فریاد زد چکاوک:
نوروز می‌رسد
تاکِ برهنه گفت:
گر جان به مژدهٔ تو فشانم روا بُوَد
اما هنوز
سرمایِ بهمنی، نشکسته‌ست
وین برفِ دیرپای
انگار تا ابد
بر فرقِ کاجِ پیرِ خانه، نشسته‌ست
آن کاروانِ شادی و گل از کدام راه
در این هوای سردِ توان‌سوز می‌رسد؟
بیدِ کهن به رقص درآمد که: غم مدار
تا من به یاد دارم، نوروزِ دل‌فروز
نوروزِ جاودانی
نوروزِ مردمی
در وقتِ خود شکفته و پیروز می‌رسد!
هر جای این جهان که ز ایران نشانه‌ای‌ست
در پیشوازِ نوروز
از شور و شادمانی
از پرچم و چراغ
از سبزه و بنفشه، گل آذین و تابناک
جان پاک، خانه پاک
دل پاک، عشق پاک
چشمی به راه باشد مشتاق و بی‌قرار
کاین پنج روزِ زندگی‌آموز می‌رسد
دیروز را به خاطره بسپار و بازگرد
و آن را عزیز دار، که امروز می‌رسد
شاعر: فریدون مشیری
26 сен 2024
