مردم ازمو تاهر زمان که درقد ازو سنگ ها زندگی کنند فکر شان باز نمی شود واقصاد شان هم بهتر نمی شود از لاغری و نارسایی درو دوگ موخره در سرزمین که از درآمد اقتصاد بدست نیاید وقت تلف کردن و فقط زنده ماندن هست تاکی با خطراطی زیاد در ایران و خارج کار کنیم بیاریم در وطن مسرف کنیم خیلی سخته واقعا ، یکی از خانم ها میگه رفتم پیش کربلایی اجازه دهد علفی کوه رابکنم چقدر خادکندی چقدر زحمت بکشید تاخرج خانه برابر شود خدایا تو به یکی هنوز حاضر نیست پیش کمره بیاید، دراین دنیا پیش رفته چقدر مردم ما عقب مانده ،من خودم جوانی هایم همان جا بابدبختی گذشت سال تاماه دوازده کار می کردیم خرج سه ماه زمستان پوره نمی شد ،بهرحال سلامت باشید حواگل خاطرات وطن را در دلم زنده کردید
