متغیرها در پایتون، نام‌هایی هستند که به داده‌های مختلف در حافظه اشاره می‌کنند. با استفاده از متغیرها، می‌توانیم داده‌ها را ذخیره، تغییر یا بازیابی کنیم. در پایتون، نیازی به تعریف نوع داده برای متغیرها نداریم و می‌توانیم هر نوع داده‌ای را به یک متغیر انتساب دهیم. برای انتساب یک داده به یک متغیر، از علامت (=) استفاده می‌کنیم. به عنوان مثال:
```python
x = 10 # اینجا x یک عدد صحیح است
y = "Hello" # اینجا y یک رشته است
z = True # اینجا z یک مقدار منطقی است
```
برای نام‌گذاری متغیرها در پایتون، باید به قواعد زیر توجه کنیم:
- نام متغیر باید با حرف یا زیرخط (_) شروع شود و نمی‌تواند با عدد شروع شود.
- نام متغیر نمی‌تواند شامل فاصله یا کاراکتر خاص باشد.
- نام متغیر نمی‌تواند با کلیدواژه‌های پایتون همنام باشد. کلیدواژه‌های پایتون، کلمات رزرو شده‌ای هستند که برای انجام عملکردهای خاص استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، if، for، while و def از جمله کلیدواژه‌های پایتون هستند.
- نام متغیر باید به صورت کاملاً حروف کوچک یا حروف بزرگ باشد و ترکیب آن‌ها را تجنب کنید. همچنین برای جداسازی کلمات در نام متغیر، از زیرخط (_) استفاده کنید.
برخلاف بعضی از زبان‌های دیگر، پایتون اجازه می‌دهد که چندین مقدار را به چندین متغیر به صورت همزمان انتساب دهید. برای این کار، کافی است نام متغیرها را با ویرگول جداسازی کرده و سپس با علامت (=) به لیست مقادیر اشاره کنید. به عنوان مثال:
```python
a, b, c = 1, 2, 3 # اینجا a=1, b=2, c=3
x, y, z = "Python", "is", "fun" # اینجا x="Python", y="is", z="fun"
```
پایتون همچنین اجازه می‌دهد که بدون استفاده از مقدار واسط، داده‌های دو متغیر را با هم جابجا کنید. برای این کار، کافی است نام دو متغیر را با ویرگول جداسازی کرده و سپس با علامت (=) به نام خودشان اشاره کنید. به عنوان مثال:
```python
x = 10
y = 20
x, y = y, x # اینجا x=20, y=10
```
متغیرها در پایتون می‌توانند از نوع‌های داده‌ای مختلفی باشند. برخی از نوع‌های داده‌ای رایج در پایتون عبارتند از:
- int: برای داده‌های عددی صحیح مانند 1, -5, 100 و ...
- float: برای داده‌های عددی اعشاری مانند 3.14, -2.5, 0.0 و ...
- str: برای داده‌های رشته‌ای مانند "Hello", "Python", "" و ...
- bool: برای داده‌های منطقی مانند True یا False
- list: برای داده‌های ساختاری که می‌توانند شامل هر نوع داده‌ای باشند و با استفاده از براکت ([ ]) تعریف می‌شوند. به عنوان مثال: [1, 2, 3], ["a", "b", "c"], [] و ...
- tuple: برای داده‌های ساختاری که می‌توانند شامل هر نوع داده‌ای باشند و با استفاده از پرانتز (( )) تعریف می‌شوند. تفاوت آن‌ها با لیست در این است که قابل تغییر نیستند. به عنوان مثال: (1, 2, 3), ("a", "b", "c"), () و ...
- dict: برای داده‌های ساختاری که شامل جفت‌های کلید-مقدار هستند و با استفاده از براکت ([ ]) تعریف می‌شوند. به عنوان مثال: {"name": "Ali", "age": 25}, {"a": 1, "b": 2, "c": 3}, {} و ...
برای دریافت نوع داده یک متغیر، می‌توانید از تابع *type()* استفاده کنید. به عنوان مثال:
```python
x = 10
y = "Hello"
z = [1, 2, 3]
```
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
My Website: amirooo.net🌐
My Podcast: t.me/HackistPa...
My Twitter: amirhos_amiran📨
My GitHub: github.com/ami... 🐱
10 сен 2024
