مناظره سروش دباغ و بیژن عبدالکریمی: امکان زیست معنوی در روزگار کنونی 

سلام و درود بر هر دو استاد گرامی افتخار شاگردی دکتر عبدالکریمی را حدود ده سال پیش داشتم و چقدر خوشبختم که از تفکرات ایشان همچنان بهره مند هستم همینطور خوشحالم که دکتر دباغ نظرات استاد عبدالکریمی را به چالش کشیدند تا در این رهگذار معارف بیشتری عاید دانشجویان امثال من شود منتها مشخص ست که بدون پیش زمینه مطالعات فلسفی استفاده از این دست گفتگو ها مقدور نیست

❤🎉

من که در این گفتگو صرفا دو چیز دیدم ، از طرفی مماشات بی شاعبه بدلیل ملاحظاتی بجا و از طرفی ریاکاری و دغلکاری و تزویر که از سر منفعت طلبی صرف 👍اما باز درود به شرافت جناب عبدالملکی 👍🌷

عقل و خرد و آگاهی و علم شاخصه های ویژه روح انسانی است هرگونه تلاش برای انکار آن و نسبی انگاشتن آن و تعدد و تکثر آن ناشی از عدم تکامل آگاهی است .....عقلانیت ذات دارد و در همه یکی است تشخیص منافع حداکثری خود .....توان خرد تشخیص درستی از نادرستی .....‌‌.ظاهرا دکترها این دو توان روح را با هم خلط نموده و قوه خرد با قوه عقل را با هم قاطی کرده اند ..ویا اساسا توان خرد را انکار میکنند ...در دوره فعلی و گذشت دوره لاابالی گری و بی اخلاقی بر خلاف آنچه گفته شد نه تنها امتناع امر قدسی وجود ندارد بل...اشکال اساسی این دو دکتر محترم این است که علیرغم اشاره به وحدت در عین کثرث وارد یک جنبه آن یعنی کثرث شده و تا حدودی غور در کثرث فیلسوف را از ریسمان بنیادین یا ملاک بنیادین که جنبه وحدت همین کثرت است دور میکند مثالی شاید موضوع را روشن کند .....هر شخصی هویت ممتازه ای دارد که در اثر انگشت او جلوه گر می‌شود که منحصر به فرد است پس میتوان نتیجه گرفت که چون هیچ کس یا هیچ‌چیزی عین دیگری یا چیزی عین چیز دیگر نیست پس تنوع آنقدر گسترده است که هیچ قاعده خاصی و ملاک خاصی و کلی وجود ندارد که قابل تعریف برای شمول همه چیز باشد چون هر عینی و حتی هر مفهومی منحصر به فرد است و در داخل این کثرت گم شد همانند شخصی که در جنگلی پر از درختان انبوه گم میشود همانطور که ظاهراً این دو نظریه پرداز انگار در این کثرت گم شده آند ولی وقتی به سر دیگر یا جنبه مقابل کثرت که روی دیگر وحدت است بازگردیم موضوع بسیار آسان میگردد آیا ما نمی‌توانیم یک کلمه بگوییم در مورد همه چیز ها بجای اینکه هرکدام را نام گذاری کنیم یک نام انتخاب کنیم مثلاً بجای برشمردن نام تمام افراد یک خانواده نام فامیلی مشترک آنان را برای هویت و ماهیت آنان بکار ببریم مثلا خانواده آقای حسینی بجای ذکر نام کوچک تمام افراد خانواده و به همین سبک یک وجه مشترک بین افراد یک شهر برای هویت مشترک آنان مثلاً اهوازی .....به همین سیاق یک نام برای افراد یک کشور مثلاً دانمارکی و به همین سیاق یک هویت مشترک برای قاره ای مثلا آسیایی ....و .....یک هویت برای تمامی افراد انسانی یعنی بشر ....و برای تمامی موجودات زنده و برای تمامی آنچه که در یک هویت مشترک هستند یعنی وجود داشتن برای هرچیزی که وجود دارد و مادی است و حالت دیگر آن انرژی و یا حالتی که غیر مادی است مثل آگاهی و فهم و توان خرد و توان اندیشه ..........وجود وجه مشترک و قاعده بنیادین همه اینهاست .....همین رونددر خصوص معنویت نیز مصداق می یابد ......معنویت هویت شخص است اما در جنبه کثرت آن دچار مشکل خواهیم شد و به جنبه وحدت آن بر میگردیم معنویت مشترکی که بین تمامی موجودات مشترک است ......یعنی همه موجودات در روندی تکاملی هستند و حرکتی رو به تکامل دارند نه عکس آن .......معنویت ما وجه مشترکش نفع همه وجود بماهو وجود باشد .....برای استخراج یک چنین وجه مشترکی همه انسانها به یک وجه مشترک می رسند و اینطور نیست که هر کسی به یک وجه مشترک برسد زیرا در اینصورت ما به تعداد تنوع و خاص شدن فردیت کثرت در وجود ما به همین تعداد وجه مشترک می رسیم که بدیهی است دیگر وجه مشترک نیست بلکه وجه خاص هویتی آن شخص یا چیز خاص است .....‌‌ولاجرم ما به سوی دیگر یا روی دیگر وجه کثرت یعنی وحدت میرسیم که یک وجه مشترک خواهیم رسید همانطور که چنین نیز شده و خواهد شد ......‌‌‌این وجه مشترک با نگاه منفی بدست خواهد آمد آنهم از جنبه کثرت آن یعنی من خاص بنگرم و بیاندیشم که از چه کراهت دارم و به چه میل دارم ...از آسیب دیگری کراهت دارم و از نفع رساندن دیگری بخود شاد میگردم ....این وجه منفی آسیب نرساندن دیگری به خودم را قاعده ای کل برای جنبه مثبت رفتاری و گفتاری و پنداری خود برای همه و کل وجود بماهو وجود در نظر گیرم از جهت جنبه وحدت آن ......یعنی به دیگری یا چیزی آسیب نرساندن .....یک قاعده بنیادین برای همه افراد ذیع شعور در ارتباطشان با همنوعان خود و دیگر موجودات زنده و حتی محیط زیست ..‌‌‌‌این میتواند قاعده بنیادین معنویت یا دین یا اخلاق یا .... انسانها باشد .‌.‌‌موضوع ساده تر از آن است که نیاز به اندیشیدن زیادی باشد .....بر خلاف آنچه آقای عبدالکریمی عنوان نموده که خدای کانت با خدای موسی و عیسی و ....تفاوت دارد مسلما از نگاه جنبه کثرت گرایانه وجود می باشد و غلط انداز و اشتباه خواه. بود ....از جنبه وحدت گرایانه هیچ تفاوتی بین خدای کانت و خدای عیسی و خدای موسی و خدای زردشت و خدای محمد و خدای یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر وجود ندارد ......خدای تمام اینها و خدای تمام انسانها و خدای هر انسان با فضیلت راستین در صورتیکه به این وجه مشترک پایبند باشد که بوده و هست و خواهد بود یکی است و آن همین قاعده است ..« آسیب نرسانید به دیگری و چیزی ...به همنوعان و همزیستان و هم وجودان که محیط زیست میشود .........وقتی نیک بنگریم در ده فرمان خدای موسی همان یافت میشود که کانت گفت .....آنچه میخواهی انجام دهی انگار کند قاعده میشود و بر خودت فرود می‌آید و چون نمی‌خواهی آسیب را پس آسیب نرسان ........ده فرمان موسی وجه مشترکشان آسیب نرساندن است و آنچه خدای محمد گفت « ای مردم شما را در کثرت آفریدیم و متفاوت تا بشناسید و آگاه شوید و ملاک عزیز بودن و گرامی بودن شما این است که بیشتر از همه اهتمام داشته باشید که آسیب نرسانید .....‌‌تقوی در معنی حفظ از آسیب است ...‌‌و آنچه خدای عیسی گفت همین بود ..‌.ظلم مکن و آسیب نرسان .‌‌‌‌‌....خرد انسانی یا همان قوه فاهمه حکم میکند آسیب نرسان .‌‌‌‌.....‌و‌کدام انسانی است که بگوید آسیب رساندن به او بنحوی که رنج ببرد و در ناآرامی باشد برایش پسندیده است ......پس موضوع بسی ساده تر است از آنچه می پنداریم ...........معنویت اصیل گذشته و حال و آینده یکی است و اصالت دارد و ذاتی است چون لایتغیر است و در کدام زمان از تاریخ بوده که آسیب رساندن به دیگران را شر نمی‌دانستند یعنی از دید مومنان نه سروران .‌.....از دید پیامبران و مصلحان و نه ظالمان و ستمگران ......اشتباه بزرگ این دکتر محترم این است که شاید برایش قابل درک نباشد که زمان در مفهوم نسبتش با وجود فقط در حال استذو نه در گذشته و نه در آینده ......وجود در حال جریان دارد ....آنچه نیک است در ذات وجود است چون نیک زیبایی است و وجود فقط زمان حال است نه گذشته و نه آینده وجود خارجی ندارد ......پس ازل با ابد عجین است و جدا ناشدنی ....نیکی و زیبایی از ازل نیکی و زیبایی بوده است و تا ابد نیکی و زیبای بوده و خواهد بود چون لایتغیرو ثابت است و این وجه ثابت نقطه مقابل وجود که حرکت است می باشد و به اتمام همین وجه ثابت حرکت از هم گسیخته نمی‌گردد و اجزاء آن متلاشی نمیشود و میتوانیم از وحدت سخن گوییم و الا وجودی نبود .‌

با تشكر إز. هر دو استاد فرهيخته بسيار أموختم اما. لطفا إينو در نظر بكيريد همه در سطح شما به لحاظ دانش فلسفه. و شناخت مفاهيم توانايى ندارند اكرقابل فهم باشد عالي ومفيدتر ميباشد مرسي با تشكر

آنچه که بعضی تحت عنوان عرفان و زیست معنوی مطرح می کنند، لفاظی های عارفانه است. درک و فهم همدلانه عرفانیان یک چیز است و تحت نظر استاد واصل بینا قرار داشتن چیز دیگری است. فرد علاقمند چگونه می‌تواند متوجه نوع حجابهای خود شود؟ استاد واصل بینا است که باید شاگرد را معاینه کند و ببیند که او چقدر استعداد عملی دارد و اینکه او در چه وضعیتی قرار دارد. زندگی والدین و زندگی خصوصی و زندگی کاری او را هم ببیند. نوع اخلاق شاگرد با کلیه‌ی افراد مرتبط را بررسی کند. و یکی یکی و بتدریج شاگرد را پیش ببرد.

شول مغز دباغ شرو ور زیاد میگه نعشه هست بنده خدا

جهان تکامل روح ذاتا نمی‌تواند سکولار باشد به معنای جدای از معنویت حداقلی باور به اینکه جهان سکولار می باشد ناشی از عدم اندیشه عمقی است ...چگونه میتوان تصور کرد بشر بدون اعتقاد به معنویت در مفهوم انسانی آن بتواند به زیست خود ادامه بده. در نظر بگیریم که هیچ کس اعتقادی به هیچ حد و مرزی جز منافع حداکثری خود نداشته باشد و دسیسه و حقه دزدی آدمکشی و .......رواج یابد چون سکولار به معنای طرد اخلاق اصیل است ....خصوصا در مورد روح بشری زندگی قابل دوام نیست و خیلی زود بشر به دست خود نابود خواهد شد ....این اندیشه که زندگی بشر کاملا سکولار است ناشی از عدم تفکیک اخلاق اصیل با نوع بدلی آن است .....و این عدم توان تفکیک اصل از بدل موجب این اندیشه جدایی سیاست از اخلاق شده و همچنین جدایی زندگی بشر از اخلاق که منظور آنان بنظر می‌رسد اخلاق از نوع بدلی باشد نه اصلی آن ......بر خلاف آنچه آقای دکتر بیان نموده چون دوره آنتی تز مدرنیته غرب به حالت افراطی بی دینی گراییده و تبعات منفی آن موجب ظهور دوره جدید معنویت گرایی ظهور کرده و در کشور ما امکان اینکه با پایان دوره رکود فکری و شروع دوره شدت حرکت فکری و تجربه غرب بتواند پلی به دوره معنویت اصیل بزند .........اشکال اساسی در جهان غرب و سایر کشورها عدم تفکیک بین معنویت اصیل با بدل آن می باشد ظاهراً چنین توانی وجودش مورد تردید است یا به علت بی ایمانی به معنویت اصلی در مفهوم حقیقی آن و انکار آن .....اصولاً از توان خود در تفکیک استفاده نمیکند ....‌

بجای پاسخ صفر و یکی امکان پذیری یا عدم امکان پذیری، درباره‌ی تفاوت یا تغییرات این زیست در این روزگار با دوران های گذشته حرف بزنید

آدم حیرت میکنه از این زمانه که آب سر بالا می ره و متوهم ها با هم مناظره میکنند، سر اینکه توهم من از توهم تو منطقی تر است … خوشا نئو سرمایه داری‌ و چرخ بی ترمزش

حاج دباغ در انکلیس. جا خوش کرده

اگر سروش کوچک همانند سروش کهن نباشد ، مقبولتر و قالبتر واقع میگردد، امیدواریم و میتوان برایش وقت قابل شد وگرنه به اتلاف اوقات می پردازیم ؟؟؟؟؟؟

نیاز به معنویت اصیل و اخلاق اصیل و دین اصیل یک ضرورت مربوط به ذات و جوهر وجودی روح آدمی است لذا دلزدگی ناشی از معنویت بدلی و انحرافی و دوره بی دینی و بی اخلاقی و قرار گرفتن در خلاء ناآرامی روحی و بی معنایی زندگی را در پی دارد ....‌

بحث از این بیهوده تر نبوده و نیست. افسوس از وقت که تلف شد.

عزیز دل اگه مسیح حرفاش تناقض داشت بله آدم بی عقلی می شد عقل قوانین جهان شمول داره عقل یکی بیش نیست و قواعد عقل مثل عدم تضاد و تناقض یکی بیش نیست اصلا به خاطر جهان شمول بودن عقل است که استدلال بین همه انسانها وجود داره در ضمن شهود افرادی چون موسی و عیسی و پیامبران هیچ ربطی به خرد و اندیشه نداره تنها چیزی که تو ادیان شارلاتان پیدا نمی کنی خرد و اندیشه است جز آموزه های اشو زرتشت که ربطی به دین نداره

Gor pedare hardo

باغ تفرج صحبت میوه نمی‌دهد به کس جز به نظر نمی‌رسد سیب درخت قامتش

دباغ گاوه گاو