رونمایی اثر نیایش کرنا به آهنگسازی دکتر فرهنگ تیرگیر و آواز استاد کورش اسدپور شعر ربیع فرهمند 

بنام خالق زیبایی ها
اثر پژوهشی نیایش کرنا ( اقتباس از موسیقی سحرگاهی بختیاری )( دستگاه نوا و شور ( دشتی)
آهنگساز: فرهنگ تیرگیر
آواز: استاد کورش اسدپور
شاعر: ربیع فرهمند
موسیقی و تنظیم: سعید رضایی
همخوان: ملیحه نادری
کرنا: رضا خاکزاد
نویسنده متن: بانو مهری گودرزی
هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی، که چرا کند نوحه گری
یعنی که نمودند در آیینه صبح
کز عمر ،شبی گذشت و تو بی خبری
در اثر نیایش کرنا اقتباس شده از موسیقی مقامی سحرگاه بختیاری به آهنگسازی دکتر فرهنگ تیرگیر به کد گذاری مفاهیم انتزاعی نواختن کرنا در سحرگاه با حرکت تکاملی کرنا از سمت زمین به سمت آسمان پرداخته که در واقع ساز کرنا رابطه نیایش انسان با خالق خویش در سحرگاه بوده که در این اثر با اشعار اقای ربیع فرهمند و همراهی آواز استاد کورش اسدپور اجرا و توسط آقای سعید رضایی تنظیم گردیده است.
نیایش سحرگاهی در واقع انعکاس بانگ بلند تاریخ ایلیاتیست که نسل به نسل سپاسمند ایزد و شکرگزار تمام داشته های ساده وبی آلایش مردمان بوده است. درحریم میشکال؛ محراب "زمین" است و"معبود" درآسمان و نیایشی تکرارناشدنی با زمین وآسمان درجریانست وبه نمایندگی ازتمام ایل خالصانه او《خدا》رافرا میخواند
و اِذن از درگاه او میگیرد تا تقدس ازدواج این آیین دیرین کهن و باستانی ایلیاتی را به ثبت برساند.
سپیده دم آنگاه که گرگ ومیش رنگ میبازد و زمانی اندک ازخروس خون میگذرد و آفتاب رخ مینماید از پسِ کرانه های آسمان وهیاهوی کائنات آغازیدن می گراید میشکال به حضور فراخوانده میشود تاخروشِ پگاهِ جغرافیای ایلیاتی را ندا دهد و هیاهوی کرنا را بر سکوت زمین چیره نماید ونفس درکرنا بدمد و زمین راازحضور جشنی کهن آگاه نمایدکه پیوندایلیاتی را درچهارچوب بهون به استحضار گیتی برساند.
در ابتدای سحرگاه، میشکال دهانه کرنا را به سمت زمین که گوش جهانیان است ، گرفته و نجوای بیداری سر می دهد :
«آهای آهای آهای»
وری شو رهده وری سی هیجار
ترجمه (برخیز که شب رفته و خبر کن وقت سحر ایل را)
بگش دی لوته به شُرگ دادار
ترجمه (و لبانت را برای شکر و سپاسگزاری خداوند تطهیر کن)
وری واپا ۲
(برخیز و قیام کن)
وری ای کر وری واپا
وری وا گم گم کرنا
(ای پسر برخیز با صدای کرنا )
وری دی واپا وِ بنگ کرنا
نمنهی تینا به مینه مالا...
ترجمه
(دیگر تاخیر جایز نیست
بلند شو که از سایر افراد ایل جا نمانی و تنها نگردی)
و در ادامه نوازنده میشکال دهانه کرنا را به سمت آسمان که نماد حضور خالق جهان است گرفته و به عنوان رابط انسان و خداوند نجوایی سر می دهد:
«خدا خدا خدا »
قسم به افتو به داسُ درو
در روزیته بِگش همِزنو
ترجمه
( قسم به خورشید و آنچه در آسمان هست
و قسم به داس و درو دوباره در رزق و روزیت را به مردمان زمین گشایش بده)
خدایا خت خدایا خت
خدایا بارالا دی خت
ترجمه : ای خدای بزرگ و باز ای خدای مهربان)
زنو وا حوشه ی گندم
(در روزیته بگش ری مردم)2 بار
ترجمه:
با برکت خوشه های گندم در رزق و برکت و روزی را به مردم ارزانی دار)
در این سیر تکاملی از زمین به سمت آسمان
کرنا رابط انسان و خالق برای بیداری و نیایش شده و طلب باران برای رزق و روزی جهانیان می نمایید:
خدایا خت دیه دونی حالِ کشت و کال مالانه
بیار آورانه منه یک قِر ده دی بزن بارونی
ترجمه ( پروردگارا خودت از وضعیت کشت و کال محصولات خبر داری و نیاز مند باران رحمتت برای ثمر دهی می‌باشد و ابرهای باران زا را برای ریزش باران بیاور )
بیار اوره بیار اوره
و قر ده اورُ تیفون
بگر هی بشت و بارون ِ
به خاک تشنه به جونِ مردم بزن بارونه
ترجمه:
( ابرها را بیاور ابرها را بیاور
بارونت را ارزانی دار به خاک تشنه برای رویش محصولات و رزق و روزی مردم
و با بارش باران به زمین و انسانها حیات دوباره بده)
و سپاس کرنا با نواختن مقام حماسی مردم را به شور و حماسه جهت کار و فعالیت و همیاری و همراهی در زندگی دعوت کرده و با پیام برادری و برابری و عدالت اجتماعی می توان زندگی سعادتمندانه ای در زندگی این جهان رقم زد که سعادت اخروی را نیز در بر خواهد داشت .
تو تا می توانی به نیکی گرای
که نیکی بیابی به هر دو سرای
به نیکی گرای و میازار کس
ره رستگاری همین است و بس
@Farhangtirgir
@rabi.farahmand
@korosh_asadpour