روحت شاد۰ روحت شاد۰ روحت شاد ک غم بزرگی بر دل ما گذاشتی ودر دل ما سنگینی میکند و با هیچ چیز این غم زدودنی نیست و تا پایان عمر همراه ما خواهد ماند ماک تورا ندیدیم اینجوری حسرت فقدان تورا میخوریم وای بحال بازماندگان تو آن بیچاره ها از نبود تو چ میکشن خدا ب آنها صبر عطا کند ولی آخه تا کی صبر ک تو برگردی۰ روحت همیشه شاد باد۰
با سلام خدمت استاد گرامی آقای هوشنگ پارسایی خوشحالم که بالاخره این آهنگ زنده یاد صمد عقاب را در برنامه قرار دادید به امید این که بقیه آهنگ ها نیز آپلود شود استاد گرامی
بچه بودم سه چهارساله جای بسیار با صفایی و پر اب و درخت زمینهای کشاورزی به جا مانده از پدر بزرگم بود و کوچکترین عموم و با مادربزرگ هفتادساله ام زندگی میکرد بزرگر و گله داشتند و در ان منطقه تنها زمینی بود که حمام دوش کاشیکاری و برق وساختمان نوساز داشتند من از سه سالگی خانه خودمان نبودم و انجا بزرگ شدم عموم ازان جوانهای آتیش پاره بود که به دختر و پسر و زن و مرد و کوچک و بزرگ رحم نمیکرد و هربار میرفتند شکایتش نزدعموهای بزرگترم بیهوده بود عموخان ما عاشق صمد عقاب هم بود هر نوار صمد بیرون می امد میخرید سه چهار سالم بود تازه این نوار را خریده بود فامیل پدر بزرگم عشایر بودند نزدیک های بهار می امدند خانه هاشون را نزدیکی می انداختند نزدیک بهار بود پس از دوروز باران افتاب شده بود عشایرامده بودند انداخته بودند صبح افتابی اسب سوار امدند دیگه کار عموم این نوار بود و ترنه بازی - یادش بخیر چه روزهایی ازان زندگی حالا بیش از چهل وچند سال می گذرد دیگه نه عموم ان جوان شر وشورمانده و نه من کودک و نه ان زمین ماند بیش ازبیست سال است که کسی را ندیدم وهرکس به گوشه ای از جهان افتاده - تنها کاری که از دست میاید اینست که به یادروزهای ایران وکودکی و جوانی سخت بگرییم اخی عمر تباهم وای به دل سوخته ام وای به دل سوخته ام بوا اخی دلم بوام بوام بوا شیون شیون اخی بوا بیکسم بوا بی برارم اخی بوا نومیدم آخی بوا دل خونم اخی بوا جگر سوختنم بوا بلال بلال بوا بلال بلالم بچه های جوان و نوجوان هر دم هر چشم به هم زدن جوانیتون را قدر بدونید خوش بگذرونید کاش تنها یک ماه ان روزها برمیگشت و بعدش می مردم به یاد شهر و دیارم چنان بگریم زار که از جهان ره و رسم سفر بیندازم
امشو میام بدیدنت پشت چیله های انگور- چیله = شاخه های نازک - شاخ های انگور را میزدند خشک میشد روی هم میریختند و تل میشد - سپس کم کم گاهی میسوزاندند -وهمیشه یک تل بود شاید چند سال هم می ماند -
چیله و نه چینه - چیله شاخه نازک خشک شده است در جاهایی که باغ انگور بسیار است مانند شیراز و مناطق لر نشین فارس و کهکیلویه پس از سر بری و سه راهی(هرس) رزها شاخ های خشک شده ان را که پس از خشک شدن به ان چیله میگویند نزدیک خانه روی هم انباشته و تل های بزرگی از ان درست میشود تا در زمستان و بهار بسوزانند در زمستان برای گرما و در بهار برای شیر و دوغ پختن- پس چیله های انگور انجا را میگویند که نزدیک خانه است نه باغ انگور-پسر میتواند شب به هر گورستانی برود اما دختر شب در باغ انگور یا پس دیوار باغ انگور چگونه برود ( آن زمان را میگویم که بسیار سختی میگرفتند)/ وانگهی تا کنون کسی نشنیده که به دیوار باغ سیب بگویند چینه های سیب یا به دیوار باغ انگور بگویند چینه انگور- سدیگر آنکه اگر هم کسی پشت دیوار باغ قرار بگذارد ، پس دیوار است نه پس دیوارها ،در یک زمان پس یک دیوار میتوان رفت نه پس دیوارها - چهارم انکه در فارس باغهای انگور دیوار ندارند پرچین دارند که به آن پرژن یا کره چین میگویند انرا هم به میوه کاشته شده منسوب نمیکنند در هیچ جا-
