زیبایی نقطه اشتراک علم و هنر 

هنر امروز همانقدر تکنولوژیک است که تکنولوژی هنری است . ما در زمانه ی در هم فرو ریختن مرزها به سر میبریم . در تکنولوژیهای پیشرفته و های تکنولوژی معروف است که دیگر زیر کار وجود ندارد . داخل یک پاور امپ های اند یا یک اسپیکر های اند چنان استتیک و کار شده است که بیرون آن . art and sound یکی از زیر مجموعه های سیستم های صوتی است و استفاده از همین سیستم ها یکی از عناصر سازنده هنر مولتی مدیاست . مرزها فروریخته و باقی مانده ی آن نیز فرو خواهد ریخت . مرز از نظر عصر ما چیزی متعلق به گذشته است اما آیا واقعا میتوان اینچنین بود یا زیست ؟ شاید بتوان گفت استفاده ی هنرها از هم و از تکنولوژی و سیالیت مرزهای آنها که از شاخصه های دوران معاصر است همانقدر که تعریف هنر را برای ما سخت کرده امکانی برای فرا رفتن از مرزهای محدودیت را هم پیش روی هنرمندان قرار داده است . این دوگانه ی گذشت و گیر است است چون با هر فروبستگی است که گشایشی و با هر گشایشی فروبستگی است . سیالیت هنر معاصر ما که مرزهای پیش ازین نرفته را پیش پای ما قرار داده است از قضا مراکز هنری را از آمریکا و اروپای صرف تقریبا به آسیا و آمریکای جنوبی و آفریقا هم کشانده و به همین منوال زمینه های بسیار دور از هم را کنار هم آزموده و از آنها چیزی در راستای فرهنگ جهانی ساخته است . جهانی بودن وضع امروز هنر جهان است . جهانی بودن گونه ای هزارتکه گرایی است و ارجحیت ندادن چیزی به چیز دیگر که خود حاصل شرایط نبودن ملاکی برای ارجحیت است . جهانی گرایی در عین حال ظهور نوعی اخلاقیات پنهان است چرا که وقتی سبک و روند اهمیت سابق خود را از دست میدهد هنر دوباره به چیزی برای بیرون خود تبدیل خواهد شد . این بخشی از وضعیت هنر در زمانه ی ماست که مانند موجی میان امواج دیگر مدت ها به ساحل روزگار ما خواهد کوبید .