درباره کتاب دمیان
دمیان (Demian) یکی از پر آوازهترین آثار هرمان هسه است،
داستانی مربوط به دوران نوجوانی نویسنده که خود را در آن “سینکلر” نامیدهاست،
نامی که در آغاز نویسندگی به عنوان تخلص خود انتخاب کرده بودهاست.
این داستان نخستین بار در سال ۱۹۱۹ منتشر شد در سالی که هرمان هسه هشتاد و پنج ساله بود
و به عنوان اعتراض به سیاستهای نظامی آلمان، در سوئیس میزیست.
دمیان را حدیث نفس انسان دانستهاند، حسب حال ایامی از عمر آدمی که معمولاً در چنبره ارزشهای قراردادی محبوس میشود و مجال ظهور نمییابد.
درباره نویسنده دمیان بیشتر بدانیم:
هِرمان هِسِه (به آلمانی: Hermann Hesse)
(زادهٔ ۲ ژوئیهٔ ۱۸۷۷ - درگذشتهٔ ۹ اوت ۱۹۶۲ میلادی)
ادیب، نویسنده و نقاش آلمانی-سوییسی و برندهٔ جایزهٔ نوبلِ سال ۱۹۴۶ در ادبیات.
وی در ۲ ژوئیهٔ ۱۸۷۷ در شهر کالو (Calw) واقع در استان بادن-وورتمبرگ زاده شد.
پدر هرمان هسه مدیریت مؤسسه انتشارات مبلغین پروتستان را به عهده داشت.
مادرش دختر هندشناس معروف، دکتر «هرمان گوندرت» و مدیر اتحادیه ناشران کالو بود.
کتابخانه بزرگ پدربزرگ و شغل پدر، اولین باب آشنایی هرمان هسه جوان با ادبیات بود.
از طریق پدر و مادرش که مبلغان مذهبی در هندوستان بودند، به جهانبینی و تفکرات فلسفی هند دست یافت.
او که از اوان جوانی دارای روحی حساس و ضربهپذیر بود،
در مقابل نابرابریهای جامعه و تضاد درونی با پدر و مادرش، در سن پانزدهسالگی از مدرسه کلیسائی
ماولبرون(جایی که صحنه و فضای قرون وسطایی داستان او نارتسیس و گولدموند را فراهم آورد)
که بورس تحصیلی در رشته الهیات پروتستانتیسم را از آن داشت، فرار کرد.
بعد از فرار دچار افسردگی حادی شد که والدینش او را در بادبول تحت نظر جن گیر مدرنی قرار دادند
که سرانجام آن اقدام به خودکشی بود در نتیجه او را به آسایشگاه کودکان عقب افتاده ذهنی در اشتتن فرستادند
سپس در کانشتات یک دورهٔ یکسالهٔ را آغاز و چندی بعد در شهر کالو به کارآموزی در یک کارگاه ساعتسازی مخصوص
برجهای کلیسا، مشغول و پس از اتمام این دوره در شهر توبینگن در رشته کتابفروشی به مدت سه سال،
(۱۸۹۵ - ۱۸۹۸ میلادی) به کارآموزی پرداخت.
سرگرمی دلخواه هسه در اوقات فراقت نقاشی و باغبانی بود.
خلاصه ی کتاب
دمیان زبانی نمادین دارد و هسه با استفاده از آن خالق اثری خارق العاده شده است.
زبان نمادین به یاری هسه آمده تا او بتواند مفاهیم عمیق را آسانتر برای خواننده بازگو کرده و او را به تفکر و تعمق وادار کند.
درجایی عنوان میشود که سینکلر با خوردن سیب (که یادآور خوردن سیب ممنوعه توسط آدم و حوا و خروج آنان از بهشت است ) وارد دنیای زشت و وحشتناک فرانتس کرومر میشود.
داستان دمیان از زبان امیل سینکلر روایت میشود .
امیل سینکلر (که به نظر میرسد خود ھرمان ھسه است که در پی یافتن ھویت مستقل و ناب و جدیدی برای شکل گیری یک ابر مرد است) در این رمان انسانی است
که از خامی به پختگی میرسد او اول تحت تأثیر دمیان و راهنمایی او ھر چه بیشتر با خویشتن خویش آشنا میشود
و شروع به تغییر می کند و بعد ھویت واقعی خود را یافته و بعد از این مرحله خودش راهنمای خود در این سیر می شود.
سینکلر در مییابد که خوبی و بدی، زشتی و زیبایی، مهربانی و خشم، سخاوت و شقاوت و پلیدی و پاکی در کنار یکدیگر قرار داشته و آنها را به مثابه دو روی سکه زندگی میپندارد
و پی میبرد که انسان متعالی با گذر از این قطبهای مثبت و منفی به نهایت انسان شدن میرسد.
آنچه به کرات در این اثر همچون سایر آثار هسه میتوان شاهد بود، تفکرات نیچه و آموزههای یونگ است. اعتراض هسه به نظام آموزشی دیکتهگر که مذهب را همچون چنگالی در ذهن دانشآموز فرو میکند و مسیر رسیدن به حقیقت را تنها یک راه میداند، برگرفته از تفکرات نیچه است. ارادت هسه به تفکرات این فیلسوف آلمانی در سایر آثارش نیز مشاهده میشود. از سویی نگاه او به آموزههای اساطیری یونگ و مفهوم آنیما به شکلی قوی در باغ عدنی که امیل به دنبال آن است رخ مینمایاند.
از منظر یونگ برای تمام افراد بشر چنین پیش آمده که با حادثهای کوچک یا بزرگ از بهشت کودکی جدا میشوند. بهشت یعنی یگانگی، یعنی به هم رسیدن دوپارهها و در تمام مراحل زندگی این انسان دوپاره در جستجوی یکی کردن این تکههای جداست. این رسالت بشر است؛ رسیدن به تمامیت و فردیت یافتن.
شخصیت امیل نیز به همینگونه در ابتدا دچار یک تناقض میشود. زیر سوال رفتن آموزههای پدر و درهم ریختن دیوارهای بهشت همان تلنگر یا ضربه ابتدایی است. اینجاست که پایههای جستجوی امیل برای یافتن دوباره بهشت، جستجوی جفت زنانه روانش و یکی کردن پارههای روحش بنا نهاده میشود. و در انتها امیل بار دیگر وارد باغ عدن میشود. آنجا که دیدار حوا را آرام روح مییابد.
#کتاب #کتاب_فارسی #کتاب_صوتی #داستان #کتاب_داستان #کتاب_ممنوعه
8 май 2023