این قطعه مربوط به مراسم مناجات شب بیست‌وپنجم ماه رمضان در سال ۱۴۰۱ مى باشد كه در حرم امام رضا (علیه‌السّلام) اجرا شده است.
براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید.
fotros.ir
همراه ما باشید در دیگر شبکه‌های اجتماعی:
redl.ink/fotros
درصورتى‌كه به زبان دیگری مسلط هستيد، شما نیز می‌توانید در ثواب نشر سهیم باشید. کافی‌است ترجمه شعر اين قطعه را برای ما در دیدگاه‌ها ارسال نمایید؛ تا به بخش زيرنويس‌ها اضافه گردد.
متن شعر:
منم خاک پای امام جواد
گدایم؛ گدای امام جواد
پدر مادرم، قوم و خویشم، خودم
الهی فدای امام جواد
خرابش شدن عین آبادیه
غلامیش یه‌لطف خدادادیه
در خونه‌ی این آقا، نوکری
توو ماها یه‌جور، رسم اجدادیه
الهی فدا مهربونیش بشم
فدای دل آسمونیش بشم
جوونا! بخواید از خدای رضا
فدای جواد و جوونیش بشم
این آقا که هم‌اسم پیغمبره
این آقا که کنیه‌ش «ابوجعفره»
با یک پلک‌برهم‌زدن، قادره
بگیره دل از هرکی‌که دلبره
بهش دوست داریم توکّل کنیم
یا حاجت که داریم، توسّل کنیم
برامون ولی سخته که داغشو
ببینیم و آسون تحمّل کنیم
آهای امّ فضل! کم عذابش بده
آهای نامسلمون! جوابش بده
جگرگوشه‌ی فاطمه‌ست این آقا
صدا می‌زنه آب؛ آبش بده
حیا کن یه‌کم ای زن خیره‌سر
کنیزاتو از پشت حجره‌ش ببر
خدا از تو و آدمات نگذره
نزن دف؛ شده مادرش خون‌جگر
گرفتم که با این آقا دشمنی
چرا ظرف آبو، زمین می‌زنی؟
دارن سهم از آب حتّی وحوش
تو انگار از نسل ذی‌الجوشنی
دم پرزدن، هی صدا زد: حسین
برا بی‌کسیش، ناله‌ها زد: حسین
گمونم جلو چشم زهرا رو خاک
درست مثل تو دست و پا زد؛ حسین
با این‌که سه‌روزم بدون کفن
روی بام خونه‌ش بود آقای من
پر کفترا سایه‌بون شد براش
با این‌که به تن داشت یک پیرهن
#مداحی #حاج_محمود_کریمی #رمضان
26 апр 2022
