جناب نریمان ممنون از برنامه ارزنده شما به نظر من یکی از بهترین برنامه‌های شما است من عاشق شنیدن تاریخ ایران هستم امیدوارم دوباره جناب سنجابی را دعوت بفرمایید و ما بیشتر از اطلاعات تاریخی ایشان استفاده کنیم 👏👏👏❤️❤️❤️
چرا شما فارس ها از آذربایجان متنفرید؟ چرا ایرانی ها به ارمنی هایی که در مساجد مقدس ما خوک نگهداری می کنند کمک می کنند من می خواهم یک سوال بپرسم مسلمان اینگونه به مسلمان خیانت می کند
با درود و آفرین به افشین گرامی و اقای سنجابی گرامی و بیانات مهر امیز و روشنگرانه، شما هم از شیردلان و آزادمنشان ایرانی هستید و ما شما را خیلی دوست داریم و پشتیبان برنامه های درخشان شما هستیم. سپاس
ما ترکها زبانمان مادریمان را خیلی دوست داریم و خیلی خوب مب دایم که جایگاهه ربان ترکی و ترکها بسیار والاست. با فحش و بد و بیراه گفتن هم واقعیت عوض نمی شود. شما گفتید که ترکها بیابانگرد بوده‌اند. مگر بیابانگردی عیب است؟ اما اگر بودند چطور لغت برای قاشق، بشقاب و قابلمه داشتند که شما در فارسی نداشتید؟ چطور لغات برای اتاق و سنجاق و دگمه داشتند که هزار سال قبل وارد زبلن فارسی شد؟ چطور غذاهای جالبی مثل قورمه و قیمه داشتند مه غذای ملی ایران شد ؟ اگر زبانها را با هم مقایسه بکنیم زبان ترکی بسیار قانونمند تر از فارسی است وشاید این باعث شده که گسترش سریعتری داشته باشد. ترکها هزار سال محافظان ایران بوده‌اند و البته حاکمان هم ترکها بودند چون جنگنده ها از قبایلذو ایل های ترک بودند. غزنویان، سلجوقیلن، ، تیموریان،آق قویونلو و قراقوینلو ، صفویان افشار و قاجار و حتی رضا شاه که ماردرش از ایل آیروملو بود و زنش هم از همان ایل یعنی مادر محمد رضا شاه هم تاجالملک آیروملو بود و حتی مادر شاهزاده رضا پهلوی هم فرح دیبا از نبریز است. ترکها همیشه ایران را کشور خود حساب کرده اند و ایران‌از ترکها جدا نیست. ضمنا ما ترکها در همه جای ایران هستیم و فقط در آذربایجان نیستیم که با کفتن آذری دلخوش کنی. ترکهای خراسان ترکهای قشقا، ترکهای همدان، زنجان و تهران وکرج را چطور می خواهید قانع کنید که ترک نیستند.؟ لغت آذری فقط منسوبیت جغرافیایی شخصی به منطقه آذربایجان است همین و ترک هم یک نژاد خاص نیست به هر کسی که به این زبان صحبت می کند می شود گفت ترک. .
Iranians love to listen to these stories. Some waiting for Imam Zeman and some waiting for Reza Shah to come back and save them. Some of us saw Imam Khomeini's photo on moon. Keep going my friend. You would have lots of likes and thanks from Iranians.
آقای افشین سپاس از برنامه‌های جالب و آموزنده، کیفیت صدای میکرفون مهمانان عزیز مناسب نیست و گوش دادن به این مطالب مهم و شیرین به مدت یکساعت را مشکل میکنه.لطفأ این مسئله را در آینده برطرف کنید
درود بهت افشین جان. سپاس از برنامه زیبات، واقعا لازم بود به این مسئله پرداخته بشه. 🌺 من آذری تبریز هستم. همه ما یک ملتیم و صدها خانواده، با صدها زبان، اما یک زبان ملی داریم؛ آنهم زبان فارسی دری، که بعضیا بهش میگن فارسی و بعضی ها هم دری. تنها چیزی که ما رو از ذوب شدن در فرهنگ عربی و اسلامی نجات داد همین زبان فارسی بود. قومیت و ملیت برای مردم ایرانشهر معنی نداره. ما همه یک قوم بودیم و هستیم، بعضی‌ها خودشون رو ایر (ایرانی) بعضی‌ها ایرمن یا ارمنی (یعنی مرد ایر) و بعضی آریانا (افغان) نامیدند. بعد از یورش تازیان مسلمانان، اعراب رو تازی یا تازیگ (یعنی بیابانگرد) و ایرانیان رو تاجی یا تاجیک نامیدن (یعنی دارنده تاج اهورایی). گروهی دیگر هم خودشون رو آلانی نامیدن و امروزه در اوستیای روسیه ساکن هستن و از هرکدوم بپرسی میگن ما ایرانی هستیم، و گروهی دیگر هم خودشون رو آریا نامیدن و به اروپا مهاجرت کردن، مثل ملت‌های آلمان (آرمن یا آریامن) و ساکسون (سکا سون یا فرزند سکا)، و گروه آخر هم خودشون رو آرانی نامیدن که الان در جمهوری آران یا همون باکو ساکن هستن. به دلیل کثرت اقوام، تمام این سرزمین، آریان‌شهر یا ایرانشهر به معنای سرزمین مردم ایر نامیده شد. ما پرافتخارترین مردم تاریخیم. مولوی آریانایی یا همون افغان بود، نظامی گنجوی آرانی، رودکی تاجیک، فردوسی بزرگ خراسانی، سعدی فارس، و شهریار آذری بود، اما همه به فارسی دری شعر گفتن که زبان مادری هیچکدوم نبود، بلکه زبان ملی ما بود، شاعران آریایی آلمان از گوته تا نیچه سرشار از عشق و علاقه به حافظ و خیام و زرتشت و ادبیات کهن ایران بودن. ما همه یک ملتیم. افتخار کنید که ایر و ایرانشهری هستید 💚🤍❤️
درود برایران،من خودم ترکم اما فرزندامو گفتم فقط پارسی یادبگیرید تاایران قوی بشه،زبان دربرابر عظمت اذربایجان وایران ارزشی نداره تحمیل زبان ترکی مثل اسلام بازورشمشیربود،مااذری ها چاره ای نداشتیم،
درود همشری. متاسفانه خاعنتر و اجنبی پسندتر از ایرانی مخصوصا قوم تورک خودمان در جهان وجود ندارد! اگر خیانت ایرانی به ایران و ایرانی نبود مخصوصا خیانت ما تورکان به پادشاهان و رهبران تورک ایران خودمان اگر نبود حالا ایران و ایرانی بزرگترین قدرت و سرزمین جهان را داشت. برادران نامرد خود من که کمک زیادی برایشان کردم ، بخاطر حسادت بزرگترین خیانت را بر من کردند و کل زندگیم را زیرو رو کردند!
@@همایونفرخ واقعا به امثال شماها افتخار میکنم که حداقل تو این دوره که نامردان در ترکیه دارن هموطنانمان رو در شهرهای آذری نشین مغزشون رو با دروغ شستشو میدن تا هویت خودشونو از یاد ببرن ، ولی خداروسپاس که امثال شماها که تاریخ میخونید و هویت خودتونو فراموش نکردید باید بهتون افتخار کرد و واقعا آفرین امیدوارم خودتون و خانوادتون همیشه سلامت باشید و به دیگر همشهریاتون هم این وطن‌پرستی رو یاد بدید...زنده باد ایران جاوید شاه....
میشه راجب ریشه زبان مادری و باستانی مردم آذربایجان هم صحبت کنید؟آیا از گذشته آذری یا تورکی زبان بودن و یا پارسی سخن میگفتند و به همین دلایل ترکیبی ک فرمودید زبانشان تغییر کرده است؟
در کتاب احمد کسروی که از اندیشمندان ومحققین تبریزی هستش آورده شده که ایل هایی از ترکان در آنسوی جیحون در خراسان وخوارزم پراکنده بودند اما مهمترین دوره ی مهاجرت ترکان که به ایران امدند بعد از هجوم ترکان سلجوقی بود که خیل وسیعی از ترکان از آنسوی جیحون وارد مناطق میانی و شمال غربی ایران شدند..چامچیان مورخ معروف ارمنستانی این حادثه را در سال ۱۰۲۱ میلادی (۴۱۱ _ ۴۱۲ هجری)دانسته ومینویسد :دراین سال ترکان که همچون تند سیل به آذربایگان رسیده بودند ،روی به نواحی ارمنستان آورده به واسپورگان درآمدند ودست به تاراج وغارت زدند ولی پیش از آنکه به نزدیکی های وسطان برسند سندکریم پادشاه آرجرونی که این زمان دروسطان ،یا به نوشته ی برخی مورخان در وان نشیمن داشت ،این خبر بشنیده ،شاپور(شاپوه)سپهبد خود را فرمان داد که هرچه زود سپاه گرد آورده وبه دفع ایشان بشتابند.شاپور همگی سپاه وسرکردگان واسپورگان را گرد اورده همراه داویت پسربزرگ سنکریم روانه شد،،ولی چون بدان جا رسیدند که ترکان بودندازدور ایشان رابدیدند وسخت در شگفت شدند،چه گروه بسیار انبوهی دیدند،که همگی همچون زنان گیسوان فرو آویخته وکمان های ایشان بس سخت وبسیار بزرگ بود،ارمنیان که تا این هنگام چنین مردمی تماشا نکرده بودند بیم سخت برایشان چیره شد،ترکان از دور ایستاده وبا تیر میجنگیدند وانبوهی از ارمنیان را نابود ساختند ،ارمنیان ناگریز شدند که برایشان تاخته کمانهای ایشان رابا شمشیرهای تیز خود درهم شکنند وانبوهی را بکشتند،تا هنگام شام هنگامه جنگ برپا بود،شباهنگام دست از جنگ برداشتند وچون از هردو سوی بی شمار کشته بود هرگروهی روانه ی سرزمین خود شدند.. تداوم مهاجرت ترکان به آذربایجان در روزگار سلجوقیان هنگامی که طغرل سلجوقی در سال 446 ه.ق به آذربایجان آمد، پس از تسلّط بر آذربایجان، چون اقلّیتی از مردم ترک‌نژاد، از روزگار غزنویان در آذربایجان سکونت داشتند، با آمدن ترکان سلجوقی، راه مهاجرت ترکان به آذربایجان هموارتر شد و ترکان از راه ترکستان و ماوراءالنّهر چون سیل به ایران و آذربایجان روی آوردند. ابن اثیر در حوادث سال 456 ه. ق می‌نویسد: «چون آلب ارسلان سلجوقی به مرند رسید، یکی از امیران ترکمان، که طغتکین نام داشت، با گروه انبوهی از ایل خود به آذربایجان آمد، قبایل بیابانگرد ترک در آذربایجان در همه جا پراکنده شده، از آزار و اذی‍ّت مردم فروگذار نکردند. قطران تبریزی در قصیده‌ای، از انبوهی ترکان و خرابی‌های آنان در سرزمین آذربایجان، به نزد ممدوح خود، ابوالخلیل، که از امرای آن روزگار بود، و چنین به شکایت می‌پردازد: گرچه‌امروز از تـو ترکان‌هر زمان‌خواهند باج بـاز فـردا نعمت تــرکان تــرا گـردد مـدام او‌ّل اندر مصـر یوسف هم چنین دربند بـود آخر او را شد مسلّم ملک مصر و ملک شام (قطران، بی‌تا: 230) و در مدح شاه ابوالخلیل جعفر هم می‌گوید: اگـر چه داد ایران را بلای تـرک ویـرانی شـود از عدلش آبادان چو‌یزدانش کند یـاری (همان: 390) و در قصیده دیگر باز در مدح او می‌گوید: گر نبـودی آفت ترکان به گیتی در پدید بستـدی گیتی همه چـون خسـروان باستان (همان: 335) باید افزود که آن دسته از ترکان، که از آذربایجان به ری رفته بودند، با ترکان دیگر فراهم آمده، قزل نامی را به امیری برداشتند. پس از مرگ وی(در سال 432 ه.ق) چون خبر حمله ابراهیم ینال، برادر مادری طغری سلجوقی، را به آن شهر شنیدند، از ترس او همگی آهنگ آذربایجان کردند و به قول ابن اثیر، (در سال 433 ه.ق) باز به آن استان سرازیر شده و از آنجا از راه ارمنستان به جزیره یعنی شمال عراق و دیار بکر رفتند. ام‍ّا این دسته هم در دیار بکر آرام ننشستند و به یغماگری و کشتن مردم پرداختند و به موصل دست یافته در آنجا کشتار فراوان کردند ولی در این میان، امیر قرواش عقیلی، صاحب موصل، که از آن شهر گریخته بود، سپاهی گردآورده و در سال 435 ه. ق ترکان را شکست داده، بسیاری از ایشان را بکشت. ام‍ّا غُزانی که از این مهلکه جان بدر بردند، برای بار چهارم به پناهگاه دیرین خود(آذربایجان) بازگشتند (کسروی، 1378: 174-158). تاریخ مختصر آذربایجان در دوره‌های مغول و تیموری او‌ّلین دسته مغول در سال 616 ه.ق وارد آذربایجان شد. پس از عقب‌نشینی سلطان جلال‌الد‌ّین خوارزمشاه از آذربایجان (628 هـ.) لشکر مغول بر سراسر آذربایجان تسلّط یافت. حکومت آذربایجان و ارّان از زمان سلطنت گیوگ خان، پسر آلتای قاآن (647-639) در دست ملک صدر‌الد‌ّین بود. هلاکو پس از تسخیر بغداد در سال 656 هجری به آذربایجان رفت و مراغه را پایتخت خود قرار داد. وی در سال 663 ه.ق جان سپرد و او را در نزدیکی دهخوارقان به خاک سپردند. از روزگار اباقا، جانشین هلاکو (680-663 ه.ق) تبریز پایتخت مغولان شد. بعد از او ایلخانان دیگر مانند سلطان احمد تگودار(683- 681 ه.ق) و ارغوخان (690-683 ه.ق) و گیخاتو (694-690 ه.ق) و بایدو (694 ه.ق) و سلطان محمود غازان (703-694 ه.ق) به ترتیب در تبریز به پادشاهی نشستند. سلطان محمود خدابنده ـ اولجایتو ـ (716-703) پایتخت خود را از تبریز به سلطانیه زنجان برد. در سال 787 ه.ق تغتمش خان، رئیس ایل ذهبی و پادشاه قفچاق، به آذربایجان لشکر کشید و شهرهای آن سرزمین، بخصوص تبریز را غارت کرد. امیر تیمور گورگانی حکومت آذربایجان را، که قبلاً به دست پسرش میرانشاه داده بود، به علّت دیوانگی او به دست فرزند میرانشاه، میرزاعمر، سپرد. پس از آن آذربایجان به دست پادشاهان ترکمانی نژاد قراقویونلو (872-810) و آق قویونلو (908-872) افتاد. حمله مغول به تبریز و آذربایجان ویرانی و خرابی‌های زیادی به جا گذاشت. در طول فرمانروایی اعقاب چنگیز نیز این جنایات ادامه داشت؛ ابن اثیر در خصوص خرابی‌های حمله مغول می‌گوید: «برخی از مغولان وارد آذربایجان و ارّان شدند و در مدتی کم تر از یک سال، غارت و ویرانی برجای نهادند و بسیاری از مردم را نابود کردند و برخی نیز فرار کردند و جان خود را خلاص نمودند»(زارع شاهمرسی، 1387: 42).
در کتاب احمد کسروی که از اندیشمندان ومحققین تبریزی هستش آورده شده که ایل هایی از ترکان در آنسوی جیحون در خراسان وخوارزم پراکنده بودند اما مهمترین دوره ی مهاجرت ترکان که به ایران امدند بعد از هجوم ترکان سلجوقی بود که خیل وسیعی از ترکان از آنسوی جیحون وارد مناطق میانی و شمال غربی ایران شدند..چامچیان مورخ معروف ارمنستانی این حادثه را در سال ۱۰۲۱ میلادی (۴۱۱ _ ۴۱۲ هجری)دانسته ومینویسد :دراین سال ترکان که همچون تند سیل به آذربایگان رسیده بودند ،روی به نواحی ارمنستان آورده به واسپورگان درآمدند ودست به تاراج وغارت زدند ولی پیش از آنکه به نزدیکی های وسطان برسند سندکریم پادشاه آرجرونی که این زمان دروسطان ،یا به نوشته ی برخی مورخان در وان نشیمن داشت ،این خبر بشنیده ،شاپور(شاپوه)سپهبد خود را فرمان داد که هرچه زود سپاه گرد آورده وبه دفع ایشان بشتابند.شاپور همگی سپاه وسرکردگان واسپورگان را گرد اورده همراه داویت پسربزرگ سنکریم روانه شد،،ولی چون بدان جا رسیدند که ترکان بودندازدور ایشان رابدیدند وسخت در شگفت شدند،چه گروه بسیار انبوهی دیدند،که همگی همچون زنان گیسوان فرو آویخته وکمان های ایشان بس سخت وبسیار بزرگ بود،ارمنیان که تا این هنگام چنین مردمی تماشا نکرده بودند بیم سخت برایشان چیره شد،ترکان از دور ایستاده وبا تیر میجنگیدند وانبوهی از ارمنیان را نابود ساختند ،ارمنیان ناگریز شدند که برایشان تاخته کمانهای ایشان رابا شمشیرهای تیز خود درهم شکنند وانبوهی را بکشتند،تا هنگام شام هنگامه جنگ برپا بود،شباهنگام دست از جنگ برداشتند وچون از هردو سوی بی شمار کشته بود هرگروهی روانه ی سرزمین خود شدند.. تداوم مهاجرت ترکان به آذربایجان در روزگار سلجوقیان هنگامی که طغرل سلجوقی در سال 446 ه.ق به آذربایجان آمد، پس از تسلّط بر آذربایجان، چون اقلّیتی از مردم ترک‌نژاد، از روزگار غزنویان در آذربایجان سکونت داشتند، با آمدن ترکان سلجوقی، راه مهاجرت ترکان به آذربایجان هموارتر شد و ترکان از راه ترکستان و ماوراءالنّهر چون سیل به ایران و آذربایجان روی آوردند. ابن اثیر در حوادث سال 456 ه. ق می‌نویسد: «چون آلب ارسلان سلجوقی به مرند رسید، یکی از امیران ترکمان، که طغتکین نام داشت، با گروه انبوهی از ایل خود به آذربایجان آمد، قبایل بیابانگرد ترک در آذربایجان در همه جا پراکنده شده، از آزار و اذی‍ّت مردم فروگذار نکردند. قطران تبریزی در قصیده‌ای، از انبوهی ترکان و خرابی‌های آنان در سرزمین آذربایجان، به نزد ممدوح خود، ابوالخلیل، که از امرای آن روزگار بود، و چنین به شکایت می‌پردازد: گرچه‌امروز از تـو ترکان‌هر زمان‌خواهند باج بـاز فـردا نعمت تــرکان تــرا گـردد مـدام او‌ّل اندر مصـر یوسف هم چنین دربند بـود آخر او را شد مسلّم ملک مصر و ملک شام (قطران، بی‌تا: 230) و در مدح شاه ابوالخلیل جعفر هم می‌گوید: اگـر چه داد ایران را بلای تـرک ویـرانی شـود از عدلش آبادان چو‌یزدانش کند یـاری (همان: 390) و در قصیده دیگر باز در مدح او می‌گوید: گر نبـودی آفت ترکان به گیتی در پدید بستـدی گیتی همه چـون خسـروان باستان (همان: 335) باید افزود که آن دسته از ترکان، که از آذربایجان به ری رفته بودند، با ترکان دیگر فراهم آمده، قزل نامی را به امیری برداشتند. پس از مرگ وی(در سال 432 ه.ق) چون خبر حمله ابراهیم ینال، برادر مادری طغری سلجوقی، را به آن شهر شنیدند، از ترس او همگی آهنگ آذربایجان کردند و به قول ابن اثیر، (در سال 433 ه.ق) باز به آن استان سرازیر شده و از آنجا از راه ارمنستان به جزیره یعنی شمال عراق و دیار بکر رفتند. ام‍ّا این دسته هم در دیار بکر آرام ننشستند و به یغماگری و کشتن مردم پرداختند و به موصل دست یافته در آنجا کشتار فراوان کردند ولی در این میان، امیر قرواش عقیلی، صاحب موصل، که از آن شهر گریخته بود، سپاهی گردآورده و در سال 435 ه. ق ترکان را شکست داده، بسیاری از ایشان را بکشت. ام‍ّا غُزانی که از این مهلکه جان بدر بردند، برای بار چهارم به پناهگاه دیرین خود(آذربایجان) بازگشتند (کسروی، 1378: 174-158). تاریخ مختصر آذربایجان در دوره‌های مغول و تیموری او‌ّلین دسته مغول در سال 616 ه.ق وارد آذربایجان شد. پس از عقب‌نشینی سلطان جلال‌الد‌ّین خوارزمشاه از آذربایجان (628 هـ.) لشکر مغول بر سراسر آذربایجان تسلّط یافت. حکومت آذربایجان و ارّان از زمان سلطنت گیوگ خان، پسر آلتای قاآن (647-639) در دست ملک صدر‌الد‌ّین بود. هلاکو پس از تسخیر بغداد در سال 656 هجری به آذربایجان رفت و مراغه را پایتخت خود قرار داد. وی در سال 663 ه.ق جان سپرد و او را در نزدیکی دهخوارقان به خاک سپردند. از روزگار اباقا، جانشین هلاکو (680-663 ه.ق) تبریز پایتخت مغولان شد. بعد از او ایلخانان دیگر مانند سلطان احمد تگودار(683- 681 ه.ق) و ارغوخان (690-683 ه.ق) و گیخاتو (694-690 ه.ق) و بایدو (694 ه.ق) و سلطان محمود غازان (703-694 ه.ق) به ترتیب در تبریز به پادشاهی نشستند. سلطان محمود خدابنده ـ اولجایتو ـ (716-703) پایتخت خود را از تبریز به سلطانیه زنجان برد. در سال 787 ه.ق تغتمش خان، رئیس ایل ذهبی و پادشاه قفچاق، به آذربایجان لشکر کشید و شهرهای آن سرزمین، بخصوص تبریز را غارت کرد. امیر تیمور گورگانی حکومت آذربایجان را، که قبلاً به دست پسرش میرانشاه داده بود، به علّت دیوانگی او به دست فرزند میرانشاه، میرزاعمر، سپرد. پس از آن آذربایجان به دست پادشاهان ترکمانی نژاد قراقویونلو (872-810) و آق قویونلو (908-872) افتاد. حمله مغول به تبریز و آذربایجان ویرانی و خرابی‌های زیادی به جا گذاشت. در طول فرمانروایی اعقاب چنگیز نیز این جنایات ادامه داشت؛ ابن اثیر در خصوص خرابی‌های حمله مغول می‌گوید: «برخی از مغولان وارد آذربایجان و ارّان شدند و در مدتی کم تر از یک سال، غارت و ویرانی برجای نهادند و بسیاری از مردم را نابود کردند و برخی نیز فرار کردند و جان خود را خلاص نمودند»(زارع شاهمرسی، 1387: 42).
درود برایران،من خودم ترکم اما فرزندامو گفتم فقط پارسی یادبگیرید تاایران قوی بشه،زبان دربرابر عظمت اذربایجان وایران ارزشی نداره تحمیل زبان ترکی مثل اسلام بازورشمشیربود،مااذری ها چاره ای نداشتیم .زبان ماپهلوی بود،ودرنژاد با فردوسی وخیام یکی هستیم،این خط خونی ماست وبهترین صنعتگرانیم.ترک زبانیم نه ترک نژاد
از کسی که کتاب های زیاد و متنوع می خواند نترسید. از کسانی بترسید که فقط یک کتاب و یک داستان را می خوانند. لذا توصیه می کنم هم استاد و هم مخاطبین خیلی بیشتر مطالعه کنید با عرض پوزش نظر دادن باد معده نیست که هر وقت خواستید رها کنید.
آق قویونلو 1378-1507 میلادی قرا قویونلو 1374-1468 میلادی اوزون حسن 1423-1478 میلادی شاه اسماعیل و شاه تهماسب از نوادگان اوزون حسن و شاهزاده ماریا یا مارتا از شاهزاده نشین ترابوزان ... آگاهی ها از کلاس درسی در دانشگاه سوربن می آيد. سپاس از هر دوی شما برای آگاهی رسانی... بسیار نیکو ست که تاریخ ها به تقویم ه.ق. یا ه. خ. هم داده شود همراه با نقشه جغرافیایی...🙏🍀🙏
در کتاب احمد کسروی که از اندیشمندان ومحققین تبریزی هستش آورده شده که ایل هایی از ترکان در آنسوی جیحون در خراسان وخوارزم پراکنده بودند اما مهمترین دوره ی مهاجرت ترکان که به ایران امدند بعد از هجوم ترکان سلجوقی بود که خیل وسیعی از ترکان از آنسوی جیحون وارد مناطق میانی و شمال غربی ایران شدند..چامچیان مورخ معروف ارمنستانی این حادثه را در سال ۱۰۲۱ میلادی (۴۱۱ _ ۴۱۲ هجری)دانسته ومینویسد :دراین سال ترکان که همچون تند سیل به آذربایگان رسیده بودند ،روی به نواحی ارمنستان آورده به واسپورگان درآمدند ودست به تاراج وغارت زدند ولی پیش از آنکه به نزدیکی های وسطان برسند سندکریم پادشاه آرجرونی که این زمان دروسطان ،یا به نوشته ی برخی مورخان در وان نشیمن داشت ،این خبر بشنیده ،شاپور(شاپوه)سپهبد خود را فرمان داد که هرچه زود سپاه گرد آورده وبه دفع ایشان بشتابند.شاپور همگی سپاه وسرکردگان واسپورگان را گرد اورده همراه داویت پسربزرگ سنکریم روانه شد،،ولی چون بدان جا رسیدند که ترکان بودندازدور ایشان رابدیدند وسخت در شگفت شدند،چه گروه بسیار انبوهی دیدند،که همگی همچون زنان گیسوان فرو آویخته وکمان های ایشان بس سخت وبسیار بزرگ بود،ارمنیان که تا این هنگام چنین مردمی تماشا نکرده بودند بیم سخت برایشان چیره شد،ترکان از دور ایستاده وبا تیر میجنگیدند وانبوهی از ارمنیان را نابود ساختند ،ارمنیان ناگریز شدند که برایشان تاخته کمانهای ایشان رابا شمشیرهای تیز خود درهم شکنند وانبوهی را بکشتند،تا هنگام شام هنگامه جنگ برپا بود،شباهنگام دست از جنگ برداشتند وچون از هردو سوی بی شمار کشته بود هرگروهی روانه ی سرزمین خود شدند.. تداوم مهاجرت ترکان به آذربایجان در روزگار سلجوقیان هنگامی که طغرل سلجوقی در سال 446 ه.ق به آذربایجان آمد، پس از تسلّط بر آذربایجان، چون اقلّیتی از مردم ترک‌نژاد، از روزگار غزنویان در آذربایجان سکونت داشتند، با آمدن ترکان سلجوقی، راه مهاجرت ترکان به آذربایجان هموارتر شد و ترکان از راه ترکستان و ماوراءالنّهر چون سیل به ایران و آذربایجان روی آوردند. ابن اثیر در حوادث سال 456 ه. ق می‌نویسد: «چون آلب ارسلان سلجوقی به مرند رسید، یکی از امیران ترکمان، که طغتکین نام داشت، با گروه انبوهی از ایل خود به آذربایجان آمد، قبایل بیابانگرد ترک در آذربایجان در همه جا پراکنده شده، از آزار و اذی‍ّت مردم فروگذار نکردند. قطران تبریزی در قصیده‌ای، از انبوهی ترکان و خرابی‌های آنان در سرزمین آذربایجان، به نزد ممدوح خود، ابوالخلیل، که از امرای آن روزگار بود، و چنین به شکایت می‌پردازد: گرچه‌امروز از تـو ترکان‌هر زمان‌خواهند باج بـاز فـردا نعمت تــرکان تــرا گـردد مـدام او‌ّل اندر مصـر یوسف هم چنین دربند بـود آخر او را شد مسلّم ملک مصر و ملک شام (قطران، بی‌تا: 230) و در مدح شاه ابوالخلیل جعفر هم می‌گوید: اگـر چه داد ایران را بلای تـرک ویـرانی شـود از عدلش آبادان چو‌یزدانش کند یـاری (همان: 390) و در قصیده دیگر باز در مدح او می‌گوید: گر نبـودی آفت ترکان به گیتی در پدید بستـدی گیتی همه چـون خسـروان باستان (همان: 335) باید افزود که آن دسته از ترکان، که از آذربایجان به ری رفته بودند، با ترکان دیگر فراهم آمده، قزل نامی را به امیری برداشتند. پس از مرگ وی(در سال 432 ه.ق) چون خبر حمله ابراهیم ینال، برادر مادری طغری سلجوقی، را به آن شهر شنیدند، از ترس او همگی آهنگ آذربایجان کردند و به قول ابن اثیر، (در سال 433 ه.ق) باز به آن استان سرازیر شده و از آنجا از راه ارمنستان به جزیره یعنی شمال عراق و دیار بکر رفتند. ام‍ّا این دسته هم در دیار بکر آرام ننشستند و به یغماگری و کشتن مردم پرداختند و به موصل دست یافته در آنجا کشتار فراوان کردند ولی در این میان، امیر قرواش عقیلی، صاحب موصل، که از آن شهر گریخته بود، سپاهی گردآورده و در سال 435 ه. ق ترکان را شکست داده، بسیاری از ایشان را بکشت. ام‍ّا غُزانی که از این مهلکه جان بدر بردند، برای بار چهارم به پناهگاه دیرین خود(آذربایجان) بازگشتند (کسروی، 1378: 174-158). تاریخ مختصر آذربایجان در دوره‌های مغول و تیموری او‌ّلین دسته مغول در سال 616 ه.ق وارد آذربایجان شد. پس از عقب‌نشینی سلطان جلال‌الد‌ّین خوارزمشاه از آذربایجان (628 هـ.) لشکر مغول بر سراسر آذربایجان تسلّط یافت. حکومت آذربایجان و ارّان از زمان سلطنت گیوگ خان، پسر آلتای قاآن (647-639) در دست ملک صدر‌الد‌ّین بود. هلاکو پس از تسخیر بغداد در سال 656 هجری به آذربایجان رفت و مراغه را پایتخت خود قرار داد. وی در سال 663 ه.ق جان سپرد و او را در نزدیکی دهخوارقان به خاک سپردند. از روزگار اباقا، جانشین هلاکو (680-663 ه.ق) تبریز پایتخت مغولان شد. بعد از او ایلخانان دیگر مانند سلطان احمد تگودار(683- 681 ه.ق) و ارغوخان (690-683 ه.ق) و گیخاتو (694-690 ه.ق) و بایدو (694 ه.ق) و سلطان محمود غازان (703-694 ه.ق) به ترتیب در تبریز به پادشاهی نشستند. سلطان محمود خدابنده ـ اولجایتو ـ (716-703) پایتخت خود را از تبریز به سلطانیه زنجان برد. در سال 787 ه.ق تغتمش خان، رئیس ایل ذهبی و پادشاه قفچاق، به آذربایجان لشکر کشید و شهرهای آن سرزمین، بخصوص تبریز را غارت کرد. امیر تیمور گورگانی حکومت آذربایجان را، که قبلاً به دست پسرش میرانشاه داده بود، به علّت دیوانگی او به دست فرزند میرانشاه، میرزاعمر، سپرد. پس از آن آذربایجان به دست پادشاهان ترکمانی نژاد قراقویونلو (872-810) و آق قویونلو (908-872) افتاد. حمله مغول به تبریز و آذربایجان ویرانی و خرابی‌های زیادی به جا گذاشت. در طول فرمانروایی اعقاب چنگیز نیز این جنایات ادامه داشت؛ ابن اثیر در خصوص خرابی‌های حمله مغول می‌گوید: «برخی از مغولان وارد آذربایجان و ارّان شدند و در مدتی کم تر از یک سال، غارت و ویرانی برجای نهادند و بسیاری از مردم را نابود کردند و برخی نیز فرار کردند و جان خود را خلاص نمودند»(زارع شاهمرسی، 1387: 42).
اقای سنجابی از شما بعیده که تاریخ رو اشتباه بگید، شیخ صفی در دوره ۱۶ میلادی بوده؟؟؟؟ متولد ۱۲۵۴ میلادی بود و ۱۳۳۴ فوت میکنه اصلاح کنید و در کپشن اعلام کنید
افشین در مورد علی جوانمردی که در برنامه شما آورده بودیش و تازگی در کانال کردی صحبت از استقلال کردهای ۴ کشور کرده است شما لطفأ نظر بدهید. ما به کانال شما عقیده داریم و کمک‌میکنیم و درست نیست مهمان شما تجزیه طلب از آب در بیاید.
البته ساسانیان وجودنداشته اون سلسله سوریانیهاهستندکه توسطتوکان وعربهابوده برای درک تورکان وازربایجانیهامطالعه ماناها.سومرها.ایلامیها.قوتیهاوووولازم است تاباندن تورکهاوازربایجانیهاکیهاهستندازقدیم قدیمهادراین کشورتورکان وعربهازندگی کردندکه ۸۰۰سال قبل میلادهندوهاهم به این دیارامدندواون زمان اینجاایران نبوده بلکه توران بوده وایران جمعی ازاراصی توران میباشدوایرادرافغانستان.پاکستلن.وقسمتی ازشبکه جزیره هندمیباشدنه اینجاهرکس ازجاش بلندمیشه برای ملت ایران کنونی تاریخ درست میکه اینهاست پرورده های ....میباشندلطفابرین دنبال کارمندای خودتون
@@BahramPirboudaghi ساقی هستم نمونه ها رو می بینید توهم در مریخ سفر در کهکشان و توهمات تورچ های فیک ک تورچ نیستن می‌بینید کسی جنس خوب خواست پیام بگذاره 🤣عمو جون برو ی دوری در کهکشان بزن بیا یکم از توهماتت کم بشه 😂😂😂🤣🤣🤣🤣
زمان تیمور شیخ صفی زنده نبود،آنزمان نوه شیخ صفی مرشد خانگاه بود با نام شیخ علی سیاهپوش تیمور یکبار زمان شیخ صدر الدین )پسر شیخ صفی(میره اردبیل،خواجه صدرالدین بازدی تیمور و میگیره و اونو متبرک میکنه،بار دوم پس از جنگ با عثمانی میره اردبیل در زمان شیخ علی سیاهپوش
ای خداااااااا🥺😭چطور 🤔🤔🤔به ایرانی تبار های خود ترک پندار بفهمانیم🥵🥵 🤦♀️ما آذربایجانیها،ایرانی اصیل هستیم و دارای تمدن۷۰۰۰ساله، خواستگاه نخستین تمدن بشری،جایی که شهرنشینی🏙 شروع شد ،اولین امپراطوری🤴👸🏝 و اولین ها در تمدن و فرهنگ 🏆🏆🏆و... سرزمین آریایی 😎 من آذری از نسل،خون و DNA آریایی ام، هم خون من !!!تو هیچ نسبت خونی نژادی با تاتار ترکی-مغولی، زرد پوست صحرانشین و صحرانورد بیابان های🌅 آسیای میانه،شمال چین، بدون هرگونه آثار تمدنی و شهری⛺️ با خوی خونریزی و خشونت و وحشی گری(مغولی) نداری و نیستی....🥶😱 با خودت لج نکن و برو رو به روی آینه🔍🔎 (نه زردپوستی،نه چشم بادامی 😵💫😵صورت گردی،نه گونه برجسته داری و نه کم ریشی👩🦲 نکته🤔 : باتوجه به غالب بودن ژن نژاد زرد پوست(چینی ،مغول ،قرقیز، قزاق، ازبک، ترکمن های اوغوز (غز))با آمیختگی👨❤️💋👨 نژادآریایی نسل های بعدی 100% داری همه صفات وراثتی ترک قرقیز، قزاق، ازبک، ترکمن های اوغوز (غز) میشدن ) یا برو با تست ژنتیکی Ancestry X توسط شرکت های خصوصی به آسانی با ارسال نمونه بزاق ،نژاد ،ترکیب ملیتی،مسیر مهاجرت اجداد پدری و مادری و خویشاوندان هم ژنت رو مشخص کن. 🧐سوال🙋: هویت مشترک با زبان یا باخون و نژاد؟ هویت مشترک زبانی؟؟؟؟؟؟؟ با ترکیه ای که خود نژاد(رومی ،خاورمیانه ای،آریایی) هستند(طبق آمار بانک جهانی ژنتیک حدود 10% ژن ترکیه ای ها،ترک می باشد)، یا بامردم زرد پوست مغول،تاتار،ازبک و... هویت میسازید ؟ یا هویت مشترک با هم خون ،هم نژادی ،گذشته مشترک و فرهنگو تمدن مشترک و افتخار به اجداد مشترکمون.......
درود برشما و آفرین به این وطن‌پرستی، کاش همشهریهای شما هم همین‌گونه مطالعه میکردن ما که زبونمون مو درآورد بس که با این مردم بحث کردیم آخرشم با نهایت نادانی حرف خودشونو میزنن ،من آذری نیستم ولی هرکسی که آذری هست باید افتخار کنه ولی متاسفانه اولین چیزی که میگن ترکه!!جمهوری اسلامی که ۴۴ساله سعی کرده تاریخ و فرهنگ ایرانی رو نیست و نابود کنه واسه همین هم ترکیه و امثالش از این فرصت تا تونستن استفاده کردن و مردمان آذری رو شستشو مغزی دادن و بدتر از همه مطالعه نکردن افراد هم بیشتر و بیشتر به این مسئله صدمه میزنه، اندازه ی دنیا میشه حرف زد در این مورد ولی فقط تنها کاری که مردمان آذری نشین باید انجام بدن اول مطالعه در مورد تاریخ ایران البته تاریخ واقعی نه اون مضخرف هایی که به اسم تاریخ بهشون میگن بعد هر شخصی چند دقیقه با خودش فکر کنه که کشورهایی مثل ترکیه و غیره که هیچ چیزی از خودشون ندارن چرا همیشه از تاریخ و فرهنگ ایرانیان دزدی کردن و به اسم خودشون باهاش پز دادن و در مقابل چه چیزی به هموطنان آذری ما دادن !!!؟؟به همین سادگی به جواب میشه رسید مردمانی که در تاریخ هیچی نداشتن و کارشون فقط دزدی و غارت کشتار و تجاوز بوده چه چیزی به شما مردم آذری میتونن بدن ! در صورتی که مردمان آذری در طول تاریخ همه چیز داشتن هویت داشتن بهترین فرهنگ وتمدن رو داشتن اصلا همین ترکان همه چیزشونو از ایرانیان دارن و به شما مردم آذری همه چیزو برعکس میگن و راحت گولتون میزنن واقعا دردناکه اگر هموطنان آذری تاریخ واقعی رو بخونن متوجه همه ی این چیزها میشن ، البته که شرایط کشورمون هم باعث گول خوردن این افراد شده ولی نباید یادمون بره که همین ۴۴ سال پیش هر ایرانی چه احترامی داشت در سرتا سر دنیا ی درصد فکر کنین که اگه اون اتفاقات نمی‌افتاد و شاهنشاه حضور داشتن الان خدا میدونه که چه عظمتی داشتیم جوری که نه تنها ترکیه کل کشورهای عربی و اروپا اصلا به چشم نمیومدن چون فقط با آمریکا مقایسه می‌شدیم ولی یادمون نره که همیشه همینجوری نمیمونه ایران آزاد میشه و انقدر سریع به کشورهای دیگه میرسه و جلو میزنه که حتی فکرشم نمی‌کنیم چون ی سری کشورها که مثل ما منابع ندارن ولی به اینجا رسیدن وقتی ایران آزاد بشه بخاطر همه اون منابعی که داریم دیگه زمان‌بر نیست که بخواد پیشرفته بشه خیلی زود هم به پای کشورهای دیگه می‌رسیم و با همون سرعت از اونا جلو میزنیم...پاینده ایران جاوید شاه
I can tell that you are a Turk. You have been called XER so many times and you don't know what to do. You want to proof that you are not a Turk but Iranian. This wouldn't solve your problem, you need to say that you are a Turk but live in Iranian borders.
