تاثیری که معنی کردن یک متن موضوعی باعث فهم انسان از متن موضوع میشود، تعریف و تفاسیر توان این اثر گذاری را ندارد و اگر به معنی، خود معنی رسیده باشیم خواهیم دید که معنی همان ظرف مجرد یکتای واقعی است. و با توجه به این مقدمه در بررسی واژه های از قبیل : باور دارم ، ایمان دارم ، اعتماد دارم ، اعتقاد دارم و یا انتقاد دارم که همه این واژه ها را در بیان مخاطبین اهل اعرف یک جامع بصورت یک جا امروز شاهد هستیم ،نشانگر عدم فهم ساختاری از واژگان مذکور میباشد چونکه واژگان مانند باور ، اعتماد و ایمان در دنیای بیرون قراردارند و فقظ واژگان چون اعتقاد و انتقاد در درون جسم مخاطبین عام بصورت ذاتی شگل گرفته شده است و معنی باور به معنی یک پدیده وجودی است که دستگاه های ایمان و اعتماد جزء دستگاه های معرفتی باور برای معتقدین به باور است. برای مثال وقتی حضرت ابراهیم بت ها را شکست و به حکم سلطان وقت دستور داده شده که او را به آتش بی افکنن و واژه ایمان از سوی باور مانند یک چتر حمایتی و حفاظتی را برای ابراهیم فراهم آورد و آگاه سازی ابراهیم که جز پروردگار یکتا خدای دیگر وجود ندارد دستگاه اعتماد باور او را آگاه ساخت و همجنین به واژه باور در فارسی با توجه به ساختار واژه که از نوع ترکیبی است و از با + ور تشکیل شده که انیجا "با" به معنی وسیله یا ضرورت و " ور " به معنی آشکار است که ما به یک باور با نشانه های چون ایمان و اعتماد که به همراه باور هستند معتقد باور می شویم و در صورت نداشتن این نشانه ها توجه ما نسبت به باور حالت انتقادی پیدا میکنیم .
