سلام خودم تنها خوم تینا در عروبی عم گرفته دور از سرزمین مادریم این دکلمه و اهنگ زیبا خواهر عزیزم استاره ایل و شاعری اقای فرهمند اتش به دل می زند و انگار صفحات زندگیم را مرور کرده گرچه ایلم ریشه ای دارد به پهنای تاریخ ولی متاسفانه بی ریشه های بنام استاد وعروسی خون که هیچ هویت فرهنگی در موسیقی ایل ریشه دار بختیاری ندارد مرا متاثر نموده خودم عریو ایلم عریو خیلی دلم گرفته از این همه بی عدالتی و بی وفایی مردمان قطعا این روزها که بعنوان یه سرباز از این کشور سترگ و نماینده ای از بختیاری افتخار سربازی وطن را دارم در عروب گاهان زیبا دریا صدا زیبا بانو ارامش وجودم میشود و دلتنگیهایم به موجها و طوفان دریا میسپارم در انتطار روزهایی مثل روزگارانی نچندان دور که مردمان سرزمین پارسیم اینقدر از هم دور نبودن و مهربانتر از امروز بودن منم دلتنگیم را به باد موج میسپارم و نگهبان سرزمین پارسیم خواهد ماند فقط خواهرم استاره بمان برایم در این دنیایی که استاره ای ندارم و همچنان بدرخش در اسمان ابی سرزمین پارسی با نهایت احترامات نطامی ناوبان یکم تکاور دریای sbs m sh
