عالم پس از مرگ و تکامل در برزخ (۱۳۶۵ هـ ش) ـ قسمت ۱ از ۵ ـ استاد محمد شجاعی (ره) 

در زندگی خیلی تجربه ها یاد گرفتم... حرفایی که میزنید درسته ها، ولی کلا قضاوت هم نباید کرد در اینکه اکثریت آدمها نادان و گمراه هستن و خودشون هم در این زمینه مسئول هستن موافقم... البته درجات و اشکال متفاوتی داره... حتی خود بنده هم باز به یک درجه ای نادان و گمراه هستم، فقط شاید نسبت به یکسری دیگه درجهء نادانی و گمراهی ام کمتر باشه و مقداری نزدیک تر و خالص تر باشم... بنظرم کم و بیش تا بوده همین بوده و انسان همین موجودی است که میبینید... ولیکن تکامل تدریجی بالاخره کار خودش رو میکنه بنده شخصا اعتقاد به زندگی های چندگانه هم دارم، یعنی انسانها بارها به دنیا میان خداوند متعال این همه انسان رو بیهوده نیافریده که آخرش اکثریت مطلق رو ببره جهنم... که چی بشه... حتی در جهنم هم شاید توبه و نجات وجود داره، کما اینکه کسانی که تجربیات نزدیک مرگ داشته اند چنین تجربیاتی را نقل کرده اند... ولی طبیعتا هرچی بیشتر جدیت داشته باشی و تلاش کنی، رنج کمتر میبری و لذت بیشتر در کل، چه در این دنیا و چه در عوالم پس از مرگ... کم کاری و اهمال کنی خب تقاصش رو پس میدی... و بیشتر طول میکشه تا به درجاتی برسی من خودم قبلا خیلی بدبین و متنفر و خشمگین بودم نسبت به انسانهای دیگر و جهانیان و جامعه... البته الانش هم هستم یجورایی، ولی خب درجه اش به مرور کمتر شد چون چیزایی فهمیدم و البته خداوند متعال و امام زمان (عج) کمک کردن بهم... ماجراهایی داشت... البته امام زمان رو مستقیما ملاقات نکردما، یوقت برداشت چنین ادعایی نکنی... فقط چون میدونم مسئول امورات انسانها و کرهء زمین درواقع ایشان هستند و نماینده و ولی خدا و خلیفهء خدا در زمین هستند اینو میگم... بخصوص که یک خوابی هم دیدم... بالاخره اینو فهمیدم که اصلا قضاوت نکنم درمورد دیگر انسانها و نیازی هم نیست مگر اینکه آدمی مجبور باشه... و اینکه آدم باید کار خودش رو بکنه راه خودش رو بره و فقط به وضعیت و وظایف خودش بپردازه... البته باید از خودت در برابر نادانی و شرور دیگران هم حفاظت کنی... و بعضی وقتها اگر فرصت و نیاز و وظیفه اش رو داشتی میتونی به دیگران هم کمک هایی بکنی و مثلا امر به معروف و نهی از منکر، ولی بنده شخصا در این وادیها خیلی سرخورده شدم و از انسانها ناامید شدم و نه فقط از دیگر انسانها بلکه حتی از خودم و دیدم که خودم هم در این حد نیستم و قدرت و جایگاه کافی رو ندارم و اصولا خیلی انسانهای دیگر یا حتی اکثریت نمیخوان و نمیپذیرن این چیزها رو بخصوص از جانب کسانی که در ظاهر جایگاه و قدرتهای ظاهری ندارن در این دنیا... بعد بنده خودم هم در دین نقص و ضعف زیاد دارم و بر نفس خودم تسلط کافی ندارم... کلا دیدم بابا ما عدد این حرفها نیستیم ولی حداقل برای خودش آدم میتونه یک کارهایی بکنه و در حد توانش برای بعضی دیگر مثل اعضای درجه یک خانواده و فامیل نزدیک و افراد نیازمندی هم شاید بتونه کم و بیش کمکی باشه و در کل به این نتیجهء نهایی رسیدم که انسان هیچ است و همه چیز خداست، ولیکن خدا انسانها را هم واسطهء رسیدن خیر و شر به آدمی میکند... انسان وسیله است ولی به خودی خودش هیچی نیست و کوچکترین آگاهی و قدرتی از خودش نداره

آره آدم خوبی بنظر میرسه... صادقه... منو یاد آیت اله بهشتی میندازه... یه شباهت هایی بهش داره هم ظاهری و هم باطنی