من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم من که جز این کنج ویران منزل و ماوا ندارم همچو مرغان مهاجر آشیا گویا ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم ای چو می دانی در این ویرانه بی سقف و حایق شب ز سرما خواب راحت روز ز گرما ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم جای همدردی چی گویم بعد قتلت پیش دشمن جرات آق و فغان و گریه کردن را ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم گاهو احساس خطر از سوی دشمن ای پدر جان جز پناه عمه جانم ماون و ماوا ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم درد دل بسیار و دارم گرچه از بی داد دشمن گر تو باشی در کنارم شکوه از اعداء ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم شمع من کنج خرابه آمدی جانم بسوزی من که خود پروانه ام از سوختن پروا ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم با سری ببریده امشب آمدی در کنج ویران تا نگوید کس منی بی خانمان بابا ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم شاید ای بابا زبان گو یک چه آید بر سر من ور نجایی سالمی در سایر اعضاء ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم ای چو میدانی در این ویرانه بی سقف و عایق شب ز سرما خواب راحت روز و از گرما ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم جای همدردی چی گویم بعد قتلت پیش دشمن جرات آق و فغان و گریه کردن را ندارم من غریبم ای خدایا من چرا بابا ندارم
