داستانی زیبا و ماجراجویانه نوشته 

#کوروش_ب
#دکتر_کوروش_ب
#من_و_مرد_رمال
#داستان_کوتاه
#کتابخوان
#چمروش_امروش
#اساطیر_ایران
#جن_اجنه
#kourosh_B
#Saray
#Avaye_Saray
#short_storu
#داستان_صوتی
#عاشقانه
#رمال
#موکل
همیشه فکر میکردم که دیر یا زود تو اون محله قدیمی و شبح آلود، زیر یه گذر یا ته یه بن بست با یه جن روبرو میشم و باید بتونم از پسش بر بیام. برا اینکه بهتر بتونم اینکار رو انجام بدم لازم بود که با بچه های محله یه اعتلاف تشکیل بدیم، و محله رو از اجنه و جادگر ها پاک کنیم. اعتلافی که تشکیل دادیم از پسرها و دخترها بود، چون شنیده بودم اجنه از صدای جیغ دخترها میترسن. اعتلاف تشکیل شد و ۹ نفر شدیم که دو تاشون دختر بودن. همه بین ۸ تا یازده سالمون بود و وظیفه مون این بود که کلیه حرکات مرد رمالی رو که دو کوچه بالاتر زندگی میکرد، زیر نظر بگیریم. چون میگفتن موکل داره و موکلهاش از اجنه هستن.
مردم خیلی این رمال رو قبول داشتن، بیشتر هم برا اینکه از سادات هاشمی بود و همیشه هم شال سبز خاندان بنی هاشم رو میبست.
درست مثل خرازی محلمون که وقتی ازش میپرسیدیم خرازی یعنی چی؟ میگفت "یعنی اگر خر هم بیاد، راضیش میکنم"
خونه مرد رمال هم مثل خرازی بود و مردم برا هر کاری بهش مراجعه میکردن. یه عده چادر نماز خریده بودن برا دخترهای دم بخت شون، می آوردن تا رمال تبرکش کنه و با قیچیش، یک یه تیکه کوچیک از گوشه پارچه رو ببره و تو آتیش بسوزونه تا اجنه و چشمهای حسود از دختر دور بشن و شوهر گیرش بیاد و خوشبخت بشه. رمال هم یک ورد می خوند و بعد، با قیچی قدیمیش، گوشه پارچه رو جر میداد و یه مثلث به اندازه دو تا پشت ناخن ازش میچید و تو آتیش مینداخت. اونام تشکر میکردن و میرفتن یه دو تا جوجه خروس یا یه بسته نبات یا هر هدیه دیگه که میتونستن، با مقداری پول به منشی رمال که بیرون نشسته بود، میدادن.
منشی یه پیرمرد بود حدود ۷۰ ساله. بنظرم پدر یا عموش بود. خود رمال حدود ۵۰ سالش بود. از مراجعین رمال یه عده بودن که آمده بودن برای شوهر های معتادشون دعا بگیرن. بعضی هم برای هوو، یا معشوقه شوهرشون دعا و تعویذ و نفرین میگرفتن. دستورالعملهاش هم خیلی پیچیده بود، کجا بذارن؟، چطور تو آب....