ویدیوی از بازار پاتو با پهپاد Bazar Pato Drone view 

ماشاالله بازار کوچک ولی بینهایت زیبا 💞💞💞💞💞💞💞💞

بسیار عالی موفق باشین

Merci Un ami

👍👍

هیج وش نکرده بودم پاتو ره تشکر که فیلم بازار را روان کدی

یک ویدئو از تمام قریه قادی تهیه کنید لطفا .... تشکر بابت زحمات تان قومای گلم.....

یگان تا ویدیو از مزرعه شلغم هم بگذارید خیلی خوب میشه لالی جان. چون پاطو ده شلغم مشهوره.

بسیار عالی همتی عزیز یک ویدیو از زاده گاه من هم تهیه کنید قریه بدره زار شیونده خیلی ممنون میشم حسن زاده

واقعا عالی هستی (منجی استدیو) دست تان درد نکند، مه تقریبا تمام ویدیوهای شیم ره سیل کدوم. میشه لطف کنید یک ویدیو از ( بلنه آب خو ) هم بیگیری ؟ اگرچه شما یک ویدیو از منطقه قمبر و جوی نو گیرفتین اما به ادامه شی از جوی نو شروع بطرف آب خو بسیار زیاد تشکر.

یگ ویدیو از بازار به طرف قوناق بالا هم بگیرید لطفا

آغی جان از چھیل باغتوی پشی و چھیل باغتوی اوقی ھم یک فیلم بیگر لطفآ

از بازار چهل باغتوی پشی ودیو بیگر

یک چکر المیتو هم بورین تصویر برداری کنید

چندین بار نوشتم، پشیمان شدم و پاک کردم، می بینم پس از سی و اندی سال هنوز همان کودک خامم که هیچ چیز بارش نیست.. ازین جا شروع شدم، ازین مکان محدود! نصف عمرم دراین محدوده خلاصه می شود، از رنج ها و محرومیت های کودکی اگر بنویسم رمانی خواهد شد پس به نوشتن بخشی از خاطرات و معرفی کوتاه این جا بسنده می کنم. این بازار کوچک و نسبتا منظم که شکل صلیبی دارد “بازار پاتو”است که نزدیک به صد دکان و یا بیشتر درآن فعال هستند. ساختمان محقری که در قسمت جنوب آن واقع شده است لیسه پسرانه پاتو است، در قسمت غرب آن یک میدان ورزشی خاکی قرار دارد که بنام شهید ابوذر نام گذرای شده است. ساختمان زیبا و سفیدی که بین دو لیسه دخترانه و پسرانه خودنمایی می کند مسجد جامع است(خدا پولدار است و پولداران را دوست میدارد) ساختمان زیبای دیگری که بخشی از آن آهن پوش است لیسه دخترانه پاتو است و بعد ازحکومت طالبان توسط موسسات و قسمت زیاد آن با کمک های مردمی ساخته شده است. ساختمان سفید دیگری که در ختم بخشی از بازار و گوشه راست صلیب درست روبروی خانه پدری قرار دارد کلینیک است. اولین و دومین خانه نزدیک به بازار به ترتیب خانه کاکا و پدر من است، قسمتی از بازار روی زمین های پدر وکاکا ساخته شده ولی پدر و کاکاها سنتی ازآن بهره نبرده اند، تعدادی ... تسخیر شدند و پول اندکی که پس از جنجال ها به عنوان قیمت دکان توسط شورای مردمی تصویب شده بود به مسجد قریه به مصرف رسید. نزدیک ترین قریه به بازار که در شمال بازار واقع شده “قوناغ پایین” و دومین قریه نزدیک به بازار “بینی باریک” است که درجنوب بازار قرار دارد این دوقریه از قریه جات پاتو در ویدیو قابل مشاهده است. سال۷۴ هنوز شش سالم پوره نشده بود، مکتب را از صنف دوم در قریه کاریز پاتو آغاز کردم که در حدود سه تا چهار کیلومتری سمت غرب این بازار موقعیت داشت، به سبب خواندن قرآن و پنج گنج و نوشتن الفبا که در مکتب خانگی پیش ملای مسجد آموخته بودم، صنف اول را نخواندم. آن زمان مکتب ما ساختمان نداشت، یک مسجد کهنه ‌و قدیمی که دارای سه چهار اتاق بود، به مکتب واگذار شده بود ولی کفاف شاگردان ‌را نمی کرد، با وجودیکه مکتب ابتداییه بود و حتا استادان چوکی برای نشستن و شاگردان کتاب های کافی برای آموختن نداشتند، اما عطش آموزش در وجود زیادی از مردم پیدا شده بود. صنف دوم و سوم در حقیقت یک خیمه بزرگی داشت که از وسط با یک پرده از هم تفکیک می شدند، دو استاد هم زمان در زیر یک خیمه برای دو صنف مختلف درس می دادند و شاگردان هم فیض می بردند، گاهی هم به دلیل کمبود استاد یک استاد هم زمان هردو صنف را اداره می کرد، یعنی بدترین آغاز آموزش را اگر بگویم- کم نگفتم- نسل ما تجربه کردند، این در حالی بود که در هر خانه تفنگی به ارزش کم از کم سه چهار هزار دلار امروزی وجو داشت ولی امکانات بیش ازاین برای آموزش نبود. مکتب ساعت هشت صبح آغاز می شد، بعد از ساعت نه، گرما و بوی زننده خیمه از یک سو، گرد و خاک، بوی عرق و پا از سوی دیگر، امان همه را می برید، تا اندازه که تعدادی از شاگردان در تابستان غش می کردند، پس ازمدتی استادان مکتب تصمیم گرفتند تا صنف ها را در زیر درختان توت مجاور مسجد، سایه دیوار و قسمت های از حیاط مسجد که برنده یا سایبان داشتند انتقال دهند. از خیمه فقط در ماه های اول ودوم بهار و ماه های پایانی خزان استفاده می کردند.. سالی که من آغاز کردم، مکتب ما تا صنف پنجم شاگرد داشت یعنی چند سال قبل از آن درجای کنونی مکتب پسرانه و میدان شهید ابوذر چندین خیمه برای مکتب برپا شده بود که می شود آن را آغاز آموزش و پرورش دولتی در پاتو نامید. پیش ازآن هیچ مکتبی جز مسجد ها نبوده است، تعداد کمی از جوانان که شمار شان به ده نمی رسید به لیسه هدایت چند ین قریه دورتر می رفتند، بزرگتر که شدم از سرنوشت اولین خیمه ها و ودیگر وسایل مکتب آگاه شدم که توسط مجاهدین کرام چور وچپاول شده و از بین رفته بود. قصه کوتاه- یک ونیم سال با چنین وضعیت گذشت تا اینکه مکتب کنونی با شش صنف درسی و یک اداره به حمایت مردم و موسسه شهدا ساخته شد و ما امتحانات چهار ونیم ماهه صنف سوم را به مکتب جدید سپری کردیم. تا صنف نهم به جز از صنف پنجم که خود داستان جداگانه ای دارد درین مکتب سبق خواندم، شش سال یعنی تا صنف هشتم چوکی نداشتیم، نود درصد شاگردان روی سنگ و خاک می نشستند عده ای از خانه باخود “جاجیم” یا تشکچه می آوردند، تعداد انگشت شماری که توانایی داشتند پیش نجارها چوکی می ساختند واغلب در آخر صنف می نشستند تا کسانیکه چوکی ندارند، تخته را ببینند.. اکنون که به یاد می آورم نسل ما درد را بیشتر از درس آموختند.. این ویدیو تمام این خاطرات را در من زنده کرد که بهترین دوران عمرم را در بدترین شرایط ممکن زندگی کردم نه تنها من که بسیاری از هم نسلان من که در قریه جات ‌وحتی شهرها بودند سرنوشتی بهتر از من نداشتند. آغاز آوارگی من از صنف دهم بود که تا امروز ادامه دارد اما هنوز از زندگی الفبای آن را نیاموخته ام.. برخلاف بسیاری از آدم ها من هرگز دوست نداشته ام که به کودکی برگردم جز این که آرزو دارم کاش بیست سال دیرتر و یا در جغرافیای دیگری به دنیا می آمدم. از منجی استودیو کمال قدردانی و سپاس که این ویدیو را ضبط و نشر نموده است.

کُلشی از آسمو گرفتی کم از خودی دوکانا و از دوکاندارا هم می گرفتی بهتر موشود.