ترانه، ملودی ، شعر ، آهنگساز، خواننده، هارمونی، ارکستراسیون همه چیز بی نظیر و بی نقص بنظرم از نظر ملودی غنی و رنگ آمیزی ارکستر از زیباترین ترانه های ایرانیست. روان همه پدید آورندگان این اثر زیبا شاد ویادشون بخیر
تصنیف قدیمی بینهایت عالی و جالب و ارزشمند و زیبائی بود مانند همیشه و مابقی کارهایتان، یاد این هنرمند گرانقدر شادروان استاد قوامی عزیز همیشه بخیر و روحش شاد و گرامی و جاویدان باد تا جهان باقیست و در گوشه قلبهای ما خواهد ماند و هرگز فراموش نخواهد شد، دست و پنجه شما درد نکنه جناب استاد عزیز، با سپاس فراوان، پایدار و پاینده و سبز باشید با آرامش خیال May,20,2019
عوام «قوامی» را با تصنیف ماندگار «سرگشته» یا همان «تو ای پری کجایی» می شناسند. این تصنیف حاصل همکاری همایون خرم (آهنگساز)، هوشنگ ابتهاج (شاعر) و جواد معروفی (تنظیم‌کننده) است. «تو ای پری کجایی» اولین تصنیفی است که ابتهاج آن را سروده و اتفاقا آخرین اجرای زنده یاد حسین قوامی نیز محسوب می شود.
این ترانه و خیلی از ترانه های موفق قوامی من جمله شب جدایی اول توسط مرحوم داریوش رفیعی اجرا شده .بعد از فوت مرحوم رفیعی تمام آثارش رو بهتر بگم غارت کردن هر کی هرچی تونست خواند .و بعد نمیدونم چه دستی در کار بود که آثار رفیعی رو از بین ببره.مثلا اجرای عشق نو و شب جدای داریوش الان کمیاب و دست چند نفر هست.و در نت وجود نداره
آهنگی زیبا... روح را نوازش میدهد... اما من نمی دانم کی ما دست از منفی گرایی بر می داریم... همیشه فکر میکنیم دستی پنهان در کار است... اگر قبلا داریوش رفیعی این آهنگ را خوانده, حتما بعد از درگذشت او, آهنگ ساز به استاد قوامی اجازه باز خوانی داده است. در کیفیت ضبط هم بسیار بهتر شده است. قرار نبوده که بعد از مردن داریوش رفیی, چنین آثار گران بهایی از دست بروند و کسی بهاییت از قوامی.... و اتفاقا بسیار هم زیبا تر و دلنشین تر هم شده است... دست بردارید و گوش جان خود را به صدای ملکوتی استاد بسپارید.... سپاس...
آقای شهرام آقایی پور هم در برنامه تلویزیونی شبکه 4 اومد و گفت که برخی آثار هست از دازیوش رفیعی ولی به قیمت بسیار بالا تازه برخی از اونها رو حاضرند بفروشند. حتی برای نوشتن کتاب "حاصل عمر" هم اجازه ندادند متن ترانه ها رو بنده خدا بدست بیاورد. هیچ مدیریت دلسوز در زمینه فرهنگ در کشور از اول نبوده تا این آثار مافیایی نشه. متاسفانه آثار هست اما یا وسیله کاسبی شده یا اینکه طرف عقده ای هست چون عمرش را گذاشته اینها رو جمع کرده و عمر رفته بر نمیگرده و قیمت نداره و نتیجه اش میشه اینکه به هیچ کسی نمیفروشه و معمولا میسپارند به یکی دیگه مثل خودش قبل مردنش تا هیچ گاه این آثار دست مردم نیافتد. داستان پر آب چشمی است این دوره طلایی هنر ایران.
