مرور و بحث کتاب خیره شدن به خورشید از دکتر اروین یالوم - بخش چهارم 

عالی عالی عالی عالی عالی عالی عالی عالی عالی وای چقدر عالی ، فوق‌العاده عالی

فوق العاده خوب تهیه شده بود متشکرم

چقدر این بحث جالبه. تشابهی که بین مرگ و لذت جنسی هست اینه که هر دو خیلی سریع اتفاق می آفتن در واقع میشه گفت بعد مرگ هم آرامش رو تجربه میکنیم. .

دكتر فاني عزيز، چقدر بخش چهارم را پربار و جالب تهيه كرده بوديد. جواب خيلي از سوالهايم را گرفتم و از لطف شما سپاسگزارم. برداشتي كه از صحبتها و توضيحات شما داشتم اين بود كه به نظر مي آيد موجودات به گونه اي آفريده شده اند كه ميل به جاودانگي در آنها از طريق بقاي نسل وجود دارد حتي اگر به قيمت مرگ آنها تمام شود همانطوري كه در مثال عنكبوت به آن اشاره كرديد. تنها انسان است كه به اين حس غريزي جاودانه شدن خود فكر ميكند و زواياي مختلف و نظريه هاي مختلف را در نظر ميگيرد و در نهايت در خودش اضطراب را توليد ميكند. يعني در اصل مرگ از بافت آرامش و آسايش و رهايي ست ولي انسان بواسطه تفكرش آن را در ذهنش تبديل به ترس و وحشت مي كند. در مورد مساله قرينگي، من هم در خودم حس خوبي را پيدا نكردم چون معتقدم من در زمان تولد از رشد و نمو هيچ ايده اي نداشتم ولي الان از وجود نابودي و تجزيه آگاهم. بنابراين من خودم را در يك قرينگي نمي بينم بنابراين مفهوم قرينگي مفهوم دقيقي نيست ولي در يك بعد بسيار وسيع تر مي تواند تا حدودي برايم تسلي بخش باشد. با اشتياق منتظر ادامه اين مباحث از طريق فايلهاي صوتي شما هستم.

هر قسمت یک کلاس مفید و در مجموع مدرسه ای به وسعت زندگی برای فارسی زبانان

حس میکنم این کامنت گذاشتن خودش میتونه بهمون حس گروه درمانی بده. گفته شده برای شناخت و رو‌به‌رو شدن با یک موضوع یک راه شناخت متضاد اونه، سیمون دوبوار در کتاب "همه می‌میرند" از این تکنیک استفاده میکنه و دغدغه‌های ما رو با عینک نامیرایی نگاه میکنه،(اسپویل نمیشه داستان) و دانشی که به ما منتقل میشه حکم یک ابزار برای رو‌به‌رو شدن با هست‌و‌نیستمون میتونه باشه. کتاب بسیار خوش‌خوانی‌ست.

منم باهاش موافقم و برام ارامبخشه، وبه نظرم مثال تست غذای خوشمزه خیلی بیانگر این موضوع نیست چون خب ما بعد از تست اون غذا هنوز حس داریم خاطره داریم، حافظ مون کار میکنه (یه مثل بیولوژیکیه) ولی اگه قرار باشه بعد از مرگ هیچکدوم ازینا نباشه خب چیزیو حس نمیکنیم که ناراحت یا ازار مون بده، غرق شدن در نیستی مطلق

مطلبی که درباره فاصله بین رابطه جنسی تا مرگ گفتین درباره موجوداتی مثل Turritopsis dohrnii که نامیرا هستن و نوع تکثیرشون هم جنسی و هم غیر جنسی هست چطور توجیه میشه؟

آقای دکتر ممکنه در اینده با پیشرفت در زمینه ی ژنتیک ،پزشکی و ....به جایی برسیم که تعطیلاتمون فقط یه تابستون کوتاه نباشه بلکه آنقدر عمر کنیم که تعطیلاتمون شبیه اوقات فراغت یه کارمند بازنشسته بشه نه به تابستون کوتاه که یک بچه مدرسه ای تعطیله!یا اصن هیچ وقت تعطیلاتمون تموم نشه!مسلما اونموقع همچین مباحثی رو نداریم اما بحث های جدیدی گشوده میشن....

پس از سالها مراقبت از بيماران در بيمارستانهااز زندگى آموخته ام كه هرگز تسلايى براى مرگ نيست. آنچه كه ما را به آرامش خواهد رساند تسليم و پذيرش مرگ است هرچند گاها نا جوانمردانه و بيرحم است.

سر که نه در راه عزیزان بود / بار گرانیست کشیدن به دوش « در ارتباط با عنکبوت بیوه ی سیاه »

آقای دکتر من کاملن با شما موافقم که بین عنکبوت و انسان فاصله ی زیادی وجود نداره چند ساله که کامل به این قضیه رسیدم مخصوصن از زمانی که کتاب مسخ کافکا رو خوندم تونستم کاملن خودم رو جای سوسک و گربه و درخت و یک تیکه سنگ قرار بدم بعد با خودم فکر کردم قوانین ما انسانها ،موسیقی و هنر ما و ارزشمند ترین نوشته ها و دستاورد های انسانی در جامعه ی گربه ها و یا درخت ها و یا از دیدگاه غازها چقدر می تونه معتبر و ارزشمند باشه و کم کم خودم به این نتیجه رسیدم تمام اشرف مخلوقات بودن ما فقط یک قرار داد خوشاینده که خودمون با خودمون منعقد کردیم و گربه ها و گنجشک ها اصلن اهمیتی به این اعتبار ساختگی ما نمی دهند و عنکبوت ها از ساخت هواپیما و سفینه و آسمان خراش توسط ما غره نیستند

من معتقدم چه هنر بمونه یا نمونه جاودانگی میاره یکم توضیح میدم فکر کنید انسان اولیه ای هستیم که نقاشی های خودمون رو روی سنگ میبینیم ولی از زمان گذشته تاحالا دست نخورده موندن و الان درحال مرگ هستیم . یه احساسی بهتون میگه آره درسته دارم میمیرم ولی این اثرم مونده و اون چون از جنس سیلیسه میمونه مثل کوزه هایی که از خاک ساخته میشدن و نصفشون از سیلیسه ولی چرا باید روش نقاشی میکشیدن . همون موندن رد پای بعد مرگ کلی بهمون تسلی میده حالا فکر کنید بازیگری در دوران ویلیام شکسپیر هستین هیچ لوازمی در دست نیست تا هنرتون رو ثبت کنه جز حافظه ی مردم تو حالت مرگ به خودتون میگید من یذره به گذر زمان غلبه کردم بنظر من هنر تسلی دهندس یا تو سینیتیک شیمیایی تجزیه ی کاغذ که از پلیمر سلولزه جزء واکنش های بسیار کند طبقه بندی میشه. و انسان ها این هارو میدیدن و به فکر کار هنری میفتادن تا کمی غلبه کنن بر زمان

مساله ی مهم برای من مرگ محتوم خودم نیست ،مساله مهم نیست شدن اطرافیانم هست درست است که خود متوفی چیزی را حس نمی کند اما من که نبود کوهی از وجود را حس می کنم در حالیکه به هیچ عنوان کاری از من ساخته نیست بحث فنا اصلن برای من قابل فهم نیست

قرینگی به من آرامش داد چون متوجه شدم وجود هر یک نفر واقعا اینقدر که هر یکنفر جدی می گیره، جدی نیست. هر چقدر هم هر یک زندگی سنگین و پر وزن باشه، به هر حال همون یک فرصته و باید قبولش کرد.

درود بر شما آقای دکتر فانی عزیز سپاس فراوان..........موفق باشید 💚🙏👍👌👏🤌✌⚘🌷🌹🌺💐

چرا از مرگ دائم در نفوری؟ ...به تو نزدیک تو پس دور دوری ..زمانی فکر کن در کار عالم ...ببین کز دور آدم تا بدین دم ...کیان بودند و این لحظه کجایند ...سراسر غرق دریای فنانیند ...کجا شد ادم و کو نوح و جرجیس ...کجاشد دانیال و شیت و جرجیس

با اپیکور موافقم

ولی دکتر جان اینکه ترس از مرگ حتی در همنشینی با عده ای همفکر هم آدمو ول نمی‌کنه این استدلال بس که آدمها موقتن و ممکنه ترکت کنن، یا اینکه کسی که تو بهش توجه داری توجهی بهت نداشته و اینکه اگر کسی به توجه داره تو توجهی بهش نداشته باشی ،گره زدن معنی زندگی به بقیه همچین هم تحفه ای نیست.

تشکر عالی 😇🤗

سلام سلام ایمان عزیز گرمای این مباحث و یادگیری ها کم نیست، اما گفته بودید بحث جغرافیای سیاسی رو هم ادامه میدید، مشتاقانه منتظر ادامه اون هم هستیم استاد👍🥂

در مورد مبحث مرگ و بحران وجودی بیشتر به شخصی پرداخته می شود که قرار است روزی بمیرد ،اما به بازماندگان متوفی و بحران وجودی بازمانده ، چگونه باید رسیدگی شود منظورم حس نزدیک شدن به مرگ با گذر زمان نیست ،منظور من نیست شدن عزیزی در زندگی است که خود بحران های عمیق فکری برای باز ماندگان ایجاد می کند تا به حال همه نوع مرگی در مباحث و کتابها به یک چشم دیده شده اما به نظر من مرگ حاصل از دست تکامل و مرگ نا بهنگام حاصل از دست قاتل واقعن نمود و تاثیرات متفاوتی دارند تکامل چگونه می تواند مرگ نابهنگام و بر اساس اراده ی آزاد شخص قاتل را توجیه کند؟ بحث قرینگی هم برای من قابل تامل نیست من با حواس خود داده هایی را فراوری کرده ام که به هیچ طریق در پیش و پس زندگی وجود ندارند و فقط دقیقن در طی زنده بودن وجود دارند و دقیقن برای من مهم فقط همان فرآیند مابین ازل و ابد است چگونه می توانم فکر کنم لمس دستان عزیزان رفته چون در ازل وجود نداشته و در ابد هم نخواهد بود پس همه هیچ است؟ مرگ را شاید بهتر بتوانم فقط با نتپیدن قلب و عدم انتقال عصبی درک کنم ولی با هیچ تعریفی که تا به حال با آن مواجهه داشته ام نتوانسته ام درک کنم

راستى مرگ بزرگترين استاد ماست. از مرگ مى اموزيم كه چگونه زندگى را تجربه كنيم.

سپاس فراوان، ممنون از وقتی که میذارید،شاد باشید

دکتر جان دوست داریم مشتاق ادامه ی کتاب هستیم😍🌹❤️

واقعا حیرت آور بود

باید دوباره این کتاب رو ببینم خیلی باحال بود

سلام دکتر عزیز جای شهادت تو مواجه با مرگ کجاست، عملا شهادت چطور تسلی میتونه باشه و چطور توجیه میشه. حال اینکه قاعدتا مرگ شهید ( مثل سرباز ) از دردناک ترین دردهاست. ممنون میشم نظر خودتون رو بفرمایین