دیوان شمس ، غزل شماره 1771 :
شد ز غمت خانه سودا دلم ..... در طلبت رفت به هر جا دلم
در طلب زهره رخ ماه رو ..... می نگرد جانب بالا دلم
فرش غمش گشتم و آخر ز بخت ..... رفت بر این سقف مصفا دلم
آه که امروز دلم را چه شد ..... دوش چه گفته است کسی با دلم
از طلب گوهر پویای عشق ..... موج زند موج چو دریا دلم
روز شد و چادر شب می درد ..... در پی آن عیش و تمنا دلم
از دل تو در دل من نکته‌هاست ..... وه چه ره است از دل تو تا دلم
گر نکنی بر دل من رحمتی ..... وای دلم وای دلم وا دلم
ای تبریز از هوس شمس دین ..... چند رود سوی ثریا دلم
دیگر ابیات:
در طلب زن دائما تو هر دو دست ..... که طلب در راه نیکو رهبر است
#مثنوی معنوی_مولانا
عمریست تا من در طلب هر روز گامی میزنم .....دست شفاعت هر زمان در نیک نامی میزنم #حافظ
آفاق را گردیده ام عشق بتان ورزیده ام .....بسیار خوبان دیده ام اما تو چیز دیگری
#امیرخسرو دهلوی
ای روی تو مهر عالم آرای همه ..... وصل تو شب و روز تمنای همه
گر با دگران به ز منی وای به من ..... ور با همه کس همچو منی وای همه
#ابوسعید ابوالخیر
شب رفت و صبوح آمد غم رفت و فتوح آمد ..... خورشید درخشان شد تا باد چنین بادا
#دیوان شمس_مولانا
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا
#قرآن_سوره الشرح
در نومیدی بسی امید است ..... پایان شب سیه سپید است
#نظامی_لیلی و مجنون
تا که از جانب معشوقه نباشد کششی ..... کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
9 июл 2017
