عضو شدن، نظر دادن و لایک کردن شما عزیزان در این کانال، باعث افزایش درآمد ما می شود؛ و بالطبع این اتفاقات موجب افزایش اعضا و ایجاد شغل برای دیگران و همچنین افزایش کیفیت و تنوع ویدئوها می شود. همه این اتفاقات خوبی که اشاره شد؛ در این دوران بد اقتصادی می تواند فقط با یک عضو شدن شما در این کانال محقق شود! کارمای کارهای خوب همیشه در زندگی شما جاری خواهد.
***
مرغ عشق (نام رایج در ایران)، (نام علمی: Melopsittacus undulatus) یک گونه طوطی کوچک‌جثه و دانه‌خوار از خانوادهٔ طوطیکان بوده و بومی استرالیا است.[۱] این پرنده دارای پرهای دُمی نسبتاً بلندی است و در طبیعت به رنگ‌های سبز و زرد با رگه‌های سیاه در نقاط مختلفی از بدن دیده می‌شود. این پرنده پس از سگ و گربه، محبوب‌ترین حیوان خانگی در دنیاست.[۲] مرغ عشق‌ها در اسارت به رنگ‌های آبی، سفید، خاکستری، سبز، بنفش، زرد و ترکیبی از این‌ها نیز قابل مشاهده هستند.[۳] مطالعات فیلوژنتیک نشان می‌دهند که این پرنده، ارتباط تکاملی بسیار نزدیکی با طوطی‌های زبان‌جارویی و طوطی انجیرخوار دارند.
تاریخچه
مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال ۱۷۰۰ میلادی به صورت گله‌های وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گله‌ها به هزاران قطعه می‌رسید. نام انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی Budgerigar گرفته شده‌است که این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می‌باشد و شاید علت این تسمیه بدان جهت بوده‌است که وجود این پرنده در منطقه‌ای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در آن منطقه بوده‌است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده و گله‌های بزرگی به وجود می‌آورد. این پرنده برای اولین بار در سال ۱۸۰۵ توسط «جورج شاو» مدیر جانورشناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال ۱۸۳۲ طبیعی‌دان «موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی دربارهٔ مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۴۰ میلادی، زیست‌شناسی به‌نام جان گولد، نام علمی فعلی این پرنده را انتخاب کرد.
او این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی‌های زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی‌ها مرغ عشق‌ها را در دسته‌های چند ده هزارتایی حمل می‌کردند. در طول سفر چندهفته‌ای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می‌رسیدند. به‌زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. مرغ عشق در سال ۱۸۴۶ برای اولین بار وارد کشور فرانسه شد و هشت سال بعد یعنی در سال ۱۸۵۴ طبیعی دان فرانسوی «جان دلون» مقاله‌ای در خصوص تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۵۹ نویسنده آلمانی «کارل بوله» در نشریه پرنده‌شناسی آلمان مقاله مفصلی دربارهٔ مرغ عشق منتشر کرد. از نوشته‌های «بوله» چنین بر می‌آید که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهرهای بزرگ آلمان به عنوان حیوان خانگی رایج بوده‌است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولین بار در سال ۱۸۵۵ درشهر برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال ۱۸۶۰ به بعد در تمامی باغ وحش‌های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورش یافته‌است. طی ۵۰ سال، واحدهای عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می‌کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غیرقابل تصوری رسید. بنابر نوشته‌های «دبراسای» تنها در سال ۱۸۹۴ واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار قطعه بوده که در آن، واردات مستقیم به انگلستان و آلمان منعکس نشده‌است و از زمانی که وارد ایران شدند بسیار مورد توجه دوستداران پرنده‌ها قرار گرفتند.
ویژگی‌ها
مرغ عشق اهلی از هم‌نوعان وحشی خود بزرگتر است. طول بدن نوع وحشی در طبیعت حدود ۱۸ سانتی‌متر و وزن آن‌ها ۳۰ تا ۴۰ گرم است.[۷] طول عمر مرغ عشق اهلی بین ۵ تا ۱۰ سال هست، البته در مواردی تا ۱۷ سال و بیشتر هم گزارش شده. طول عمر آن‌ها بستگی زیادی به نحوهٔ نگهداری، نوع تغذیه، تمرینات بدنی و نژاد پرنده دارد.[۸] نوع انگلیسی عمر کوتاه‌تری نسبت به نوع معمولی دارد و به‌طور متوسط بین ۴ تا ۶ سال عمر می‌کند. آمار دقیقی در مورد طول عمر نوع وحشی در طبیعت در دسترس نیست.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی بوده و پشت سینه و شکم، سبز و پشت سر آبی است. بالای شانه و روی بال‌ها زرد همراه با خط‌های سیاهی به صورت موجی می‌باشد. دو پر بزرگ از میان دم پرنده بیرون آمده که آبی تیره‌اند. پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی می‌باشد.
18 фев 2022
