(اکثر) فرزندان آخر مخصوصا در خانواده های پرجمعیت احساس میکنن که برای انجام کاری یا گرفتن تصمیمی باید از بقیه اعضای خانواده اجازه بگیرن چون در طول زندگی اینقدر امر و نهی از طرف بقیه اعضای خانواده شنیدن که توانایی تصمیم گیری رو از دست میدن. ترس همیشگی در وجودشون هست که اگر تصمیم اشتباهی بگیرن از طرف بقیه اعضای بزرگتر خانواده سرزنش بشن. همیشه منتظر هستند که بقیه براشون تصمیم گیری کنن. ممکنه موارد استثنا وجود داشته باشه البته.
چیزیکه برام مهم جلوه کرد خندیدن های بی مورد و الکی بود. مکانیزم دفاعی دردناکی که از خفه کردن احساسات و شرم از بیان عواطف ناشی میشه. دقیقا ناشی از زنده به گور کردن و خفه کردن کودک درونه
