اسماعیل خویی شاعریست پر کار. یکی از نمادهای ادبیات ایرانی خارج از کشور پس از انقلاب. آمیزنده ی کهنه و نو در شعر. کوشنده ی همیشگی آزادی بی حد و حصر بیان. پرتره در سفر کوتاه او به واشینگتن در سال ۲۰۱۳ با او گپ زده است.
دورود فراوان بر شما و شجاعت شما ، که با انتقاد از خود و از راهی که در گذشته رفته اید ، سبب شدید تا که چشم خیلی ها به حقایق باز شود ، گرچه شوربختانه هستند هنوز کسانی که همچناندبر طبل جهل و تادانی میکوبند .
آقای دکتر اسمائیل خوئی گرامی، شاید ندانید که شما، از نادر کسانی باشید که شهامت و شجاعت انسانی را از اعماق مخازن و معادن صفات انسانی خود بیرون کشیدید و اعتراف کردید که بعضی از ما آموخته در مدارس ایران زمین براحتی، کمر به خدمت استالین آزادی برانداز، کارگر کش و کشاورز کش و یا در خدمت بریتانیای ستمگر استعمارگر در آمدیم و بطور کل یار و یاور دشمنان پر قدرت شدیم و با تبر جهالت به ریشه فرهنگ ایرانی زدیم.
