چندی قبل در ختم برنامه جشنواره فلم سماع در سوئد، از داود سرخوش خواستند تا ترانه سرزمین من را اجرا کند. او ترانه اش را بدون دمبوره شروع کرد اما ناگهان نیمی از حضار به گریه افتادند، استاد بزرگ سرخوش عزیز هم بغضش شکست و زمزمه اش ناتمام ماند
این نوشته هارو با اشکام مینویسم درد ما تمامی نداره هرکی اومد خراب ترش کرد بجز خداوند هیچ دلسوزی نداریم خدایا تنها امید ما تویی من ایمان دارم که تو وطنم را خوب میکنی بحال ما رحم کن 🇦🇫🇦🇫😓😓😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
این آهنگ گوش کردنش واقعا روحیه قوی میخاد اگر از افسردگی و مشکل روحی رنج میبرید توصعه میشه نشنوید هموطنان مخصوصا کسانی که در غربت زندگی میکنند. حذم کردنش واقعا سخت است. اخ سرزمینم 💔
من افغانی نیستم ولی درکتون میکنم، منم با این آهنگ خیلی گریە کردم. من کوردم، کوردستان ما هم همیشە تحت ستم بودە. امیدوارم روزی آزادی خاک و مردم کوردستان و افغانستان رو ببینم.
زنده باد افغانستان زيبا زنده باد اميرجان صبوري كه اين شعرو ترانه زيبا در وصف وطن را سروده است وزنده باد همه هنرمندان كه صداي شيرين ودل انگيز خود زيبايي خاصي در اين ترانه آفريدن
صلح خیرات نیست قربانی میخواهد کل بدبختی از دست خود ماست همیشه با هم درگیر تعصب بودیم همیشه از یکی دیگر نفرت داشتیم همیشه خود را وابسته به اجنبی ها کرده ایم...... هر گز روی آرامی ره نخواهد دیدیم
غم اشک روزهای بسیار بسیار سختی هست برای مردم بیچار من افغانستانیها مظلوم دل ما پر درد هست این روزها کشته شدیم تحقیر شدیم فوحش دادن خدایا ما مهاجر نیستیم برده هستیم با رفتار بد دولتیها خدا ما ک بدیم تو ک خدای از گناه ما بگذر این همه غم از دل کودکان ما بگیر
این آهنگ مرا وقتی رانندگی میکردم به هق هق گریه انداخت. چون از درد نه تنها سرزمین من ایران بلکه سرزمین خواهران و برادران افقانی ام و مردم سرزمین های ديگر انداخت! فرزندم یادت باشد. اندازه کره زمین به کهکشان ها یک نقطه است.و نگاه کن به اندازه انسانها در آن و حماقت هایشان😭😭😭 بامید روزی زن و مرد ،کوچک و بزرگ در سرزمین کره زمین ، برای تمامی موجودات ،گیاهان واب وهوا در آن با هم سرود عشق بخوانند.🙏🕊🌏🌷🌻💞
افغانستانی بگذریم از آن که اداره مربوط به مهاجران، «اتباع بیگانه» نامیده میشود، شهروند کشور افغانستان، افغانستانی است، و نه افغان، یا افغانی! همانگونه که روشن است همهی شهروندان هندوستان هندو نیستند و همه ساکنان لرستان و کردستان لر و کرد نیستند، همه شهروندان افغانستان نیز افغان نیستند. به همین دلیل شایسته است رسانههای فرهنگی و دوستان ایرانی شهروندان افغانستان را افغان و افغانی ننامند که موجب نارضایتی و خشم افغانستانیها نشود. افغان افغان، نام یک قوم است که در دو کشور پاکستان و افغانستان پراکنده هستند. در صد سال اخیر کمکم نام این قوم بر کشور گذاشته شده است. افغانی افغانی، واحد پول رسمی افغانستان است، بنا بر این شایسته نیست، شهروندان این کشور افغانی نامیده شود. برخی از تعبیر توهین آمیز «افاغنه» استفاده میکنند که هم جهت دستور زبان پارسی غلط است و هم موجب خشم شهروندان افغانستانی میشود. امیدوارم این توضیح برای کاربرد درست واژگان کافی باشد و موجب همدلی بیشتر را فراهم آورد. این یک خواست فرهنگی و همگانی است، توجه به آن نشانهی اهمیت دادن به همزبانان است. [۲/۲۳، ۱۶:۲۵] حیدری: کاربرد درست افغانستانی، افغان، افغانی در این اواخر نشانههای روشنی از تغییر نگرش نسبت به افغانستان و مردمانش در رسانههای جمهوری اسلامی آغاز شده که اگرچه دیر، اما مبارک است! توضیحی بر چهار واژهی فوق مینگارم که کاربرد درست آن موجب همدلی بیشتر دو ملت همزبان و همفرهنگ ایران و افغانستان خواهد شد. پس از سی و پنج سال از انقلاب اسلامی و حضور مهاجران فرهنگی افغانستانی در این کشور، هنوز برخی از تعبیرها غیر کارشناسی شده به کار گرفته میشود. نیاز است از منظر مردم شریف افغانستان برخی تعبیرها کاویده شود و به درستی به کار رود که رنجش دیرپای استفاده از این تعبیرها پایان یابد. شهروندان افغانستان انتظار دارند به گونه درست و احترامآمیز به کشورشان نسبت داده شوند. افغانستان نامِ افغانستان، نامی است که از قرن نوزدهم و در زمان حاکمیت یافتن قوم «افغان»، با تحریک وسوسه گرایش قومی آنان از سوی روباه پیر استعمار، انگلیس، بر این کشور مانده شد. نخستین بار عنوان ِ«افغانستان» توسط انگلیس در معاهده انگلیس و حکومت پهلوی در ماده دوم، سوم و چهارم به کار گرفته شد: استاد محمدی شاری مورخ شاعر نویسنده لهجه شناس توانمند کشور اغغانستان معاصر
بسیار زیبا امیدوارم بیست میلیون افغانی که در ایران امده و نمیروند این اهنگ را بشنوند و غیرتمند شوند و برگردند و روستاهای خود را اباد کنند .من در یوتیوب روستاهای انجا را میبینم چقدر زیبا...و مردم زیبا زندگی میکردند بروند و مقاومت کنند و اباد کنند منطقه خود را ..و اینقدر ذلیل نباشند در ایران و ترکیه و پاکستان..البته اروپا فرق دارد انها جمعیت میخواهند اما ایران واقعا به مصیبت افتاده هم مشکلات اقتصادی خود دیگر موقع برگشتن محترمانه است..بس است
افغانستانی بگذریم از آن که اداره مربوط به مهاجران، «اتباع بیگانه» نامیده میشود، شهروند کشور افغانستان، افغانستانی است، و نه افغان، یا افغانی! همانگونه که روشن است همهی شهروندان هندوستان هندو نیستند و همه ساکنان لرستان و کردستان لر و کرد نیستند، همه شهروندان افغانستان نیز افغان نیستند. به همین دلیل شایسته است رسانههای فرهنگی و دوستان ایرانی شهروندان افغانستان را افغان و افغانی ننامند که موجب نارضایتی و خشم افغانستانیها نشود. افغان افغان، نام یک قوم است که در دو کشور پاکستان و افغانستان پراکنده هستند. در صد سال اخیر کمکم نام این قوم بر کشور گذاشته شده است. افغانی افغانی، واحد پول رسمی افغانستان است، بنا بر این شایسته نیست، شهروندان این کشور افغانی نامیده شود. برخی از تعبیر توهین آمیز «افاغنه» استفاده میکنند که هم جهت دستور زبان پارسی غلط است و هم موجب خشم شهروندان افغانستانی میشود. امیدوارم این توضیح برای کاربرد درست واژگان کافی باشد و موجب همدلی بیشتر را فراهم آورد. این یک خواست فرهنگی و همگانی است، توجه به آن نشانهی اهمیت دادن به همزبانان است. [۲/۲۳، ۱۶:۲۵] حیدری: کاربرد درست افغانستانی، افغان، افغانی در این اواخر نشانههای روشنی از تغییر نگرش نسبت به افغانستان و مردمانش در رسانههای جمهوری اسلامی آغاز شده که اگرچه دیر، اما مبارک است! توضیحی بر چهار واژهی فوق مینگارم که کاربرد درست آن موجب همدلی بیشتر دو ملت همزبان و همفرهنگ ایران و افغانستان خواهد شد. پس از سی و پنج سال از انقلاب اسلامی و حضور مهاجران فرهنگی افغانستانی در این کشور، هنوز برخی از تعبیرها غیر کارشناسی شده به کار گرفته میشود. نیاز است از منظر مردم شریف افغانستان برخی تعبیرها کاویده شود و به درستی به کار رود که رنجش دیرپای استفاده از این تعبیرها پایان یابد. شهروندان افغانستان انتظار دارند به گونه درست و احترامآمیز به کشورشان نسبت داده شوند. افغانستان نامِ افغانستان، نامی است که از قرن نوزدهم و در زمان حاکمیت یافتن قوم «افغان»، با تحریک وسوسه گرایش قومی آنان از سوی روباه پیر استعمار، انگلیس، بر این کشور مانده شد. نخستین بار عنوان ِ«افغانستان» توسط انگلیس در معاهده انگلیس و حکومت پهلوی در ماده دوم، سوم و چهارم به کار گرفته شد: استاد محمدی شاری مورخ شاعر نویسنده لهجه شناس توانمند کشور اغغانستان معاصر