زمزمه عشق در حجاز و عراق
نواي بانگ غزل هاي حافظ از شيراز
تفسیر اول فال
از سختی های زندگی خسته شده اید و از مشکلات فرار می کنید. سعی کنید روحیه خود را حفظ کرده و قوی باشید. غم و اندوه را از دل خود خارج کنید و به درگاه خداوند عبادت کنید.
شما انسان مومن و متعهدی هستید به زودی انشالله به زیارت مشرف خواهید شد، از نماز و عبادت غافل نشوید، به دوستان جانی و صادق خود اطمینان کنید.
تفسیر دوم فال
چرا از مشکلات فرار می‌کنی؟ قوی باش و محکم در برابر آنها بایست. دلت را با غصه خوردن التیام مده، آرامش تو در گرو نیایش به درگاه خداوند و عشق ورزیدن به همه انسان‌ها است. از نظر ایمان در مقام بالایی هستی. به زیارت مشرف می‌شوی. به دوستان خودت اطمینان کن. اگر می‌خواهی به خواسته قلبی خود برسی، چاره این است که از مشکلات نترسی و آنها را به عنوان بخشی از راه بپذیری. به فقیران و نیازمندان کمک کن تا دعای خیر آنها بدرقه راهت باشد. به زودی به شهرت و ناموری دست خواهی یافت
غزل شماره ۲۵۹ حافظ در استقبال از غزلی از شاه شجاع سروده و در آن ضمن تعارفات متداول به پاره‌ای مکنونات قلبی خود نیز اشاره کرده است. حافظ کسی که کارها را روبه‌راه می‌کند و بندگان را به لطف می‌نوازد، شکر می‌کند و به نیازمند می‌گوید که نیاز و غبار بلایی که بر چهره‌اش دارد، عامل رسیدن به مراد دل است، پس نباید آن را بشویَد.
27 июн 2024
