فصل ژان پل سارتر - نشست دوم: رمان تهوع ( پاسخ به پرسش ها - قسمت اول ( 

Sartr was a hero of mine since I started reading his plays in high school. He answered many questions for that era. I hope he was still alive and direct the ship of our destiny in these troubling times.

لحظه ها و من و تنهایی و شب وه چه سخت میگذرد تیک تیکِ ساعت، تا ابد پیوسته وپیام آورِ اکنون و من است جانِ من آویزان به همان عقربه است من زمانم اکنون من و تو هردو اسیرِ هم و تنها ز همیم و اسیر اکنون شب و روز آید و سال از پیِ آن و جهانی که قدیم است وابد در راه است و چه کوته عمری است که به من داده شده من چه سرگردانم از کجا من به جهان پرت شدم و چرا ؟ با چه هدف؟ من چرا آزادم؟ به چه کار ایدم این آزادی؟ تا که مسئول زمانم باشم؟ و بسازم ز زمان یک طناب داری که مرا تا عدم خویش کشد همره خود؟ من و تنهایی و مرگ و تو و آزادی ما و همه دلهره ها این تمام سخن قصه ی هستندگی است بدری(یاسمین)

دلم برای جلسات تنگ شده.