توسل باید مستقیم به مقام الله باشد، دین اسلام دین واسطه تراشی و پارتی بازی نیست. خدای متعال میفرمایند: بخوانید مرا تا اجابت کنم دعای شما.. یعقوب علیه السلام پیامبر الهی برای یافتن فرزند خود از درگاه متعال درخواست کرد که فرزندش را به او باز گرداند ولی دعای او زمانی اجابت شد که یعقوب کور و نابینا شده بود. و یعقوب برای بازگشت پسرش بدنبال التماس دعا از دیگران و بدنبال التماس دعا از قبر پیامبران قبل از خودش نبود. التماس دعا از این و آن لفظی است که آخوند ها در ذهن مردم القا کردند تا بتوانند وجوهات خود را از طریق خمس و حق امام و گنبد و بارگاه دریافت کرده و به زندگی خود ادامه دهند و صد ها آیه از قرآن را مخفی سازند و دیگر ادیان هم بهمین حالت است.
ایاک نستعین را معنی کنید. و اگر خدای متعال از رگ گردن بما نزدیکتر است پس توسل به دیگران برای چیست؟ مگر پیامبران الهی به غیر خدا به کسان دیگری توسل جستند؟ یک آیه از قرآن بیاورید اگر راست می گویید.
وسیله چیست؟ ای كسانی كه ايمان آورده‌ايد، از خدا پروا داشته باشيد و جويای وسيله (تقرّب) به سوی او باشيد و در راهش جهاد كنيد، باشد تا رستگار شويد.(سوره مائده/آیه ۳۵) «وَسِيلَهَ» و توسل از ريشه «وَسَلَ»، در اصطلاح قرآني، عملي است كه موجب تقرّب به خدا گردد. معرفه آمدن «الْوَسِيلَهَ» در اين آيه دلالت بر وسيله مشخصی می‌كند كه فرشتگان و انبياء و اولياء حق نيز به همان توسل می جستند (اسراء/۵۷- أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَهَ...) آن وسيله‌ای كه ما را به خدا نزديك كند، جز «اخلاص» در عبادت و پرستش بی واسطه توحيدی خدا چه وسيله‌ای است!؟ ابليس آنگاه كه به پروردگار گفت: همه را گمراه خواهم كرد، جز بندگان مخلصت، فرمود: اين همان راه مستقيم به سوی من است: حجر/۳۹ تا ۴۱ (...وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ). برترين اعمالی را كه متوسلون از آن طريق به خداوند سبحان توسل مي جويند، ۱- ايمان به خدا و رسول، ۲- جهاد در راه خدا، ۳- اخلاص، ۴- اقامه صلات، ۵- پرداخت زكات، ۶- روزة رمضان، 7- حج، ۸- پيوند با خويشاوندان، ۹- صدقة نهان و آشكار، ۱- انجام كارهای نيك. بديهی است كه موارد فوق زيرمجموعه عبادت محسوب می‌شوند كه وسيله بودنشان مشروط به «اخلاص» است. ای كاش كسانى كه انبياء و اولياء را وسيله‌ای برای برآوردن حاجات دنيايی خود قرار می‌دهند و به جای بهره بردن از تعاليم توحيدی آنان در تقرّب به خدا، اولياء خدا را خرج خواسته‌های مادّی خود ميكنند، بدانند ايشان خود مستقيماً به خدا توسل می جستند (اسراء/ ۵۷).
آیا شهدا و پیامبران و بقول خودشان امامان در جهان زنده و شاهد بر اعمال ما هستند؟ جواب: اگر فرض را بر این بگیرم که (امامان) و (شهدا) در این جهان بر همه چیز آگاه هستند، یعنی در اصل ما در کنار خدای متعال شرکای بسیار زیاد و غیر قابل تصور قرار داده ایم. و تمام اسرار ما و گناهان ما و نامه اعمال روزانه ما در دست آنها هم است و می بینند. بطور مثال از زمان آدم تا به امروز شاید میلیارد ها، میلیارد انسان بیگناه در راه خدا به شهادت رسیده اند که میان آنها پیر و جوان و کودکان هم هستند. و یا عده ای بدروغ میگویند که خدای متعال ۱۲۴۰۰۰ پیامبر فرستاده است. حال با کمی تعقل: چگونه می توان گفت که آنها بر احوال ما شاهد و ناظرند؟ و به همه چیز آگاهند؟ و چه وحشتناک است که میلیارد ها و میلیارد ها شهید و شاهد و پیامبر و بقول خودشان امام در هنگام رفتن به رختخواب در اطاق خواب و یا در حمام با بدنی لخت و عریان و یا در توالت هنگام فشار و تخلیه ضایعات و ادرار شاهد بر احوال تمام مردان و زنان و کودکان این جهان باشند. در هر صورت اینگونه توهمات بر گرفته از همان روایات و احادیث و سوء استفاده از آیات متشابهات در قرآن تعریف میشود و مدعیان (ستمگر) متاسفانه آنچنان مورد حملات ویروس های ذهنی و انحراف قلبی قرار گرفته اند که هنوز هم فرق زنده و مرده را نمی دانند و در خوابند. رسم مردمان این است که برای درگذشتگانشان مجلس ختم می گیرند و به بازماندگان تسلیت می گویند، در حالی که سزاوارتر چنین است که برای ختم قلب زنده ها، نه کالبد رفتگان، عزاداری شود.
بی گمان کسانی (افرادی) که شما بجای خدا میخوانید بندگان مانند شمایند.پس آنها را بخوانید و اگر راست میگویید باید شما را پاسخ دهند.(سوره اعراف/۱۹۴) آیا پاهایی دارند که با آن راه بروند؟ یا دست هایی دارند که با آن کاری کنند؟ یا چشمانی دارند که با آن ببیند؟ و یا گوشهایی دارند که با آن بشنود؟ ( سوره اعراف/۱۹۵) کسانی را که جز خدا می خوانند، چیزی نمی آفرینند و خود مخلوقند. مردگانند نه زندگان و نمی دانند کی برانگیخته خواهند شد.(سوره نحل/آیه ۲۰ و ۲۱) آیا آیات قرآن قابل فهم نیست؟ پس چرا می گویید یا حسین و یا علی مدد و یا زهرا و یا قمر بنی هاشم؟ این علی و هاشم و زهرا و حسین کیست و در کجای این جهانند که بشما کمک کنند؟ آیا اینگونه (اشعار) توام با عملکرد به تنهایی نمونه ای بارز از شرک و شراکت در قوانین الهی نیست؟ آیا خدای متعال شرکت سهامی خاص و شرکا با مسئولیت نا محدود از جمله (با) حسن و رضا و علی و حسین و کاظم و فاطمه و زهرا تا الاآخر تاسیس کرده است؟ و این اسامی در کجای قرآن آمده است؟ آیا خدای متعال کم فروش است؟ و برای تکمیل دین اسلام از آنان و احادیث و روایاتشان کمک خواسته است؟ بیائید منطقی با آیات "قرآن" کلام (خدا) مستدلانه پاسخ دهید اگر راست می گوئید؟ به (مشرکان) بگو: کسانی را که جز خدا می خوانند، چیزی نمی آفرینند و خود مخلوقند. مردگانند نه زندگان و نمی دانند کی برانگیخته خواهند شد. دعوت حق از آن اوست! کسانی را که غیر از خدا می خوانند، به دعوت آنها پاسخ نمی گویند! آنها همچون کسی هستند که کف دستهای خود را به سوی آب می گشاید تا آب به دهانش برسد ولی هرگز نخواهد رسید! دعای کافران جز بر هدر نباشد. هر که در آسمانها و زمین است خواه ناخواه با سایه هایشان، بامدادان و شامگاهان، برای خدا سجده می کنند. بگو: پروردگار آسمانها و زمین کیست؟ بگو: (خدا ) بگو: پس چرا جز او سرپرستانی گرفته اید که اختیار سود و زیان خود را ندارند؟ بگو: آیا نابینا و بینا یکسانند؟ یا تاریکیها و روشنایی برابرند؟ برای خدا شریکانی پنداشته اند که گمان برند مانند آفرینش او آفریده اند؟ بگو: خدا آفریننده هر چیزی است و اوست یکتا و پیروز. (نحل آیه ۲۰ و ۲۱) و سوره (رعد آیه ۱۴ تا ۱۶) بگو :شرکای خود را بخوانید، سپس در حق من هر چه میتوانید نیرنگ کنید و مهلتم ندهید.(سوره اعراف/آیه ۱۹۵) خوب دقت کنید: و به ياد آر آنگاه كه خدا در روز رستاخيز گويد: ای عيسی پسر مريم! آيا تو به مردم گفتی كه من و مادرم را به عنوان دو معبود به جای خدا برگيرند!؟ عيسی گويد: منزهی تو از چنين ادعايی! مرا نرسد كه آنچه به من نسزد بگويم، اگر چنين سخنی گفته بودم، حتماً آن را ميدانستی، تو آنچه، در نفس دل و جان من است ميدانی، حال آن كه من آنچه را در نفس ذات تو است نميدانم، تنها تويی كه دانای پنهانی ها هستی.(سوره مائده/آیه ۱۱۶) آيا به راستی خدا نميداند كه تثليث و انحراف از توحيد را عيسی مسيح(ع) به كسی توصيه نكرده بود!؟ آيا خداوندِ علاّم الغيوب و عليم خبير از اين انحراف اطلاع ندارد؟ پس چرا در روز قيامت چنين سؤالی را از بنده مبرای از شرك ميكند، و چنين پرسش و پاسخِ هنوز تحقّق نيافته‌ای را برای ما اسيران خاك و چشم بسته بر افلاك نقل می‌كند؟ آيا جز اين است كه به ما بفهماند حتی پيامبری كه در مدّت حياتش، مرده را زنده و كور را بينا ميكرد، پس از وفات بی‌خبر از عالم دنيا و عملكرد پيروانش بوده است!؟ خدای متعال در (سوره انعام/ آیه ۱۹۴) می فرمایند: اگر از بيشتر مردم پيروی كنی، تو را از راه خدا گمراه می‌سازند، آنها تنها پيرو گمان خويش‌اند و سخن جز به حدس و تخمين و گمان نمی گويند، حدس و گمان، البته به عنوان گام نخست، برای شناخت يک موضوع ايرادی ندارد، آنچه مورد ايراد است، اکتفا کردن به گمان و اتکاء به آن در زندگی است، باورهای مشرکین در باره نقش بُت‌ها در برآوردن حاجات و اعتکاف در بُتخانه‌ها و آداب و زياراتی که انجام می‌دادند، تماماً مبتنی بر اوهام و خرافات و گمان‌های جاهلانه بوده. سخن گفتن از روی ظنّ و گمان و حدس و تخمين است كه هيچ كدام برای رسيدن به حق كافى نيست. از پنج باری كه اين واژه در قرآن آمده، سه بار آن همراه پيروی از ظنّ (يتبعون الظن) و يكبار نيز (زخرف ۲۰) همراه سخن گفتن بدون علم و آگاهی آمده است. امروز نيز بسيارى از دينداران عالم به آداب و تشريفاتی در آئين‌های مذهبی خود پايبندی نشان می‌دهند که بر پايه حدس و ظنّ و گمان در طول تاريخ شکل گرفته است و با اساس شريعت مغايرت و تضاد دارد. در قرآن ۲۰ بار «اكثرالناس» را با صفاتی همچون: لا يعلمون (۱۲ بار)، لا يؤمنون (۳ بار)، لا يشكرون (۳ بار)، اَبی اكثر الناس الاّ كفورا (۲ بار) برشمرده است. واقعيت هم چنين است كه بيشتر مردم نه علم و آگاهی از حقيقت خدا و دين دارند و نه شكر نعمات او را می‌گذارند، بلكه جز راه كفران نعمت نمی پويند.
(ما از رهبران مذهبی و مردم ايران ميخواهيم که به اعمال شرک آمیز خود از جمله توسل به ده ها هزار ضریح و بارگاه و مرده پرستی و شخص پرستی ها و واسطه تراشی ها خاتمه داده و تسلیم فرمان الهی، یعنی مسلمان شوند). ما ميخواهيم که آنان دين خود را خالص کرده و صلات یعنی رویکرد و نسک و اعمال عبادی خود را فقط به خدا متعال اختصاص دهند و وارد صراط مستقیم شوند و تسلیم و مطیع فرمان او باشند و خصوصا به آخوندها و سردمداران مدارس فیضیه هشدار و انذار می دهیم که دست از تحریف قرآن و پنهان کاری محکمات و القای احادیث و روایات به مردم بپرهیزند. در غیر اینصورت عذاب الهی از جمله آتش بی دود و با دود در انتظار شما است و قطعا طبق مشیت و سنت الهی در خواب و از آنجایی که فکرش نکرده و نمی دانید، سرازیر خواهد شد و قطعا گریبان شما و پیروانتان را خواهد گرفت که بسیار تلختر از امروز خواهد بود. واعتصموا بحبل الله جمیعا ولاتفدقوا بگو: ای قوم من! هر آنچه می توانيد بکنيد، من نيز کار خويش می‌کنم، پس به زودی خواهيد دانست؛ (سوره/زمر آیه ۳۹)
توسل به اعمال صالح خود شخص امری باطل و غیر شرعی هست ودر قرآن نیامده و فقط استناد میشود به داستان روایی افراد محصور در غار...هیچ بشری نمیتواند اعمالش را بر الله تحمیل کند تا الله بواسطه آن عمل صالح مجبور باشد دعایش را بپذیرد...از کجا معلوم اعمال انسان صالحه باشد و یا نباشد از کجا معلوم عامل عمل صالح نیتش خالص و شخص متقی من جمیع الامور باشد؟ یا نباشد متاسفانه علمای ما اهل سنت در این باب دچار خطا شدند .و این سم شرک آلود توسل باعمال صالح توسط احادیث که همه شان دروغ و کذب هستن بعنوان بدعت عقیدتی داخل در دین شده...انسان ها مکلف به انجام اعمال صالح هستند مرجع پذیرش و تشخیص آن الله هست...نه خود شخص... فرمول دعا صراحتا در قرآن ذکر شده مستقیم و بدون واسطه...و قال ربکم ادعونی استجب لکم... الله فرموده ادعونی نفرموده ادعوا اعمال صالحکم استحب لکم؟... اصول دین را باید از قرآن یادگرفت نه روایات و داستانهای جعلی تاریخی...توحید اصل اول دین هست ضد آن شرک هست... توسلات غیر جایز از جمله توسل به اعمال خود شخص از مصادیق شرک به الله هستند...و پایین آوردن شان الله هست و ما قدرو الله حق قدره هست...عظمت الله کجا و اعمال بشر کجا...دعا خودش عبادت و عمل صالح هست بشرطیکه مستقیم و بیواسطه باشد.. .اگر دعا را مقید باعمال صالح بکنیم دعایمان شرک آلود میشود...یا بنی لاتشرک بالله ان الشرک لظلم عظیم...انه من یشرک بالله فقد حرم الله علیه الجنه. و ماواه النار و ما لظالمین من انصار شخص مشرک ظالم بنفسه هست ..و لقد اوحی الیک و الی الذین من قبلک لئن اشرکت لیحبطن عملک و لتکونن من الخاسرین...حتی انبیا و محمد ص از افتادن در دام شرک بر حذر شدند...نصیحت طلایی لقمان به پسرش و سفارش الله به محمد و وعده عدم دخول مشرکین به جنت زنگ خطر مهمی برای ما و همه امت اسلامی هست...مشرکین بدترین ظالمین و کفار هستند...آیا فرزندان انبیا و خود انبیا و محمد ص امکان و احتمال مشرک شدنشان میرفت ؟ که الله این چنین تهدیدشان کرده؟ لهذا نباید در دعا به هر کس و چیزی متوسل بشویم و احساس کنیم موحد مومن هستیم... ما با روافض و عقایدشان که تماما شرک آلود هست کاری نداریم ولی هر اهل سنتی بگوید توسل به اعمال صالح خود شخص جایز هست چنین عالم و شخصی مروج شرک به الله هست...امثال جناب محمد صالح پر دل که از روی جهالت چنین میگویند و در منابرشان با خنده و چهره ی مزورانه و منافقانه مردم موحد را دچار تشویش عقیدتی میکنند.. معاذا بالله و عفا الله عنا من جمیع المصادیق الشرک الجلی و الخفی...
