برداشت من این که پذیرفتن چیزی که هستیم و اتفاقی که برامون میفته رو سخت نگیریم و بپذیریم و چیزی رو عوض نکنیم مثلا عصبانیت که به وجود میاد واکنش نشون ندیم و بزاریم این خشم بیاد و خودشو نشون بده و اگر این خشم خودشو ابراز کنه اون وقته که با محدودیت مواجه نمیشه و اون وقته که کم کم خودش اروم میشه و با فکر کردن و فشار اوردن به خود عصبانیتها و اتفاقهای دیگر رو خلق نکنیم بزاریم همه چیز با نظم کیهانی پیش برود
برداشت من این بود:که اگر به نظم برسیم(طبق تعاریف و دستورالعمل هایی که گفته شد) متوجه این میشویم که جزئی از کیهان هستیم و دیگر این سوال(رابطه ما با کیهان) بی معنا میشود.
